Bolek! Do budy!

No, jest na razie dobrze. Co prawda Czytelnicy i Komentatorzy na moim blogu próbują się buntować i zarzekają się, że ani czytać, ani komentować nie będą. Strajk? No cóż, mówi się trudno i pisze się dalej, póki jest zima, bo potem to już w domu mnie nie uświadczysz. Sam będę sobie czytał to, co napisałem, bo najczęściej bardzo mi to się podoba, a Czytelników i Komentatorów odsyłam na „Dobę” i „Sudecką” – tam jest super ciekawie.  

            Tak mnie naszło, aby znów napisać o sukach i psach. Temat suk i psów poruszałem już często na blogu i nawet udało mi się odnaleźć w gąszczu artykułów jeden z tematycznych.

Dobry artykuł, a komentarze jeszcze lepsze.

https://boleslawstawicki.blogspot.com/2018/03/pies-w-rodzinie.html

Przesłanek po temu jest kilka, a więc artykuł nie jest z powietrza, czy z mojej bujnej wyobraźni. Ciekaw jestem, czy Ktoś przeczyta i czy Ktoś skomentuje.

            Wracając pamięcią do naprawdę odległych czasów, kiedy najwspanialszą książką był „Elementarz” Mariana Falskiego, był w nim taki tekst do nauki na początku:

            „To Ala. A to As. A to buda Asa.”

            Piszę z pamięci, a więc może było trochę inaczej. Zwracam uwagę na budę, która teraz praktycznie jest przeżytkiem, bo wszystkie psy są kanapowe, a te, które mają budy, są najczęściej w schroniskach dla psów, porzucone przez swoje wyrodne panie i swoich wyrodnych panów (panie mają pierwszeństwo).

            Wracam również do nadawania imion sukom i psom. Teraz już pytanie: – A jak suczka (panie mają pierwszeństwo) się wabi?, czy: – Jak piesek się wabi?, jest raczej nie na miejscu, bo należy zapytać – A jak ma na imię?

            Personifikacja suk i psów jest już nagminna i dobitnie świadczy o upadku moralnym społeczeństw. Nadawanie sukom i psom imion, które przypisywane są ludziom, jest po prostu ohydne, a ludzie, choćby był to nawet sam prezydent, w moim odczuciu, a nawet przekonaniu, są nieodpowiedzialni. Sam słyszałem pytanie do pani z psem: – Czy to dziewczynka, czy to chłopczyk?

            Ludzie – porąbało Was dokumentnie!

            Taka krótka scenka:

            W bloku na piętrze są dwa mieszkania. Jedna sąsiadka ma dziewczynkę w wieku 8 lat, która ma na imię Marysia, a druga sąsiadka ma pieska, suczkę, która ma na „imię” również – Marysia. Marysia dziewczynka wychodzi z mieszkania i zamyka drzwi na klucz. W tym samym czasie wychodzi sąsiadka z sunią i mówi do niej, bo ta opiera się w przedpokoju – Chodź Marysia! Marysia dziewczynka, odwraca się zdziwiona, co sąsiadka od niej chce?

            To historia wymyślona, a teraz prawdziwa:

            Kiedyś, kiedy psy miały jeszcze psie „imiona”, nadawane im przez ludzi w normalnych czasach, można było usłyszeć:

            - Burek, do budy!

            - Ciapek, do budy!

            - Reks, do budy!

            Jeżeli psu da się na imię „Bolek”, w tych nienormalnych czasach, to przecież można powiedzieć:

– Bolek, do budy!

            Otóż mój siostrzeniec dał na „imię” swojemu psu – Bolek. Ja jeszcze z tym psem Bolkiem się nie spotkałem, ale w zeszłym roku był już blisko, bo w Ząbkowicach. Nie tęsknię za tym spotkaniem, bo nawet nie ręczę za siebie.

            Pamiętam z okresu ogólnie przyjętego jako „stan wojenny” ambitny film Agnieszki Holland oglądany na DVD w domu parafialnym – „Zabić księdza”. Tam, wysoko postawiony SBek miał psa. Wołał na niego – papież. Wiadomo było, że chodzi o poniżenie papieża, o zdyskredytowanie i sprowadzenie godności papieża do poziomu psa. Czy w przypadku nadawania ludzkich imion sukom i psom, nie jest podobnie, a nawet dokładnie tak samo?

            Obrażeni chętnie widziani, nawet na mędle i kopy.

            Od niedawna wychodzi w Diecezji Świdnickiej miesięcznik katolicki – „W Akcji”. Rozprowadzany jest po parafiach za darmo. W ostatnim numerze ksiądz biskup Senior, Ignacy Dec, w cyklu „Dekalog – Twoja droga do szczęścia ziemskiego i wiecznego” w rozważaniu pt. „Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno – dobre i złe wzywanie Bożego imienia” min. pisze:

            „Bytom jednostkowym, zwłaszcza osobowym, nadajemy także imiona, by je odróżnić jedne od drugich. Imię jest jakby częścią osoby, jest czymś, co jest synonimem osoby i ją jakby zastępuje. Stąd też znieważanie imienia osoby przyjmujemy jako znieważanie jej samej.”

            Myślę, że inteligentnym ludziom nie trzeba tego dalej tłumaczyć. Myślę również, że inteligentni ludzie nie będą bronić w komentarzach idei nadawania sukom i psom ludzkich imion.

            Choć już może przynudzam, co w komentarzach pod poprzednim artykułem stoi, to jednak jeszcze krótko o sukach, psach i budach.

Może nie wszyscy interesują się ekscesami (nie wszystkich) kobiet, które spontanicznie protestują w całej Polsce, publicznie klną jak przysłowiowi furmani, robią zadymy i pozostawiają tzw. ślady, do czego wzywa liderka Strajku Kobiet, aby tę Polskę podpalić. Sam słyszałem i widziałem. Słyszałem też z filmików, jakie krążą w Internecie, jak traktowani są przez tę (nie nie powiem kogo) policjanci, którzy są po to, aby tej (nie powiem komu) zapewnić bezpieczeństwo i w razie eskalacji (znów nie powiem czego), musieli interweniować. Otóż tych policjantów, na służbie, oficjalnie wyzywa się od psów, pluje im się w twarz i napada w różny jeszcze inny sposób nawet tak, że lądują w szpitalach.

 - Ty psie!        

 - Psy do budy!

            - Raz, dwa, trzy, je… psy!

            Zapewne jest tego więcej i zwolenników tych totalnie pogubionych kobiet proszę o uzupełnienie wyzwisk, choćby w celu dokumentacji.

Ja mam pytanie: Kto ma je…  psy? – to pytanie do Strajku Kobiet.

A jak nazwać te oczadziałe nienawiścią kobiety i młodzież, skoro policja – to psy?

           A Wy, co o tym myślicie?

 (grafika z Internetu)