Hałaczkiewicz do wynajęcia

 

    Patrząc na patrzącego na nas na Rondzie im. „Bielbaw” zmaltretowanego Patryka Hałaczkiewicza, trudno oprzeć się refleksjom związanym z akcjami, jakie były udziałem tego młodego Bielawianina w ostatnim okresie. Przyznaję, że wraz z nim w Bielawie powiało czymś nowym, jakby bardziej ambitnym, rodzącym jakieś bliżej nie sprecyzowane nadzieje. Był czas na entuzjazm i był czas na ryzyko. Zwyciężyły, jak zwykle: zaściankowość, brak rozmachu, obawa, układy, zobowiązania i koniunktura. Jest, jak jest i jest nadzieja, że będzie tylko lepiej.

     Tylko, co po Hałaczkiewiczu pozostało? We mnie pozostał żal, że pan Patryk Hałaczkiewicz jednak w bielawskiej rzeczywistości odnaleźć się nie potrafił. Było dla niego i dla jego otwartych idei miejsce. Potwierdzili to przed drugą turą zeszłorocznych wyborów na burmistrza tak pan Ryszard Dźwiniel jak i pan Piotr Łyżwa zabiegając o jego poparcie, popierając ambitny program wyborczy pana Patryka.

No i co? Program „Kolej dla Bielawy” chyba upadł. Poparcie dla tego projektu przez Dźwiniela i Łyżwę było zagraniem stricte taktycznym, obiecany pociąg do Bielawy nie wjechał, odkładane pieniądze w Urzędzie Marszałkowskim na kolej do Bielawy zapewne poszły na inne cele.

Patryk Hałaczkiewicz miał pozostać w Bielawie w założonym przez siebie i firmowanym swoim nazwiskiem stowarzyszeniu na rzecz miasta. Miało być głośno i widocznie, miały być nawet unijne projekty, współpraca z UM, miało być ciekawie i w ogóle.

Co pozostało po Hałaczkiewiczu?

Może świadomość, że można. Może ciągła nadzieja, że coś się wreszcie Bielawie przytrafi takiego, co nie tylko zachwyci, ale i stanie się realną rzeczywistością. Bielawa potrzebuje odbicia się od marazmu i beznadziei. Bielawa pilnie potrzebuje sukcesu.

A może ja coś przegapiłem, niezbyt dokładnie czytając wiadomości w naszych lokalnych mediach (za wyjątkiem TV Sudeckiej, której nie czytam ani nie oglądam, a której życzę rychłego upadku, a na początek totalnego ignorowania i przeganiania nie tylko w Bielawie)? 

  A może pan Patryk Hałaczkiewicz „jest wśród nas”, a może przynajmniej o nas myśli?

         A może nawet ktoś go widział?