Tłusty Czwartek

Sam dziwię się sobie, że chce mi się napisać drugi artykuł w tym samym dniu, bo wszak to nie okres kampanii wyborczej, kiedy to udawało mi się nawet pisać po cztery artykuły dziennie. Okazja ku temu jednak jest wyjątkowa, a to za przyczyną jednej, ciekawej wypowiedzi w sklepie z pieczywem na Piłsudskiego w Bielawie.

            Otóż wychodziłem już ze sklepu, a do sklepu wchodziła pani. Widząc z daleka stertę pączków, pyta rozbrajającym głosem:

            - Czy te przepyszne pączki są dobre?!

            Myślałem, że pęknę ze śmiechu. Nie słyszałem odpowiedzi sprzedawczyni, bo już byłem poza sklepem, ale mogła poczuć się urażona, że jest podejrzenie, że te pączki mogą być niedobre. Ja bym odpowiedział, że są niedobre.

            To jest przykład, jak ludzie potrafią dziwnie myśleć i jak dziwnie się wypowiadać. Samo stwierdzenie – „przepyszne” – przebija przecież – „dobre”, „bardzo dobre”, a nawet „pyszne”. Pytanie należało sprecyzować całkiem inaczej, ale i tak byłoby nie na miejscu:

            - Czy te przepysznie wyglądające pączki, są dobre?

            I też jest nieprecyzyjne, bo – „przepyszne” odnosi się do smaku, a nie do wyglądu, ale takie wypowiedzi też się słyszy.

            Tak przy okazji kilka refleksji w związku z Tłustym Czwartkiem.

            O Tłustym Czwartku wiedzą wszyscy, podobnie jak o Śledziku, Andrzejkach, Sylwestrze, Karnawale, w tym tym seksistowskim w Rio, Walentynkach. To już stała tradycja. Bębnią o tym w mediach wszelkich nurtów, nie zastanawiając się nad etymologią (w pewnym sensie) tych wyrazów, zwrotów. Podobnie jest ze Świętami Bożego Narodzenia i Świętami Wielkiej Nocy. Każdy o nich wie, bo wszystkie stacje i markety o tym bębnią, że idą święta i trzeba robić zwiększone zakupy, robić prezenty i trzeba zastawiać stoły. Tylko, czy wszyscy mają świadomość, że to wszystko, cała ta tradycja wynika i jest związana z cywilizacją chrześcijańską, z chrześcijaństwem? O tym już się nie mówi i nawet nie myśli. Chrześcijaństwo się niszczy, prześladuje, ośmiesza, dyskredytuje, opluwa, ale święta, śledzika, tłusty czwartek, sylwestra, walentynki trzeba obchodzić.

            Zwracam się do tych przeciwników wiary, religii, chrześcijaństwa – wymyślcie sobie swoje świeckie święta i nie wykorzystujcie do swojego świętowania tych naszych, chrześcijańskich. A jak już zniszczycie wszystko, jak zburzycie nawet wszystkie świątynie, bo chyba nie będzie honorowo robić z nich galerie i baseny, to pomyślcie, co zrobiliście i co wam z tego przyszło?

            Podam trzy tylko przykłady:

            W 1931 roku w Rosji wysadzono w powietrze symbolicznie w Moskwie największą cerkiew prawosławną, Sobór Chrystusa Zbawiciela. Kościół miał upaść. Cerkwie burzono, zamieniano na Muzea Ateizmu i magazyny. W 1937 roku zapadła decyzja o budowie Pałacu Rad na miejscu Soboru Chrystusa Zbawiciela. Ten pałac nigdy nie powstał. Wykopy wykorzystano w 1958 roku na basen pływacki „Moskwa”. W 1996 roku poświęcono nową świątynię Chrystusa Zbawiciela na miejscu basenu, Pałacu Rad, na miejscu dawnego soboru.

            Drugi przykład: Rewolucja proletariacka w Polsce. Pierwsze rewolucyjne pieśni miały melodie pieśni kościelnych. Widocznie brakowało socjalistycznych melodii.

            Trzeci przykład: Skąd wzięła się ceremonia ślubu cywilnego? Otóż wzorowano się na ceremonii kościelnej, bo to się bardzo podobało i ludzie, którzy odeszli od Kościoła, chcieli mieć chociaż namiastkę takiej ceremonii. Jeszcze w II Rzeczypospolitej żadnych cywilnych ślubów nie było. Wprowadzono je dopiero za komuny i to obowiązkowo. Co za parodia – ja w 1974 roku miałem dwa śluby – cywilny i tydzień po tym – kościelny.

           Czy Wy, ateiści, wrogowie Chrystusa, wrogowie Kościoła, wiary, ochrzczeni w Kościele, naprawdę chcecie z tym Kościołem walczyć? A może lepiej nawrócić się, ten Kościół zmieniać i cieszyć się z bycia we wspólnocie?

No pomyślcie!