Rekreacja na lodzie

Grupa entuzjastów aktywnego wypoczynku rekrutująca się z parafialnej grupy rowerowej "Wiraż" nie czeka, aż Ośrodek Sportu i Rekreacji w Bielawie zorganizuje lodowisko przy ul. Wesołej. Sprzyjające warunki zimowe, czyli duży mróz, jaki w ostatnich dniach mieliśmy, wyśmienicie rozwiązały sprawy naturalnego lodowiska. Miejsce wiadome - staw „Cegielnia” w Bielawie. Kilka telefonów i rusza akcja pod kryptonimem "Lodowisko"; melduje się kolega ze świdrem, aby stwierdzić grubość lodu, pozostali koledzy ze sprzętem zgarniającym śnieg z lodu. Praca rusza dość dynamicznie gdyż wszyscy wiedzą, co robić - te czynności wykonujemy od kilkunastu lat, ja osobiście od kilkudziesięciu.

Jeżeli o latach mowa nie sposób pominąć średni wiek uczestników zimowej zabawy - powyżej 50 lat.

Po godzinnej wytężonej pracy efekt jest widoczny - odgarnęliśmy śnieg na powierzchni 50 x 30 m oraz dla długodystansowców dookoła stawu tor o szerokości 2 m. Kawał solidnej roboty nie wymuszonej przez nikogo - tzw. zimowa inicjatywa obywatelska. Mamy co prawda wprawę w odśnieżaniu, ale nikogo w tym temacie wyręczać nie będziemy, w związku z tym nie oczekujemy żadnych propozycji.

W końcu przyszedł czas na łyżwiarską jazdę, z którą nie było żadnych problemów po tak intensywnej rozgrzewce. Jeżeli ktoś potrafi jeździć na łyżwach i to robi - wrażeń nie będę opisywał. „Cegielnia” to wyjątkowe miejsce o każdej porze roku; cudowne usytuowanie terenu, cisza, spokój, czyste powietrze i zimą lód. Wrażeń, co niemiara i nawet gdybym miał darmowy wstęp na sztuczne lodowisko w Świdnicy, zostałbym na „Cegielni”. A jeszcze niech zaświeci słońce - dosłownie bajka. Nie będę jednak nikogo namawiał na korzystanie z lodowiska, bo po informacjach w naszych mediach odnośnie ślizgawek na stawach i jeziorach mógłbym mieć problemy. Śmieję się z tej nagonki, ponieważ przy grubości lodu 15 cm nie ma żadnego zagrożenia. Osobiście widziałem u naszych południowych sąsiadów, jak lekcja wychowania fizycznego odbywała się na zamarzniętym stawie. Nie orientuję, się jaka była grubość lodu, ponieważ moją uwagę przyciągnął profesjonalny ubiór tych dzieciaków. Ale to jest narodowa dyscyplina Czechów i oni mają wyniki, i kadrę w hokeja.

         Wracając do naszego lodowiska, koledzy, którzy systematycznie jeżdżą na łyżwach chwalą się, że normuje im się ciśnienie krwi, spada cukier. A ja nieustannie twierdzę, że ruch to najlepsze lekarstwo. Do pełni szczęścia przydałoby się oświetlenie, które kiedyś funkcjonowało, ale złomiarze ukradli przewody. Swoją drogą gdyby one były zakopane a nie wisiały na słupach, zimą raczej ciężko byłoby wykopać z zamarzniętej ziemi. Lampy natomiast jeszcze wiszą i wizualnie są w dobrym stanie. Przed dwoma czy trzema laty interweniowałem u tzw. "sprawdzonego zespołu" samorządowego w sprawie oświetlenia, ale otrzymałem informację, że właśnie ze względu na duże zagrożenie, bo lód się może załamać, sprawa nie będzie pozytywnie załatwiona. Wiosną, latem czy jesienią oświetlenie w tym uroczym miejscu też by się przydało. W końcu bez oświetlenia też sobie poradzimy, tym bardziej, że dnia przybywa. Pozostała nadzieja, że aura będzie sprzyjająca i jeszcze długo będziemy mogli cieszyć się tą piękną dyscypliną zimową, czego sobie i kolegom z lodowiska serdecznie życzę: Lucjanowi, Jankowi, Jurkowi, Frankowi, Leszkowi z synem.

         Pocieszającym jest fakt, że na lodowisku zaczyna pojawiać się młodzież.

                                                                                                                      Tadeusz Gonet