Biedni ludzie

Są takie tematy w moim pisaniu, które podnoszę częściej, a jednym z nich jest bezsensowne i  z nastawieniem na terroryzm, palenie papierosów. Słowo „terroryzm” jest użyte celowo i świadomie, a mam na myśli świadome i celowe wyrządzanie krzywdy przez palaczy osobom niepalącym. Oczywiście, pomijam krzywdę samego palacza, o czym nawet nie trzeba przypominać, ale to ich prywatna sprawa i nic mi do tego, dopóki nie wejdą mi w drogę, a właśnie wchodzą.

            Wchodzą cały czas i mam wrażenie, że ten śmierdzący, papierosowy dym otacza mnie wszędzie.

            Mam go na klatce schodowej, o czym już prawie notorycznie piszę. Ostatnio nawet pytałem sąsiada, którego podejrzewałem o wychodzenie rano do pracy z papierosem, czy może to on pali, ale zaklinał się, że to nie on. Owszem pali w mieszkaniu przed wyjściem do pracy, ale na korytarzu – nigdy. Może po prostu ten smród ciągnie za sobą z mieszkania?

            Ten smród palonych papierosów mam w mieszkaniu, bo sąsiadka pode mną (a może i więcej osób) pali już nałogowo od dziesięcioleci i ten obrzydliwy dym jakoś przeciska się przez szpary, czy kanały, również do mojego mieszkania. Najgorzej jest w kuchni i łazience. Oczywiście lokator ma prawo palić w swoim mieszkaniu, choć na balkonie już nie, a moja sąsiadka i tam pali, i nic ją nie rusza. Mam ochotę w takiej sytuacji zrobić jej zdjęcie i podać do Straży Miejskiej czy sądu, ale nie mam przekonania, czy takie zdjęcie można zrobić, tym bardziej, że przy obecnych sądach zdarza się i tak, że to ofiara jest przestępcą.

            Papierosowy dym gęsto ściele się na przystankach autobusowych w Bielawie i choć nie jeżdżę autobusami, choć przejazd mam za darmo, to jednak zwracam na to uwagę ze względu na ustawę, bo na przystankach palić nie wolno.

            Z dwóch stron trują mnie papierosowym dymem sąsiedzi na działkach. Z jednej strony sąsiad, a z drugiej strony – sąsiadka i jeszcze na dodatek klną. Takie sielankowe życie na działkach.

            Palą ludzie idąc po ulicy, ciągnąc za sobą ten smród. Nie ma wyjścia, trzeba wstrzymywać oddech. Kiedyś to przynajmniej na ulicy nie paliły kobiety, ale jest przecież równouprawnienie i kobiety chcą też mieć swoje prawa, w tym prawo do palenia papierosów wszędzie tam najlepiej, gdzie chcą. To jest naprawdę smutny widok, taki deprymujący - kobieta z papierosem na ulicy.

            Palą papierosy wędkarze nad wodą, na sąsiednich do mojego stanowiskach i cała przyjemność łowienia pryska.

            W naszym mieszkaniu nie pali się. Nikt z najbliższej rodziny nie pali. Koleżanka-palaczka, gdy przychodziła, wychodziła z paleniem na balkon, co też było jakieś nietowarzyskie – no, ale palić musiała.

            Przedstawiłem te kilka przykładów, aby uzmysłowić palaczom, że wokół nich są jeszcze inni ludzie, którzy nie palą, a dym papierosowy wręcz ich drażni i czują się z tym źle. I tutaj nasuwa się to określenie – terrorysta. U tych papierosowych terrorystów drugi człowiek zupełnie się nie liczy, liczy się on – palacz i jego nałóg. Już słyszałem nawet takie odniesienia do palaczy, że palacz dla papierosa w szczególnych okolicznościach zdolny jest zabić.

            Mając na uwadze relacje międzyludzkie, przywołam jeszcze raz postać zmarłego w 1995 roku księdza z Wrocławia, wychowawcę młodzieży akademickiej, Sługę Bożego Aleksandra Zienkiewicza, którego życiową dewizą, a nawet swego rodzaju zawołaniem, było „Uwaga! Człowiek!”. Uwaga, obok ciebie jest drugi człowiek, miej to na względzie, nie krzywdź go!

            A jak jest z papierośnikami? Liczę się tylko ja i mój nałóg.

            Ja na szczęście nie palę, nie zatruwam atmosfery śmierdzącym, papierosowym dymem i nikogo nie truję, i palić nie zamierzam, bo to największa głupota świata. To nałóg, z którego podobno nawet trudno się wyzwolić, a więc palacze to nałogowcy, a więc i niewolnicy nałogu. Sam kiedyś słyszałem, jak znajoma sąsiadka mojej sąsiadki-palaczki, zwróciła się do niej z propozycją, że może by rzuciła palenie. Odpowiedziała, że nie da się. Widocznie to prawda i trzeba pogodzić się z tym, że do końca życia będzie się niewolnikiem, niewolnikiem nałogu. To życie nie musi być wcale tak krótkie, bo znam osoby palące z bliskiej rodziny, które przeżyły 97 i 96 lat.

            Wrócę do tego, czy faktycznie palenia nie da się rzucić? Mam na uwadze tych palaczy, którzy chcą palenie rzucić, ale tak naprawdę. Mam na uwadze tych, którzy świadomie takie decyzje podejmują. Ja uważam, że można palenie rzucić i nie trzeba do tego mieć jakiejś specjalnej taktyki, czy wspomagaczy w postaci „lżejszych” papierosów, czy leków. Tak po prostu trzeba sobie powiedzieć – od dziś nie palę, po wstaniu rano z łóżka. Inne opcje mogą okazać się nieskuteczne, bo najważniejsze jest to, co jest w głowie, a nie to ile już nikotyny nałapał organizm. Łatwo nie będzie – mogę to tylko sobie wyobrazić, ale za to potem – jaka radość z przestania bycia niewolnikiem nałogu. Podam przykład mojego śp. ojca, który palił od 16 roku życia (nauczył się w Niemczech na robotach w czasie II wojny światowej) i palił coś do 75 roku życia. Lekarz powiedział, żeby przestał palić i przestał z dnia na dzień. Zapewne łatwo nie było.

            Jeszcze poruszę sprawę kultury w kontekście palaczy. Czy palacze są kulturalni? Mam na uwadze rzucanie petów, gdzie popadnie. Wspominałem już o tym, ale nie zawadzi jeszcze raz. To jak jest z tym rzucaniem petów Szanowny Palaczu? Czy to jest kultura, czy jest śmiecenie? Może odpowiesz, jeśli to Ciebie dotyczy?

            A co robi państwo polskie, aby wyzwolić swoich obywateli z nałogu? A może raczej należałoby napisać – co udaje państwo, żeby tych ludzi z nałogu wyzwolić?

            Są kolejne ograniczenia obszarów bez papierosa, informacje odstraszające na opakowaniach papierosów i zwiększanie cen, i akcyzy. Państwo z tytułu palenia ma spore zyski i ciężko takiego zysku się pozbyć, a i wchodzi w grę gospodarka, i polityka – tego akurat tłumaczyć nie trzeba.

            W Polsce mamy około 8 milionów palaczy (24% mężczyzn i 18% kobiet). To jest podane w poniższym materiale. Jest tam też napisane, że taka na przykład Kanada czy Szwecja planują ograniczenie palaczy do 5% już w 2025 roku. U nas z oporami może uda się zrealizować to w roku 2030.

https://pulsmedycyny.pl/spada-liczba-palaczy-w-polsce-ale-nadal-pali-8-mln-polakow-976049

            Właściwie artykuł ten powstał nie tylko w związku z moim otoczeniem mnie przez palaczy, jak wspomniałem, ale i w związku z ciekawą informacją na temat działania rządu  Nowej Zelandii jaka pojawiła się w Teleekspresie w dniu 9 grudnia 2021 roku i zaraz potem w Internecie.

https://next.gazeta.pl/next/7,151003,27893691,nowa-zelandia-planuje-zdelegalizowac-papierosy-dla-calych-pokolen.html#s=amtp_pnHP_related

            Ciekawe, czy im się uda, a ja takim poczynaniom z całego serca kibicuję.

            No i jeszcze na koniec życzenia dla wszystkich palaczy:

            Tym, którzy chcą palenie rzucić – powodzenia życzę.

            Tych, którzy rzucić nie zamierzają, proszę – zauważcie, że są też ludzie, którzy papierosów nie palą i to Wasze palenie naprawdę im przeszkadza. Miejcie to na uwadze – nie bądźcie terrorystami!