Bielawa - Krasków

       

       Wczoraj, w sobotę, na zbiórkę, jak to określa kolega Janek, pod pmnik Papieża, stawiły się cztery osoby: ja, Franek, Janek i Jurek. 

       To kol. Jurek zaproponował ten Krasków, że to tam podobno jest jakiś godny zwiedzenia pałac. Jak zaproponował, to niech prowadzi. Jednak inicjatywę na początku przejął kol. Janek i poprowadził nas na Pieszyce i Piskorzów. Stamtąd pojechaliśmy na Mościsko, a przecinając trasę Dzierżoniów – Świdnica, skierowaliśmy się na Tuszyn.

            Po drodze znajomy mostek, który nasuwa we mnie sentymentalne wspomnienia, kiedy to, wydawałoby się jeszcze tak niedawno jeździliśmy nieformalną grupą spontanicznie nazwaną „Grupą Chmiel”. To właśnie do tego mostku, jeśli właśnie tamtędy przejeżdżaliśmy, zawsze był dłuższy lub krótszy sprint. Ja nigdy jednak nie wygrywałem. Heniek Gołębiewski, nieżyjący już Boguś Bień, Marek Kochajkiewicz, Mietek Flisowski i czasami Jurek Najwer – łza się kręci w oku. Spotykaliśmy się w niedziele o 9:00 i jeździliśmy do około 14.

            Potem skrót do Książnicy. Dobrze widać stąd wieżę w sanktuarium w Kiełczynie. Tę wieżę widać nawet z odległości 20 km. z różnych kierunków, jakby królowała ona nad Kotliną Dzierżoniowską. Może 10 lat temu, kiedy w Kiełczynie były powiatowe dożynki, ksiądz proboszcz w swoim przemówieniu bardzo zachęcał władze powiatowe do remontu wieży. Skończyło się, jak widać, na pełnych aprobaty uśmiechach przedstawicieli władz siedzących w pierwszym rzędzie przed polowym ołtarzem.

      Po prawej stronie było widać jakieś dziwne maszty. Może to odgromniki, a może jakaś stacja lokacyjna?

            Wjeżdżając do Książnicy z pól, można zauważyć na skraju pola indywidualny „solar” z lampą. Co on tam ewentualnie oświetla, zachodziliśmy w głowy po zatrzymaniu się. To ewidentny przykład wydawania na siłę unijnych pieniędzy. Podobne sytuacje są w Mościsku, gdzie te „solary” oświetlają drogi wiejskie nawet z dala od zabudowań.

      W Kiełczynie ktoś sie buduje. Będzie miał piękne widoki z okien swojego domu.

            Z Kiełczyna, mijając pola golfowe, jedziemy przez Jędrzejowice do Wir. Dobra droga po i piękny zjazd.

            W Wirach kierujemy się na Mysłaków, gdzie można zobaczyć charakterystyczną wieżę kościoła i zabytkową kapliczkę. Wspaniale prezentuje się Góra Ślęża od strony, z której jeszcze jej nie oglądałem.

    Przez Zebrzydów dojechaliśmy do Marcinowic. Przykuwa wzrok wspaniała szkoła z halą sportową i bardzo dobra szosa, wybudowana przy udziale unijnych funduszy.

     Po informacji od miejscowych, co do kierunku na Krasków, przez Klecin dojechaliśmy na miejsce.

            Brama była otwarta. Na dużej przestrzeni przed pałacem trwały przygotowania do masowej, zamkniętej imprezy, o czym nas zaraz uprzedzono. Pozwolono jednak porozglądać się i porobić zdjęcia.

            Sam pałac i jego otoczenie, choć piękne to jakby popadało ponownie w ruinę. Ostatni właściciel, który pałac zaadoptował na hotel, widać, że też nie dał rady. Co dalej będzie, nie pytaliśmy. 

              Po krótkim odpoczynku zebraliśmy się do powrotnej drogi, która zaproponowano przez Pszenno i Jagodnik.

            W Gruszowie natrafiliśmy na mały cmentarz przy drodze. Okazało się, że są na nim bezimienne, stare groby, a w głębi w lesie na terenie gęsto porośniętym bluszczem widać było pozostałości po starym cmentarzu.

            I tu też maja prądotwórcze wiatraki.

            Zadziwiają swoim ogromem stare, poniemieckie zabudowanie gospodarskie.

            No i już Pszenno.

          Z drogi do Jagodnika widać Świdnicę z rozpoznawalną wieżą katedry.

            Przejeżdżamy koło wielohektarowych upraw. Jakie to jednak uprawy, na wniosek kolegów mają określić czytelnicy. Ciekawe, co to za kwiatki?

            Dojeżdżając z Jagodnika do bardzo ruchliwej drogi Świdnica – Dzierżoniów, na dużym dębie widać dwa krzyże. Zapewne ktoś tu niepotrzebnie zginął.

            Nie mamy wyjścia i włączamy się w ruch na tej trasie do Boleścina. Bardzo niebezpiecznie jeżdżą motocykle, piratując z ogromnymi szybkościami.

            Zaraz za Boleścinem skręcamy na prawo do Krzyżowej, żeby nie ryzykować jazdy rowerami po ruchliwej szosie. 

     Stamtąd już przez mostek w Grodziszczu, bocznymi, wąskimi  drogami dojechaliśmy do Mościska. Po drodze widać było bocianie gniazdo na nieczynnym kominie.

            Jadąc dalej przez Bratoszów i Pieszyce bezpiecznie wróciliśmy do Bielawy przejechawszy w sumie 85 km.

            Warte podkreślenia w podsumowaniu jest to, że kol. Franek jechał na damce i to nie swojej. Tak się złożyło. Jednak po drodze dzielnie jechał równo z nami i planował jeszcze po obiedzie przejechać się ze 30 km. To się nazywa wytrwały turysta – tylko brać przykład i nie marudzić.

            Myślimy już o następnym wypadzie w sobotę, na który zapraszamy wszystkich chętnych.