Wielka Sowa zdobyta

Wczoraj po południu postanowiliśmy przejechać się na Przełęcz Jugowską, a stamtąd spacerkiem dojść do platformy widokowej z widokiem na Pieszyce i Dzierżoniów z zamiarem dalszego dojścia do Koziego Siodła i powrót czerwonym szlakiem na Przełęcz. Piszę „my”, ale ze względów „bezpieczeństwa” nie podaję składu wycieczki. Samochody zaparkowaliśmy na płatnym parkingu, i udaliśmy się na trasę.

      Turystów było sporo, o czym świadczyła znacząca ilość samochodów. Pomyślałem przy okazji, właśnie w trosce o turystów, aby zapewnić im jakieś godziwe miejsca do parkowania, a nie narażać spokojnych ludzi na stresy związane z możliwością wjechania do rowu, czy obostrzeń organizacyjnych i przyrodniczych. Jeżeli udostępnia się góry, trasy górskie i obiekty górskie, to powinny też być zapewnione miejsca parkingowe.

      Takie osty i takie kwiatki to chyba tylko w górach.

      Oczywiście zapierają dech w piersiach widoki:

    Patrząc na te różnego rodzaju choinki, pomyślałem, jaki to biznes może nadleśnictwo robić na święta Bożego Narodzenia. Tych choinek samosiejek jest ogrom i to praktycznie są wszędzie.

     No i doszliśmy do platformy. Nie byliśmy sami, ale nie przeszkadzaliśmy sobie nawzajem.

      Część „wycieczki” jednak spod platformy wróciła na przełęcz, a ja z „jedną panią” poszedłem dalej, na Kozie Siodło. Droga spokojna, szeroka, tylko lekko pod górę.

     Posiedzieliśmy na Kozim Siodle, bo raczej odpoczywać nie było po czym i w perspektywie - zejście na przełęcz. Skoro jednak byliśmy już w połowie drogi na Wielką Sowę, to dlaczego nie wejść? Wszak dzień jest długi. Co prawda buty i ubrania mieliśmy zupełnie nieodpowiednie na góry, ale nawet nie trzeba było padać na kolana, aby zgodę na dalszą drogę na górę uzyskać. Poszliśmy znaną trasą, choć dawno nas od tej strony nie było. Po drodze można było spotkać całe połacie jagodnika.

Ciekaw byłem, co z tym uschłym lasem tuż przed Wielką Sową, który swego czasu podobno zniszczyły kwaśne deszcze z Czechosłowacji. Jak było naprawdę, to na pewno wie pan Henryk. Pozostały jeszcze widoczne kikuty tych drzew. Czas jednak robi swoje i przyroda zwycięża.

No i już dochodzimy do szczytu:

Na szczycie kilkoro turystów. Pieką kiełbaski i odpoczywają w atmosferze najwyższej góry Sowich Gór. Co jest charakterystyczne – każdy zaraz po wejściu robi zdjęcia. To już jest rytuał – pamiątka musi być. Ja też robiłem, co widać.

Widać jednak również, że po niedawnym remoncie wieża znów się sypie. Radzę uważać i nie podchodzić zbyt blisko, bo tynkiem można oberwać.

Tak więc pierwsza w tym roku wycieczka na Wielką Sowę była. W planie są już następne, bo zapowiadają się goście.