Działo się w parafii

 

         31 grudnia 2016 roku, jak praktykuje się przez ostatnie lata w naszej parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie, o godzinie 17:00 była msza św. dziękczynna na zakończenie roku i dziękczynne nabożeństwo. Podczas właśnie takich modlitewnych spotkań nasz ks. proboszcz, prałat dr Stanisław Chomiak, w ramach kazania, dzieli się z parafianami wszystkim tym, co było udziałem minionego roku i przedstawia swego rodzaju ogólne i ogólnikowe sprawozdanie z komentarzem. To dobra praktyka. Również dobrze, że tak wielu parafian czuje potrzebę, aby Panu Bogu za miniony rok podziękować – jaki by nie był.

            Słowo wstępne i potem słowo główne w sumie zajęło tym razem prelegentowi prawie 50 minut, ale nie żal czasu, aby posłuchać tego, co dla parafii jest bardzo ważne i istotne.

            Pomijając okolicznościowy wykład na tematy religijne, temat podzieliłbym na dwie części: na część dotyczącą życia religijnego parafii i część dotyczącą materialnego zabezpieczenia parafii. Oczywiście, proszę nie traktować tego jako sprawozdanie parafialne ale głos do sprawozdania z mojej strony. Jako parafianin z wystąpieniem publicznym swojego proboszcza mogę przecież polemizować i oceniać działania w mojej parafii, czego zresztą i tak przez cały miniony rok nie unikałem.

            Tak w życiu całego Kościoła, jak i naszego w Polsce, i również w parafii, miały miejsce poważne i znaczące religijne wydarzenia. Przeżywaliśmy 1050 rocznicę Chrztu Polski, który w jej imieniu przyjął Mieszko I w 966 roku.  To właśnie od tego roku wskazuje się na początki naszej państwowości. Ja miałem 16 lat, jak przeżywałem 1000-lecie Państwa Polskiego, kiedy to obchody były i kościelne, i państwowe. Można powspominać, a młodsi mają możliwość na zapoznanie się z tematem i bezstronną ocenę wydarzeń sprzed 50-ciu lat.

            Mieliśmy w Polsce Światowe Dni Młodzieży. Ogromne przedsięwzięcie, w którym też uczestniczyła nasza parafia, goszcząc przez kilka dni młodych pielgrzymów. W związku ze ŚDM, mogliśmy w Polsce przyjąć papieża Franciszka.

            Przeżywaliśmy w Kościele Rok Miłosierdzia, a nasz parafialny kościół był kościołem stacyjnym, w którym przechodząc przez jego drzwi można było skorzystać z odpustów pod wskazanymi warunkami.

            Przed Bożym Narodzeniem były u nas misje święte i związana z nimi peregrynacja figury Matki Bożej Fatimskiej.  Misje i peregrynacja związane były z setną rocznicą objawień w Fatimie, w Portugalii w 1917 roku. Rocznica będzie w tym roku. To bardzo ważne objawienia dla kościoła, ale i dla świata. Warto się tym zainteresować, a nawet ks. proboszcz wyraził nadzieję, że może w związku z tym powrócimy do nauk, jakie wysłuchaliśmy podczas misji. Zbiegiem okoliczności ja też o tym już w czasie misji myślałem. Te wydarzenia i objawienia fatimskie mają ciągle swoją aktualność, bo do końca się nie wypełniły. Rok 2017 będzie niezmiernie ważny tak dla Europy jak i dla świata, właśnie w kontekście objawień w Fatimie.

            W naszej parafii jest około 17 tys. zameldowanych osób i od tej liczby ks. proboszcz płaci jakieś podatki do państwa i do kurii. Jakie to podatki i w jakiej wysokości – nie wiadomo. Dziwne to jednak podatki, gdy parafia płaci za osoby niewierzące i osoby z innych wyznań, jak zrozumiałem z wypowiedzi. W kartotekach parafii zapisanych jest 14000 – 14500 osób i stanowi to około 6900 rodzin. Po kolędzie przyjmuje księdza około 4700 rodzin. Pozostałe rodziny to niewierzący, obojętni religijnie i innych wyznań. W parafii jest około 750 pustostanów, jak to określił ks. proboszcz i rozumie pod tym terminem mieszkania, które są opłacane, ale lokatorzy wyjechali za granicę lub pracują na stałe poza Bielawą, lub nie zamieszkują z innych powodów.

            Parafię w dużej mierze zamieszkują ludzie starsi; renciści i emeryci. To są ludzie w wieku senioralnym. Nawiązując do zmarłych mieszkańców niewierzących i obojętnych religijnie, ks. proboszcz poinformował, że jeśli jest takie życzenie rodziny, nie odmawia pogrzebu, choć zdaje sobie sprawę, że zmarłe osoby nie miały nic wspólnego z Kościołem i żadnego kontaktu z parafią.

            Zastanawiam się, czy w takich przypadkach zasadnym byłaby odmowa pogrzebu? Słyszałem, że można odmówić uczestnictwa przez księdza w pogrzebie tylko wtedy, gdy zmarły za życia szerzył zgorszenie, choć nie wydaje mi się, żeby i w takich przypadkach, dla świętego spokoju, pogrzebu katolickiego odmówić. Jednak odczuwa się jakiś dysonans, gdy wiadomo, że osobnik do sakramentów świętych nie przystępował, a w modlitwach pogrzebowych wyraża się przekonanie, że karmił się Ciałem Chrystusa:

Prosimy Boga, aby … , który przez chrzest stał się przybranym dzieckiem Bożym i w ciągu życia karmił się ciałem Chrystusa, teraz został wezwany na ucztę dzieci Bożych w niebie i razem ze Świętymi stał się dziedzicem obiecanej nagrody wiecznej.

            Oczywiście, proszę mnie nie posądzać, że ja komuś żałuję nieba, ale chodzi mi tylko o trafność formuły modlitwy w takich przypadkach.

           

W niedzielnej mszy św. uczestniczy 3 – 4 tys. parafian. Jest to novum w sprawozdaniu, bo w poprzednim roku takie dane nie zostały przedstawione. Mając na uwadze tylko tych parafian ujętych w kartotekach, wychodzi jakieś 20 – 27%. Nie umiem tego porównać z innymi danymi, ale jest to bardzo mało i tych ¾ parafian z kartoteki może powiedzieć o sobie, że są wierzący, ale nie praktykujący, a więc w pojęciu Kościoła – niewierzący. W tej opinii, w tej statystyce, należy uwzględnić te osoby, które z różnych powodów do kościoła iść nie mogą i są usprawiedliwione.

Jeśli chodzi o życie sakramentalne w parafii to:

Zostało ochrzczonych 110 osób. Do I-szej Komunii Św. przystąpiło 109 osób, a do bierzmowania – 130. Sakrament małżeństwa przyjęło w parafii 48 par.

Te sakramenty warto by omówić bardziej szczegółowo mając na uwadze świadomość, powagę i odpowiedzialność przystępujących do nich osób, oraz odpowiedzialność rodziców w przypadku chrztu i I-szej Komunii św. Może jednak o tym innym razem, choćby dlatego, że głębszej analizy ze strony ks. proboszcza przy tej okazji nie było.

W minionym roku został wyświęcony na księdza parafianin Marcin Banaczyk. W seminarium duchownym jest jeden kandydat do święceń kapłańskich. Jak na naszą parafię, to mało. Bywało lepiej. Trzeba się modlić o nowe powołania kapłańskie i zakonne.

W pierwsze soboty miesiąca odwiedzanych jest w domach z posługa duszpasterską 135 osób. W minionym roku zmarło 204 osoby. Statystyki jednoznacznie pokazują, że starzejemy się jako społeczeństwo i kraj się wyludnia.

Parafia zapewnia katechezę w szkołach wszystkich szczebli i w przedszkolach. I to bardzo pochwalam. Głosy przeciwne i to również wśród katolików, świadczyć tylko mogą o braku odpowiedzialności za wychowanie naszych dzieci, z których przecież, jak pokazują statystyki, 98% jest ochrzczonych.

Przy parafii działa wiele grup. Są one bardziej lub mniej widoczne. Są to:

Rodzina Radia Maryja

Rada parafialna

Grupa rowerowa „Wiraż”

Koło Przyjaciół Seminarium Duchownego

Ministranci – wszystkie grupy wiekowe

Odnowa w Duchu Świętym

Dwie schole liturgiczne

Chór parafialny

Domowy Kościół

Oddział „Caritas” z pielęgniarkami środowiskowymi, stołówką i magazynem

Poradnia rodzinna

Akcja Katolicka

Gazeta parafialna „Zwiastun”

Duszpasterstwo Młodzieży

Duszpasterstwo Mężczyzn

Żywy różaniec

Duszpasterstwo trzeźwości

Świetlica środowiskowa

Biblioteka

Aby przeżyte misje zaowocowały, księdzu proboszczowi zależy, żeby powstały w parafii nowe grupy różańcowe w tym nawet jedna pełna grupa męska. Jest to apel i prośba zarazem. Ta sprawa wymaga osobnego potraktowania i przy odpowiednim nagłośnieniu i uzasadnieniu, może da się to dzieło ożywić. Jak się orientuję, w tym temacie jest bardzo dużo do naprawienia i zrobienia.

Nie mam zamiaru przedstawiać i omawiać poszczególnych grup w parafii. W niektórych obszarach jest bardzo dobrze, ale w niektórych bardzo źle. Tak bliska mojemu sercu grupa rowerowa „Wiraż” praktycznie nie istnieje. Nikt nie ma czasu i chęci, aby tą grupą się zająć. Pisałem już o tym.

Ksiądz proboszcz wspomniał również, że parafia ma swoją stronę internetową. Ta strona jednak „leży” i zupełnie źle świadczy o parafii. Pisywałem już o tym. To właściwie kpina a nie strona. Nie ma kto w tak dużej parafii tym się zająć.

Następnie ks. proboszcz przeszedł do remontów, jakie miały miejsce w minionym roku. To, co wykonano było możliwe dzięki ofiarności parafian. Taca z każdej drugiej niedzieli miesiąca przeznaczona była na remont wież kościoła. Po wykonaniu remontu wież, ta taca z drugiej niedzieli pozostała i przeznaczona jest na remonty inne. W ciągu roku na tacę zebrano 450000 zł, choć nie zorientowałem się, czy chodzi o tacę tylko na remonty czy ogólnie o wszystkie tace.

O wieżach już pisałem, niemniej ks. proboszcz z satysfakcją mówił o ich zakończeniu. Remont dużej wieży kosztował 290000 zł.  Na remont wieży parafia uzyskała 60000 zł dotacji z KGHM Polska Miedź, dzięki projektowi napisanemu przez pana Hordyja i dzięki zaangażowaniu posła Dworczyka.

Wymieniono trzy pary drzwi wejściowych w domu parafialnym. Koszt 20000 zł.

Częściowo wymieniono już balaski w kościele. Pisałem o tym i nie pochwalam takiej inwestycji mimo, że jest to inwestycja w znacznej części sponsorowana. Koszt balasek z malowaniem – 50000 zł. jeden z ofiarodawców dał na ten cel 40000 zł. To ta sama rodzina, co zafundowała figurę Świętego Michała Archanioła wraz z postumentem.

Wiele nieukrywanej satysfakcji miał ks. proboszcz podczas przedstawiania sprawozdania z założenia siedzisk na ławki, aby było miękko i cieplej. To było obiecane już kilka ładnych lat temu i dwukrotnie na blogu o tym przypominałem. Może i był mój jakiś skromny udział w tym przedsięwzięciu, poprzez przypomnienie, jeśli ktoś czytał, ale wszystko to na chwałę Pana Boga z troską o parafianach, jak i wiele innych moich pomysłów i przedsięwzięć. Koszt siedzisk – 15000 zł.

Zakupiono nowe meble do pokoi wikariuszy. Podobno to jakaś drobna sprawa.

Są też trzy nowe wycieraczki przy wejściach do kościoła. Kosztowały 5000 zł.

Wydatki na media i utrzymanie plebanii – 79276 zł. W tym prąd – 13200 zł, gaz 40000 zł, woda – 10900, wywóz śmieci (tylko z plebanii) – 7120 zł.

Wywóz śmieci z cmentarza miesięcznie kosztuje 5000 - 6000 zł, a czasami i 7000 zł.

Wydatki stałe, związane z utrzymaniem kurii biskupiej, domu księży emerytów i na tzw. prace przy obejściu – 130000 zł.

Ksiądz proboszcz chętnie płaci również podatek od swoich dochodów, jako odpowiedzialny obywatel i patriota. Nie podaję wymienionej kwoty podatku, bo można łatwo wtedy obliczyć dochód, ale rozumiem, że podanie wielkości podatku w sprawozdaniu sugeruje, że jest on również kosztem parafii.

Podatek od nieruchomości płacony do Urzędu Miasta to ponad 1000 zł. Ubezpieczenie kościoła – prawie 5000 zł. Hostie, komunikanty, wino mszalne – to koszt 3900 zł.

Na pomoc w realizowaniu wielu zamierzeń złożyły się ofiary indywidualne. Były to  ofiary składane przy roznoszeniu opłatków - 46000 zł, z kolędy – około 30000 zł i przy okazji ślubów i pogrzebów.

Parafia na koniec roku nie ma długów. Na koncie parafii jest 70000 zł. Ks. proboszcz już zbiera pieniądze, bo planuje następne remonty związane z kościołem. Jak zwykle są to przedsięwzięcia bardzo ambitne i zapewne na miarę możliwości parafii.

Już zostały poczynione kroki związane z remontem małych pięciu wieżyczek na kościele i spoinowaniem cegieł kościoła. To szacunkowy koszt 120000 - 130000 zł. proboszcz też musi się przymierzyć do wykonania odwodnienia kościoła, bo to, co zrobiono z posadzkami wewnątrz i opaskami na zewnątrz powoduje zamakanie murów i ich erozję. Planowane są prace na zewnątrz i wymiana posadzki wewnątrz. Wywody ks. proboszcza w tej kwestii jednak mnie nie przekonują.

Jeszcze trzeba wymienić instalację elektryczną, o czym jest mowa już od kilku lat.

No i sprawa ławek podnoszona co roku bez konkretów. Nie wiem, w czym problem. Wypowiem się może o tym szerzej w jakimś artykule, ale uważam, że ławki są dobre i po oczyszczeniu, zakonserwowaniu i pomalowaniu, mogą spokojnie proboszczowanie naszego prałata w naszej parafii przetrwać. A jak to ks. proboszcz zaznaczył, może nam to grozić jeszcze przez następne 18 lat, tyle ile ks. dr Chomiak już u nas pracuje, bo księża odchodzą na emeryturę w wieku 75 lat. Nie sadzę, abym tej radosnej chwili doczekał, choć była szansa, gdy ks. biskup zaproponował naszemu proboszczowi proboszczowanie w katedrze w Świdnicy. To całkiem mądra propozycja, bo ks. prałat miałby znacząco bliżej do kurii. Niestety ks. proboszcz ks. biskupowi odmówił, a właściwie przekonał, że nie może. Dzielenie obowiązków proboszcza i kanclerza zapewne na dobre naszej parafii nie wychodzi.

Ksiądz proboszcz zaznaczył jeszcze, że utrzymanie Domu Parafialnego jest bardzo drogie, bo to duży budynek.

Na zakończenie sprawozdania ks. proboszcz składał serdeczne podziękowania swoim współpracownikom w osobach księży wikariuszy i ks. Daniela, siostrom zakonnym i osobom świeckim angażującym się w życie parafii. Wskazał na ofiarną pracę ks. Daniela dla parafii, przy jednocześnie jego rozlicznych zadaniach w kurii biskupiej w Świdnicy i kontynuowaniem nauki. Ks. proboszcz docenił ks. Daniela w prowadzeniu cmentarza parafialnego, choć w mojej opinii stan naszego cmentarza przedstawia obraz nędzy i rozpaczy. Podobnie jest z grobami na terenie przykościelnym, przez który nasi księża, z księdzem prałatem na czele, przechodzą po kilka razy dziennie. To sytuacja skandaliczna, jak na taką dużą parafię i takiego przedsiębiorczego proboszcza, i z taką parafialną kasą.

Już na koniec ks. proboszcz przekazał podziękowania na ręce pana burmistrza i przewodniczącego Rady Miejskiej, zaznaczając, że zawsze z życzliwością podchodzą oni do współpracy. Wyraził przekonanie, że współpraca z UM zawsze dobrze mu się układała. Podziękowanie też otrzymali dyrektorzy różnych instytucji i szkół, od których ks. proboszcz doświadcza szacunku i zrozumienia. Wymieniona też została straż, MOKiS i orkiestra.

Ks. proboszcz ma świadomość własnych ułomności i ułomności księży posługujących w naszej parafii, dlatego tych, którzy poczuli się dotknięci, to przeprasza w imieniu swoim i pozostałych księży. W działaniu księży nie ma złej woli, ale czasem tak wypadnie. Również ks. proboszcz zaznaczył, że nie jest pamiętliwy i nie należy się go bać.

To koniec sprawozdania. Dla mnie było ono mało uporządkowane i niepełne, ale rozumiem, że w tak krótkim czasie nie można więcej przekazać. Ks. proboszcz wspominał również o zaufaniu parafian do jego osoby, jeśli chodzi o finanse. Ja też mam zaufanie, choć decyzje w sprawie inwestycji jakie przeprowadza w parafii, podejmuje nie zawsze odpowiedzialnie i nie licząc się ze zdaniem parafian.

Co do stwierdzenia o dobrej współpracy z władzami UM, to się zgadza, ale dotyczy to poprzednich władz. Ks. dr Chomiak od początku nie może zaakceptować pana Piotra Łyżwy na stanowisku burmistrza, mając w pamięci świetną współpracę z burmistrzem Dźwinielem.

Zabrakło mi w sprawozdaniu troski o parafię w wymiarze duszpasterskim. Ksiądz proboszcz nie przedstawił propozycji, a nawet nie wyraził troski o to, żeby z Kościołem związało się więcej niż te 25% chodzących do kościoła. Nie zauważyłem też troski o niepełnosprawnych, aby zrobić wreszcie podjazd czy windę. Jeśli mamy na tę inwestycję czekać jeszcze osiemnaście lat, kiedy przyjdzie inny proboszcz, to marnie te perspektywy oceniam.  

Jeśli miałbym przyjąć sprawozdanie swojego proboszcza i udzielić mu absolutorium za 2016 rok, to byłbym na nie. I mam nadzieję, że ksiądz proboszcz naprawdę pamiętliwy nie jest i będzie miał odwagę podejść do mnie i porozmawiać, a może nawet zaprosić do swojego mieszkania i pogadać na parafialne tematy.

Ja ze swej strony pragnę podziękować osobno naszym młodym księżom wikariuszom; księdzu Łukaszowi, księdzu Łukaszowi, księdzu Sebastianowi i księdzu Kamilowi, którzy z zapałem wykonują posługę duszpasterską w naszej parafii w szczególności wśród młodzieży. To zadanie bardzo trudne i odpowiedzialne, ale podjęte z chęcią, daje satysfakcję i poczucie  duszpasterskiego spełnienia.

Szczęść Boże.