Radni - niepotrzebni!

            Kiedy sobie czasami myślę, to i nachodzą mnie różne myśli. I na przykład, jeśli coś jest, to, co by się stało, gdyby tego czegoś nie było. I na przykład, jeśli zgaśnie światło, to co takiego nadzwyczajnego się stanie i czy od razu trzeba płakać, że rozmrozi się lodówka? No, na pewno akurat w tym momencie nie napisze się kolejnego felietonu.

            Ale, gdyby tak iść bardziej zdecydowanie dalej, to, co by się stało, gdyby zrezygnować w Polsce z Senatu? Wszak o tym mówiono już wielokrotnie, że tam robi się rzeczy niepotrzebne, a budżet państwa obciążany jest. Nic by się nie stało, bo senat to bezpieczna przystań, aby dobrze sobie zarobić i mało się narobić.

            A taki Sejm na przykład! Też były przymiarki, żeby zredukować go tylko do stu posłów, co popieram. Problem jednak chyba jest w tym, że więcej jest niż sto foteli na sali sejmowej. Ale w Sejmie to jednak przynajmniej coś się robi, bo tworzy się prawo i czasami jest ciekawie, gdy posłowie tracą nerwy - niech on pozostanie.

            Natomiast głęboko zastanawiałem się, czy potrzebna jest w Bielawie Rada Miasta. I gdy tak sobie myślę intensywnie, to dochodzę do wniosku, że potrzebna nie jest. No może jednak w pewnych okolicznościach jakoś jej istnienie dałoby się po ludzku uzasadnić, co spróbuję dalej, na końcu, udowodnić, przedstawiając konkretne wnioski.

            Po co w Bielawie jest Rada? Ano po to, żeby Radni mieli kasę. To jest teza. Taką tezę jednak trzeba udowodnić.

            Otóż proszę sobie wyobrazić teoretycznie, co praktycznie też jest możliwe, że w bielawskiej radzie zasiada dziesięciu portierów, dziesięciu operatorów koparki i jeden grabarz. Liczba się zgadza – 21. Prawdopodobnie przewodniczącym rady po pierwszej sesji, zostałby grabarz, bo jest tylko jeden w radzie, a więc należałoby go docenić i tu wszyscy radni – ręka w górę, nawet nie trzeba tajnego głosowania – aklamacja.

            Druga sesja rady – przedstawienie klubów radnych i powołanie komisji. Kluby będą, jak nietrudno się domyśleć dwa: Klub Radnych Portierów i Klub Radnych Operatorów Koparek, i będą one do siebie w opozycji, tak dla zasady. Radny grabarz pozostaje radnym niezależnym. Komisje – bez problemów – po połowie. Radny grabarz zostaje przewodniczącym komisji rewizyjnej.

            Trzecia sesja rady. Na wniosek burmistrza rada uchwala budżet. Klub radnych portierów głosuje przeciw, bo w budżecie zabrakło zapisu na wybudowanie dwóch marketów Intermarche, aby było po równo z Biedronkami. Klub radnych od koparek, też jest przeciwny, bo woleliby coś skopać lub podkopać, a to wymaga dodatkowych nakładów. Powstaje impas. Nie ma uchwalonego budżetu, a więc automatycznie trzeba odwołać zarząd miasta i radę miasta, o czym radni nie pomyśleli. Żeby wyjść z tego z honorem i kasy nie stracić, głosowanie w głosowaniu uznano za nieważne i po intensywnej naradzie w kuluarach podjęto następną próbę głosowania po zaproponowaniu przez przewodniczącego rady drobnej zmiany w budżecie, a mianowicie zwiększenie nakładów na wykopanie stu zapasowych grobów. Podczas głosowania obydwa kluby wstrzymały się od głosu i wobec poparcia budżetu przez przewodniczącego rady, budżet został uchwalony.

            Radni sprawdzili na służbowych laptopach, czy wpłynęły na ich konta kolejne kwoty za posiedzenie sobie na sesji.

            Czwarta sesja rady…

            Jak było za burmistrza Dźwiniela, tak i jest za burmistrza Łyżwy. Jest tak samo. Otóż koalicja klubów popierająca burmistrza, co określa się, że burmistrz ma w Radzie większość, będzie głosowała za uchwałami, które przedstawi burmistrz i niespodzianek nie będzie. Opozycja nie będzie miała nic do powiedzenie, a więc właściwie na posiedzeniu Rady jest niepotrzebna. Rozumując jednak dalej i mam nadzieję, że logicznie, to jeśli koalicja popiera burmistrza, czyli ma do niego zaufanie, to po co w ogóle ma głosować, skoro ich „praca” ogranicza się tylko do podniesienia ręki, bo tak z burmistrzem zostało ustalone. Też mogą nie przychodzić. Ciężka praca Radnych na Radzie czy w Komisjach, tak naprawdę zdaje się „psu na budę”. I tak całą robotę wykonają urzędnicy w Urzędzie miasta, burmistrz i jego zastępcy, którzy na robocie się znają. Radni wezmą tylko pieniądze za posiedzenie (sobie), co kosztuje nas podatników ponad 300 tys. zł rocznie.

            Skoro jednak już tych Radnych mamy, bo tak chce nie całkiem zdrowe nasze państwo, to coś trzeba z tymi Radnymi zrobić, żeby na coś się przydali. I w tym miejscu popieram wniosek Daniela Pleśniaka w komentarzach, aby nasi Radni, przynajmniej część swoich diet przeznaczyli dobrowolnie na, jak to się mówi, cele charytatywne. To żadna ujma dzielić się z innymi. Wielkość, która była podana, a więc te głupie 10%, jest co prawda tylko symboliczna, ale przynajmniej może utwierdzić nas Bielawian w przekonaniu, że Radni tak naprawdę na kasę nie lecą. Jakby ktoś chciał sobie przypomnieć, to ja jeszcze na długo przed wyborami deklarowałem, że w przypadku gdybym radnym został, oddanie całej kwoty wszystkich diet przez całą kadencję dla potrzebujących, mimo przecież małej emerytury. Z taką deklaracją bez problemu z obecnym, zasiedziałym w Radzie Radnym Florczakiem, zapewne bym wygrał.

            Mam przekonanie, że jednak Radni nie podzielą się dietą, ale, żeby sobie poprawić humor wytypowałem z listy na wszelki wypadek chociaż trzy osoby. Ciekawe, czy poczuły na sobie mój wzrok.

            A na przyszłość, to znaczy do Rady Miasta w 2018 roku Szanownym Wyborcom proponuję wybierać samych bezrobotnych i to najlepiej tych, którzy już na pracę szans nie mają, czyli tych po pięćdziesiątce, nie bacząc na ich społeczny status, bo i tak jest to zupełnie bez znaczenia. 
                  Proszę jednak koniecznie pamiętać o parytetach.