Uwzględnić w budżecie

 

       Zastanawiałem się, czy troska o moje miasto Bielawę, o jej wygląd, estetykę może być powodem krytyki ze strony tych, których sprawa dotyczy.

Zastanawiam się czy pisanie i pokazywanie nieporządku, jest pogwałceniem „prawa do prywatności, dobrego imienia i czci”.

Zastanawiam się, czy w związku z moim oddaniem dla Bielawy nie otrzymam kiedyś od przewrażliwionych ludzi wezwania do sądu jako oskarżony, a na początek pisma przedprocesowego - „Wezwania do zaprzestania naruszeń dóbr osobistych”. Nawet takie proste pisanie jak moje, jak się okazuje, może przysporzyć kłopotów i nie tylko mi.

Nie znam się tak dalece na prawie, aby przeciw temu prawu nie zgrzeszyć. Jeżeli zgrzeszę, przepraszam i wycofuję to, co jest powodem grzechu. Było tak już wielokrotnie, choć nie było w takim działaniu z mojej strony świadomego „bezprawia i złośliwości”. Napisane teksty wielokrotnie czytam, aby kogoś nie urazić. Mimo to i tak zdaję sobie sprawę, że popełniam błędy. Ale ciągle się uczę, na swoich błędach również. Na pewno już nie pokażę samochodu z numerami tablic rejestracyjnych, a to, co się wydarzyło było dla mnie niezrozumiałym przypadkiem. Nie będę pokazywał ludzi, choć nie pokazywałem twarzy, chyba, że było to w miejscu publicznym i na publicznym zgromadzeniu.

            Zdaję sobie sprawę, że reportaże mogą stracić na znaczeniu, ale trzeba się pilnować, bo ręka sprawiedliwości cały czas jest podniesiona z mieczem w dłoni, aby tych, którzy „łamią prawo i zasady współżycia społecznego”, narazić na odpowiedzialność prawną.

            Dobrze byłoby, mając na uwadze właśnie „zasady współżycia społecznego w związku ze szkalującymi i znieważającymi wpisami zamieszczanymi na moim blogu”, aby zwrócić najpierw uwagę, jak to zrobiła ostatnio jedna pani, na co natychmiast zareagowałem, a nie straszyć sądem. I zapewniam, że nie brakuje mi dobrej woli do zaprzestania dokonywania naruszeń wszelakich dóbr osobistych w tym naruszeń nawet wyimaginowanych. Proszę tylko dać mi szansę, zwłaszcza w ogłoszonym przez papieża Franciszka Roku Miłosierdzia.

            
     Często teraz przejeżdżam na rowerze przy dolnej Kaplicy Sióstr Augustianek, która jest tymczasowym kościołem parafii Miłosierdzia Bożego, która to parafia przy ul. Ks. Romana Biskupa w Bielawie buduje kościół. Cieszy oczy odnowiony krzyż, o którym już dwukrotnie na blogu pisałem. Ale cieszy też marmurowa tablica, przeznaczona do przyklejania klepsydr. W tym, że zawsze na tej tablicy jest porządek, upatruję też szacunek dla zmarłych i rodzin zmarłych. Taką tablicę łatwo jest oczyścić z pozostałości kleju.

            A jak jest przy moim parafialnym kościele? Załączyłem zdjęcie i wcale nie ze złośliwości, jak to by ktoś może powiedział, ale żeby zwrócić uwagę na to, że jednak może być inaczej. Nie piszę, kto za te tablice odpowiada, choć zdaję sobie sprawę, że zasygnalizowanie o tym, w związku z bliskością kościoła, może być przez kogoś potraktowane nawet jako obraza uczuć religijnych.

            Proponuję, aby w budżecie na 2016 rok jednak przewidzieć ten skromny fundusz na wymianę tablic, na chociażby takie, jak przy tymczasowym kościele p. w. Miłosierdzia Bożego w Bielawie.