Ścieżka spacerowa

Zwracam się do „Ludzi Dobrej Woli” w Bielawie. Może być nawet Klub Radnych Dobrej Woli, a nawet cała Rada Miejska Dobrej Woli, a może wystarczy sam Burmistrz Dobrej Woli czy nawet Pan Tadeusz Popielarz Dobrej Woli.

            Chodzi o bardzo małą prośbę. Proszę zniwelować teren za torami od przejazdu Kolejowego od ul. Włókniarzy choć do targowiska miejskiego tak, aby można było tam swobodnie sobie pospacerować idąc parami, czy parkami, albo z wózeczkiem. Dotyczy to w szczególności zainteresowanych z osiedli: Włókniarzy i Konstytucji 3 Maja.

            Właściwie miejsca do pospacerowania bez śmigających we wszystkie strony samochodów, zatłoczonego parku miejskiego i stromizn na peryferiach miasta, to w Bielawie nie ma. Fundusz Obywatelski zdominowany jest w Bielawie przez lobby sportowo- młodzieżowe, o czym świadczą inwestycje w ostatnich latach: siłownia na Komandora Frankowskiego (do niedawna Przodowników Pracy Socjalistycznej), boisko dla  futbolistów z taką dziwną piłką – chyba futbol amerykański i tor rowerowy dla dzieci pana Mariusza Grysia. A może to tylko kwestia znajomości zmanipulowania komputerów, że inne wnioski nie wygrywają. Zresztą te 20 % Wuefistów w Radzie Miejskiej też o czymś świadczy.

Starsi ludzie, jak to ksiądz prałat dr Stanisław Chomiak mawia – mieszkańcy w wieku sienioralnym, są mile widziani raczej tylko przy głosowaniu. Miała być nawet jakaś Karta Seniora, czy coś tak. Miał być jakiś punkt medyczny dla seniorów, czy jakoś tak. Kandydat na burmistrza Piotr Łyżwa obiecywał pochylić się nad seniorami. Może i się pochyla, ale niezbyt nisko.

            Nie potrzeba dużo oprócz dobrej woli. Wystarczy fadroma do wyrównania terenu na szerokość szufli czy pługa. Potem wysypać równo szlaką. Szlakę mogę załatwić po znajomości ze Spółdzielni Mieszkaniowej bez transportu. A, i jeszcze poproszę co 100 metrów ławeczkę.

            Czy to dużo? Wg mnie – nie.

            A może pani radna Marta Masyk ze swoim Klubem Radnych Niezależnych od nikogo, zamiast tracić czas na bezproduktywne spotkania z „mieszkańcami” w Towarzystwie Wzajemnej Adoracji, pochyliłaby się nad sprawą tej ścieżki? Temat chętnie odstąpię na jedno dobre słowo, a nawet bez.

            Jednak tak na poważnie, myślę, że jeśli już na ten czas, to tylko pani Marta potrafi się tym zająć, a przynajmniej próbować.