"Bielawa"

Chcecie to wierzcie, albo nie wierzcie,

Od lat czterdziestu mieszkam w tym mieście.

Spytacie: „W jakim?” To prosta sprawa!

Miasteczko moje zwie się Bielawa!

Tak malowniczo jest położone,

Że w którąkolwiek spojrzycie stronę,

Tam zobaczycie góry wysokie,

Które czarują swoim widokiem.

To Góry Sowie – szlak turystyczny

I ważny teren ekologiczny.

Miejsce wycieczek, rajdów, spacerów,

Raj dla narciarzy i dla rowerów.

Jest też w Bielawie Góra Parkowa,

A na niej wieża jest widokowa.

A taka wieża, to świetna sprawa –

Z niej jest widoczna cała Bielawa.

Wystarczy stanąć i spojrzeć w dół –

Ile tu ulic, domów i szkół.

Widać kościołów wieże z daleka,

Gdzie co niedzielę Bóg na nas czeka.

Widać dokładnie też cały Rynek,

A na nim ratusz – stary budynek.

To w nim siedziba władz się znajduje,

I z niego miastem burmistrz kieruje.

Dba o mieszkańców całej Bielawy,

Załatwia wszystkie ważniejsze sprawy.

Na zewnątrz miasto nasze promuje,

Z partnerskim Lingen też współpracuje.

W centrum Rynku fontanna stoi,

Na niej ptak siedzi, kochani moi.

Dokładniej mówiąc – to sowa, która

Nasz herb Bielawy trzyma w pazurach.

Bardzo wyraźnie, chociaż w oddali,

Widać budynki naszych szpitali

Oraz przychodnie i pogotowie –

Miejsca, gdzie dbają o nasze zdrowie.

A tam – jak z klocków stawiane półki

„Bielbaw” i „Bieltex” – największe spółki.

Widok ten wszystkim jest dobrze znany,

Bo kwitnie przemysł ten bawełniany.

Widać też zakład „Besterem” zwany,

On w całej Polsce jest znany.

Z produkcji spawarek i prostowników

I osiągania dobrych wyników.

I choć fabryki tutaj królują,

Rolnictwem ludzie też się zajmują.

Widać stąd pola, sady, ogrody –

Prawdziwe cuda naszej przyrody.

Stoję na wieży i dalej patrzę,

Stąd wszystko widać całkiem inaczej.

No, bo ulica to tylko kreska,

Albo ta w dali plamka niebieska.

A to tymczasem u gór podnóży,

Jest zbiornik wodny i to dość duży.

Zwie się „Sudety” to chluba nasza –

Na odpoczynek wszystkich zaprasza.

Można tu pływać oraz wędkować

I na kempingu też przenocować.

Jest także hotel i wyspa śliczna

I dobra baza gastronomiczna.

A gdy pogoda nie dopisuje,

Niech się nikomu humor nie psuje,

Bo już „Aquarius” pływalnia kryta

W swoich podwojach chętnie nas wita.

Także w kawiarni, w parku czy w kinie

Można odpocząć w każdej godzinie.

Różne oferty składa Bielawa

Co wybierzecie to wasza sprawa.

Myślę, że w takim trudnym wyborze,

Nasza kronika pomóc wam może.

Jest w niej historia miasta naszego,

Legendy oraz zabytki jego.

Ona opowie czytajcie żwawo –

O buncie tkaczy stłumionym krwawo,

O okupacji, wielkiej powodzi,

Skąd się Bielawy nazwa wywodzi.

Z niej się dowiecie, jak to Bielawa

Otrzymała swe miejskie prawa.

O ludziach, którzy aż do tej chwili

Naszemu miastu wiernie służyli.

Nie przeczytacie jednak w „Kronice”

Dlaczego swoim miastem się szczycę.

A ja wiem, że je kochać należy,

Czuję to stojąc tu na tej wieży,

A gdy Bielawie się przypatruję,

To aż się serce we mnie raduje,

I jestem dumna – w co mi uwierzcie,

Że urodziłam się w takim mieście.

Na koniec, zanim zejdę z tej wieży,

Powiem to, co mi na sercu leży:

Choć lubię Kraków, Wrocław, Warszawę,

Najbardziej kocham NASZĄ BIELAWĘ!

                                                 Alfreda Graf

             Mamy w naszej Bielawie sporo poetów. Niektórzy już się ujawnili, ale są i tacy, którzy dalej „piszą do szuflady”. Ten wiersz przedstawia Bielawę, w której można było autentycznie się zakochać. Do takiej Bielawy przyjechałem i ja z centralnej Polski, aby tu się osiedlić na stałe. Nie jest to jednak teraz ta sielankowa Bielawa z wiersza.

            Jest taka popularna, rysunkowa zgadywanka dla dzieci: Są dwa przedstawione rysunki obok siebie z różniącymi się szczegółami. Zadanie polega na tym, aby znaleźć różnice. Zabawię się, wypisując, co jest w wierszu, a czego nie ma teraz w Bielawie.

                                  Bolesław Stawicki

Albo ta w dali plamka niebieska.

A to tymczasem u gór podnóży,

Jest zbiornik wodny i to dość duży.

Zwie się „Sudety” to chluba nasza –

Na odpoczynek wszystkich zaprasza.

Można tu pływać oraz wędkować

I na kempingu też przenocować.

Jest także hotel i wyspa śliczna

I dobra baza gastronomiczna.

            Czym się różnią? Jest wiele różnic, choć nie wszystkie widać z platformy widokowej na Górze Parkowej. Na pewno widać, że w zbiorniku „Sudety” nie ma wody. Autorka wiersza, zafascynowana błękitem tafli jeziora, musi być, jak wszyscy w Bielawie zawiedziona stratą zbiornika i zamieszaniem, jakie wokół niego ma miejsce w ostatnich miesiącach. Napisano o tym już tak wiele, że dalsze dywagacje na ten temat mogą być już mało interesujące, bo co mogą pozytywnego, nowego wnieść do sprawy? Temat jednak jest ciągle drażliwy, również w kontekście politycznym, bo i taki wątek można zauważyć w dyskusji internautów w TV Sudeckiej, czy na Dobie. A chodzi o odzyskanie zbiornika mając na uwadze zbliżające się nieuchronnie wybory samorządowe w tym burmistrza Bielawy. Nasz nieśmiertelny burmistrz Dźwiniel nie bacząc na dobro Bielawy, znów wystartuje. Znów będzie apelował do wyborców o kolejną szansę dokończenia rozpoczętych inwestycji. I tak już jest od 15 lat. Żadnych zmian. Tak naprawdę to chodzi o szansę na dożycie na stanowisku burmistrza do emerytury. Według wielu mieszkańców naszego miasta zbiornik Bielawa odzyska. I zrobi to sam burmistrz Dźwiniel w spektakularny sposób tuż przed samymi wyborami. I kto będzie najlepszy? Już dzisiaj burmistrz może zaapelować do potencjalnych konkurentów: - Dajcie sobie spokój! Zamiast wydawać pieniądze na kampanię, lepiej przeznaczyć je na cele charytatywne. Pieniądze wydane przez was na kampanię, będą pieniędzmi straconymi. Ja tu rządzę i będę tak długo burmistrzem, jak będę chciał.

            Kto jest winien, że nie ma zbiornika „Sudety”, według poetki – „naszej chluby”?

            Każdy ma na ten temat swoje zdanie niezależnie od tego, czym karmią nas lokalne media i prodźwinielowska miejska gazeta. Dla przykładu kilka tytułów:

- W sprawie zbiornika zrobiłem wszystko.

- Starosta: Zbiornik powinien trafić do gminy.

- Wojewoda wstrzymał decyzję w sprawie jeziora, bada sprawę.

- Niestety, nie posprzątamy zbiornika.

- Wojewoda cofnął decyzję w sprawie zbiornika.

- Bielawska sahara.

- Bielawa właścicielem zbiornika wodnego Sudety.

- Ostatnie krople wody w zbiorniku Sudety.

            Kto jest winien i kto ma rację?

            Dla mnie sprawa jest oczywista – winien jest burmistrz, który od siedmiu lat, tłumaczy nam i tłumaczy się, że winien nie jest. W tym sęk, że wierzy mu tylko garstka jego popleczników, na tyle jednak silnych, że zdolna jest po raz kolejny postawić go na piedestał. Dlaczego tak sądzę? Są dwa powody.

            Kiedy siedem lat temu sprzedawany był zbiornik i Bielawa mogła go kupić, burmistrz miał upoważnienie od Rady Miasta na 1 milion złotych na zakup. Ponieważ ktoś inny dawał 1300000, burmistrz, jak tłumaczy, miał „związane ręce”. Jednak są i takie opinie, że to właśnie burmistrz i tylko burmistrz, nawet w trybie pilnym, mógł zawnioskować do Rady o zwiększenie kwoty na zakup. Jednak tego nie zrobił. Dlaczego? Różne są domysły i opinie.

            Drugi powód? Mijały kolejne lata i burmistrz w sprawie zbiornika nie zrobił nic. Skąd to wiem? Od ochroniarza na zbiorniku. Powiedział on, że: - Wasz burmistrz miał siedem lat na załatwienie sprawy, ale zawalił. Czy wierzyć ochroniarzowi, czy burmistrzowi?

            Wierzę ochroniarzowi. Tak – po prostu.

Bardzo wyraźnie, chociaż w oddali,

Widać budynki naszych szpitali

Oraz przychodnie i pogotowie –

Miejsca, gdzie dbają o nasze zdrowie.

            Czy coś się zmieniło? Oczywiście! Budynki szpitali są, ale czy to są szpitale? W wyniku wciąż trwającej, beznadziejnej reformy służby zdrowia, nasze 36-tysięczne miasto zostało praktycznie bez szpitali. Jest, co prawda, okulistyka i to na wysokim poziomie, i oddział dziecięcy w „górnym szpitalu”, ale nie ma już takiej opieki szpitalnej, jak była kiedyś. Nie wykonuje się zabiegów chirurgicznych, a sale w Bielawie były dobrze zorganizowane. Pozwolono, aby intensywna opieka medyczna odpłynęła z Bielawy do Dzierżoniowa i Świdnicy. Ogromne kwoty pieniędzy, jakie przekazały swego czasu istniejące zakłady w Bielawie: Bieltex i Bielbaw na rozbudowę szpitala na Piastowskiej, nie przełożyły się na intensywne leczenie mieszkańców naszego miasta.

            Nie ma pogotowia. Ze skaleczonym poważniej palcem czy kleszczem pod pachą trzeba jechać do Pieszyc lub Dzierżoniowa, a jest to kłopot i są koszty.

            Przychodnie są i to ile. Naliczyłem ich dziewięć, a może jest jeszcze więcej nie uwzględniając tak zwanych poradni specjalistycznych, czy gabinetów dentystycznych. Jeszcze do niedawna przychodnie były tylko cztery.

            Aptek też jest w Bielawie do wiwatu, nieraz oddalone od siebie nawet o 50 metrów. Jest, w czym wybierać. Jest ich przynajmniej dziesięć w tym cztery jednego właściciela. Widocznie to dobry interes.

Widać dokładnie też cały Rynek,

A na nim ratusz – stary budynek.

To w nim siedziba władz się znajduje,

I z niego miastem burmistrz kieruje.

Dba o mieszkańców całej Bielawy,

Załatwia wszystkie ważniejsze sprawy.

Na zewnątrz miasto nasze promuje,

Z partnerskim Lingen też współpracuje.

            Teraz chyba mamy innego burmistrza niż w wierszu, bo ten obecny o mieszkańców całej Bielawy nie dba. No, może o niektórych. Na pewno nie dba o 10240 osób zameldowanych w zasobach Spółdzielni Mieszkaniowej, a stanowi to 32,4 % mieszkańców Bielawy. Dane podałem za wydaniem specjalnym „Informacji Spółdzielcy” – Skrót sprawozdania Zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej w Bielawie za 2012 rok. A chodzi mi o koszty przesyłu energii cieplnej przez spółkę BARL ( Bielawska Agencja Rozwoju Lokalnego) wspieraną przez burmistrza Dźwiniela. W strukturze kosztów ogrzewania zasobów zasilanych z ciepłowni osiedlowej koszt przesyłu wynosi aż 20%. A jakie BARL ponosi koszty? Koszty wypłaty dla pracowników.

            Przedstawiam tą sytuację za wydaną w 2012 roku Gazetą Bielawską – Informator Inicjatorów Referendum (chodzi o referendum dotyczące odwołania burmistrza Dźwiniela ze stanowiska burmistrza):

            „Podobnie sprawa wygląda w miejscowej Bielawskiej Agencji Rozwoju Regionalnego (BARL), która utrzymywana jest z niebotycznego haraczu, który ściąga burmistrz z Państwa kieszeni w postaci opłaty za przesył ciepła. Ta kwota to ok. 300 zł na mieszkańca Bielawy rocznie! Te pieniądze powinny zostać w Państwa kieszeni, ale muszą być wydane na wybitnych specjalistów od niczego.”

            Spółdzielnia mieszkaniowa, aby zmniejszyć koszty ogrzewania podjęła starania o odkupienie linii przesyłowych ciepła, aby zmniejszyć koszty o te 20 niepotrzebnych procent, ale nasz burmistrz nie wyraził na to zgody. Ciekawe, dlaczego? Czy tak dba się o mieszkańców całej Bielawy?

A tam – jak z klocków stawiane półki

„Bielbaw” i „Bieltex” – największe spółki.

Widok ten wszystkim jest dobrze znany,

Bo kwitnie przemysł ten bawełniany.

            Sęk w tym, że już nie kwitnie. Przekwitł. Wiele tysięcy ludzi zatrudnionych w tych spółkach było naocznymi świadkami powolnej, konsekwentnej, wyrafinowanej agonii największych zakładów w Bielawie, w których pracowały całe pokolenia. Żal serce ściska. Żal pisać. Zapraszam do przeczytania bardzo dobrej książki o przemyśle bawełnianym w Bielawie autorstwa byłego dyrektora „Bieltexu” pana Krzysztofa Pludry. Książka nosi tytuł – „Bielawskiej bawełny blaski i cienie – Powstanie – Rozwój – Upadek”.

            I to by było na tyle.

(Artykuł był publikowany na stronie: wirazbielawa.blogspot.com 25.07.2013 roku)