Nie rozpraszaj się!

To temat rozważania dzisiaj na mszy św. o godzinie 12:30 w naszej parafii, poruszony przez księdza Jarosława, a dotyczący właśnie ucieczki skupienia i koncentracji w kościele. Tak jest faktycznie i nie pierwszy raz o tym z ambony słyszę. Dotyczy to praktycznie wszystkich, bo jako ludzie jesteśmy niedoskonali i ulegający różnym niedociągnięciom.

            Oczywiście, nie uważa się, żeby był jakiś wypracowany jeden model zachowania się w kościele podczas mszy św., ale mając na uwadze cel, z jakim przyszło się do kościoła, a chodzi konkretnie o spotkanie się z Chrystusem w Eucharystii w zgromadzeniu wiernych, na tym spotkaniu powinna skupiać się cała uwaga.

            Już kiedyś o tym pisałem, że można przyjść do kościoła i wysłuchać mszy św. Można przyjść do kościoła i uczestniczyć we mszy św., ale też można przyjść do kościoła i uczestniczyć nabożnie we mszy św., a więc w głębokim skupieniu, zaangażowaniu i wschłuchiwaniu się w prezentowane teksty. Ksiądz Jarosław nawet proponuje, żeby w niektórych momentach zamknąć oczy, wtedy lepiej działa wyobraźnia.

            Myślę, że święci nie mają problemu z koncentracją, a ponieważ wszyscy powołani jesteśmy do świętości, to i ci mniej doskonali powinni nad tym popracować.

            Ja sobie pomyślałem dzisiaj, że faktycznie dobrą radą jest zamykanie oczu i poddanie się wyobraźni, bo mając oczy otwarte mimochodem widzi się zachowania wiernych, nawet tak nielicznych jak na tej mszy św., na której dzisiaj byłem, a co również może wpływać na rozproszenie.

            No bo jak nie zauważyć krótkich spodenek u panów, a tym razem było ich czterech tylko koło mnie. Nie będę pisał, kto jest żoną jednego z panów, bo to jakoś smutne. Sama pani miała rozcięcie długiej spódnicy niemal do biodra. Dorastający synio też w krótkich spodenkach. 

            Był jeszcze jeden inny synio, z postury i włosów do złudzenia przypominający biblijnego Samsona – też w krótkich spodenkach, co rusz podrzucający te włosy rękoma do góry od tyłu, bo chyba grzało w szyję. Czekałem tylko, kiedy zacznie je czesać.

            Mamuśka namiętnie wachlowała się czarnym wachlarzem. To jakaś nowa moda w naszym kościele, bo na 9:30 są takie dwie panie.

            A dlaczego ta pani (nie będę pisał, gdzie jest prezesem i czyja to synowa) pisała esemesa podczas ogłoszeń parafialnych? Przecież msza jeszcze się nie skończyła. I dlaczego elegancko ubrana miała odkryte ramiona? Przecież na drzwiach wejściowych do kościoła wisi plakat z niegodnym ubiorem do kościoła.

            Z kolei jedna pani wychodząca z kościoła, była po prostu w grubych, barchanowych majtkach.

            Zadziwiające.

            Zapewne ktoś zaraz napisze, że się czepiam, że nie jestem tolerancyjny, że nikomu to nie przeszkadza, a najważniejsze, żeby być obecnym.

            A na Zachodzie….

            Nie wyobrażam sobie stawiania jakichś rygorów, jakiejś straży przy drzwiach wejściowych do kościoła i mam nadzieję, że te i inne różne przypadki zachowań są tylko wynikiem nieświadomości, braku wyczucia, ale i czasem kultury. Księża o tym nie powiedzą, nie zwrócą uwagi, bo to sprawy delikatne, ale przecież może być inaczej, aby innych nie rozpraszać.