Zgłupiałem na stare lata

Tak się mówi, kiedy zrobi się coś niedorzecznego, nieoczekiwanego, zaskakującego.

            A było to tak.

            Pojechałem do kolegi po miód, bo ma najlepszy w okolicy, a on przy okazji pyta, czy nie chcę pszczół. Dawaj! – powiedziałem i sprawa była załatwiona. Problem powstał od razu, bo nie miałem ula, ani miejsca gdzie go postawić. Ostatecznie mogę przecież postawić ul u kolegi. No i na czym jak na czym, ale na pszczołach to ja zupełnie się nie znam.

            Następnego dnia zadzwonił do mnie kolega pszczelarz z pytaniem, czy się nie rozmyśliłem w sprawie tych pszczół, a ja już miałem kupiony ul i potrzebne akcesoria do pszczelarstwa.

            Moje pszczoły są łagodne. Jeszcze mnie żadna nie użądliła, choć nie zawsze jestem w stroju pszczelarskim. Chyba się na mnie poznały, że to dobry człowiek, albo swojego nie kąsają.

            Jeszcze fachu pszczelarskiego nie nauczyłem się, a już zaraziłem pszczelarstwem rodzinę. Mnie to interesuje, choć zdaję sobie sprawę, że nie jest to łatwo taki ul utrzymać – no, ale miód od swoich pszczół smakuje chyba najlepiej.

            Na dzień dzisiejszy czeka pszczoły przeprowadzka na inne miejsce, gdzie będą miały ogrom przestrzeni i prawie dwieście drzew w sadzie. Może nawet jedna pszczela rodzina nie da rady takiego sadu zapylić, a więc trzeba będzie pomyśleć o pasiece.

            Pszczoły to pożyteczne stworzenia. Tak pożyteczne, że całkiem poważnie mówi się o tym, że jak nie będzie na świecie pszczół, to i nie będzie ludzi.

            To może dlatego w odniesieniu do pszczół, przez szacunek do nich, mówi się, że nie zdychają, tylko umierają.

            No i przygotowuję się do samodzielnego wykonania ula, a może i uli.

            A podest pod ten pierwszy ul już jest zrobiony.