Miłosz napisał

Idę za ciosem, bo warto zastanowić się, gdzie jesteśmy i – co jest grane?

            Ten post dotyczy postu burmistrza dra Andrzeja Hordyja na Facebooku, w którym ściął się z dr Stanisławem Chomiakiem – przed Wielkim Postem, o czym pisałem w poprzednim poście. Przy okazji, Bogu ducha winny, i mnie się oberwało, i tam, i na blogu, o którym to poście w swoim poście napisałem.

            Komentarze są, że tak powiem – normalne, bo jeśli nienormalność w pewnych środowiskach, nazywa się normalnością, no to wszystko jest OK – proboszcz jest „be”, a burmistrz „cacy” – i dyktuje warunki. Gdyby jednak tak się zdarzyło, że Chomiak kandydował by w kwietniu na burmistrza Bielawy, to Hordyj mógłby mu co najwyżej deptać po piętach. I kto wtedy „podyktuje warunki”?

            Cytuję Miłosza:

 

„Jak to możliwe, że jest konieczne, aby jedna istota ludzka sprawiała ból drugiej? Jeżeli zmusza do tego system, to znaczy, że ów system nie jest właściwy. Tylko niewiele rzeczy na świecie liczy się tak bardzo, jak przyjaźń czy miłość, są one jednak niestety niezwykle kruche. Bez względu na to, jak wszystko się skończy, bez względu na to, która strona podyktuje warunki, a która będzie musiała je przyjąć, przegrani będziemy wszyscy.

            Jak ma przetrwać ten kraj, skoro nawet przyjaciele nie potrafią wznieść się ponad dzielące ich poglądy? Tylko pokój, miłość i wzajemny szacunek pozwolą nam osiągnąć sukces.

            Z Panem Bogiem.”

            Znam Miłosza. Myślę, że obecną sytuację w kraju, jak to określił, bardzo przeżywa. Nie bardzo wiadomo, co zrobić? To prawda – przegrywamy wszyscy.

            Apel jest jednoznaczny – pokój, miłość i wzajemny szacunek – z Panem Bogiem.

            Donald Tusk w ostatniej kampanii wyborczej mówił o pojednaniu w Polsce i jak to pojednanie rozumie. To jego przesłanie zrozumiałem tak – Zniszczymy PiS i wszystkich naszych przeciwników i wtedy będzie spokój, będzie pojednanie – jedność. Czy przyśniła mu się może Bereza Kartuska albo Rewolucja Francuska?

            Jarosław Kaczyński mówił wczoraj na patriotycznej manifestacji – Odzyskamy władzę i już jej nigdy nie oddamy. Wtedy będzie dobrze.

            Święty Franciszek mówił, że w człowieku znajdziesz przyjaciela, jeśli go do siebie przekonasz.

            Ale, żeby kogoś przekonać, trzeba najpierw zdobyć się na rozmowę, umówić się na rozmowę.

            Myślę, Miłosz, że to nie jest realne.

            Ale ja mógłbym spróbować, jako patriota i konserwatysta, umówić się z nieprzejednanym wrogiem Polski, najgorszym ***** ***-em, na przykład na platformie wieży na Kalenicy i porozmawiać sam na sam, bez świadków, patrząc w jego oczy i widząc za nimi piękny świat z wysokości. Oczywiście, na wszelki wypadek za plecami, za paskiem byłby toporek, bo nigdy nie wiadomo, co może się wydarzyć. Może właśnie po zejściu na dół, ten toporek przyda się, do narąbania drew na ognisko, a potem do zakopania – na zgodę.

            Wędrowny współczesny kaznodzieja, ojciec Adam Szustak, w jednym ze swoich kazań, rozważań, przedstawił rzeczywistość czyśćca. Otóż dwoje ludzi, którzy za życia na Ziemi byli zatwardziałymi wrogami, ale nie zostali skierowani do piekła tyko na poprawę do czyśćca, wsadzono do pomieszczenia 1x1 metr z założeniem – macie się dogadać. Jak się dogadacie, wyjdziecie z tej celi prosto do nieba.

            Ciekawe – ile trzeba czasu, żeby się dogadać, bo przecież głupio tak całą wieczność w tej celi stać, tym bardziej, że tuż za nią jawi się świetlana przyszłość.

            Tego posta zostawię bez zakończenia. Niech każdy sobie w swoim sumieniu zakończenie napisze.

            Ja też.

            Dziękuję, Miłosz, za słowo na opamiętanie!

https://www.youtube.com/watch?v=Ukzp3-d3lKA