Szkoda nerwów, cieszyć się trzeba!

                Taki wpis jest w komentarzach na TV Sudeckiej.

            No właśnie. Po co się denerwować. Trzeba się cieszyć z tego, co wydarzyło się 30 listopada 2014 roku w Bielawie. Bielawa ma wreszcie nowego, innego burmistrza wybranego legalnie i demokratycznie przez 4627 uprawnionych do głosowania osób, co stanowiło 51,48% wszystkich głosujących (8988). Przewaga nad konkurentem wyniosła 266 głosów i była wyższa od tej, jaką uzyskał konkurent pana Łyżwy w 2010 roku (96 głosów). Daje się jeszcze odczuć pewne emocje w zamkniętych gronach mieszkańców Bielawy i na forach. Wkrótce jednak to wszystko przycichnie, a ucichnie całkiem, gdy nie będzie co komentować, bo wszystko będzie normalne. I naprawdę dziwię się miotaniu na forach tych pyskaczy bez nazwiska i imienia, tych Wielkich Anonimów, a może tylko jednego, którzy jeszcze przed zaprzysiężeniem nowego burmistrza już go odwołują ze stanowiska. I jak to kraczą – Przecież oni nie dadzą sobie rady! - Przecież oni nie mają doświadczenia! – Oni tylko chcą stanowisk dla swojej ekipy nieudaczników!

               Jak łatwo jest szafować takimi sloganami, a jak trudno pod nimi się podpisać!

            Takim mówię – zamilczcie! Jeżeli masz coś do powiedzenia – przyjdź i powiedz! Ja takim proponuje współpracę dla dobra Bielawy. Zamiast strzępić jęzor po próżnicy – napisz ładne opowiadanie o działalności ustępującego burmistrza z jego szesnastoletniej działalności. Poczytamy – ocenimy. Pan Łyżwa jeszcze niczego nie dokonał, a już został przez niektórych oceniony i potępiony: za buty, za krawat, za marynarkę, za minę, za mowę…

            Pan Łyżwa nie dorówna swojemu poprzednikowi w wielu sprawach, a w jakich, to pisać mi nie wypada, bo pan Dźwiniel zachowuje się jak na razie poprawnie.  I lepiej byłoby, aby wszyscy wspólnie wzięli się za robotę, a nie tylko patrzyli, jak pracują inni i czekali, kiedy powinie się im noga.

            Jest radość ze zwycięstwa. Jest radość ze zmiany, w pewnym sensie nawet systemu. I naprawdę nie warto starego systemu wskrzeszać.

            Dlaczego nie mamy się cieszyć? Przecież osiągnęliśmy to, o co walczyliśmy. I osiągnęliśmy to uczciwie, wkładając w sukces wiele pracy i umiejętności.

            Miotanie się przeciwników zmian w Bielawie było ogromne. Jeszcze na dzień przed wyborami, kiedy nic nie było przecież przesądzone, ktoś napisał: „Panie Stawicki, czy pan nie widzi, że już przegraliście? (cytat z pamięci). Choć była cisza wyborcza, to „wyborca” napisał 30 listopada wszystko dużymi literami: „Panie Stawicki, proszę obiecać czytelnikom, że jak wygra Dźwiniel, to wreszcie się pan zamknie i przestanie siać defetyzm – czego sobie i bielawianom życzę” (DTP-24 Wybory. Czy aby na pewno formalność?).

            Ale jak tu się zamknąć, gdy inni „mają nadzieję, że będę tępił nepotyzm podczas rządów burmistrza Łyżwy”? I ci już wiedzą, że będzie nepotyzm i kolesiostwo. I śmieszy mnie, że każde działanie pana Łyżwy z góry skazane jest na niepowodzenie i złą prasę. I czy to nie jest defetyzm?

            30 listopada 2014 roku w bardzo późnych godzinach wieczornych byłem uczestnikiem dużego grona autentycznie cieszących się mieszkańców Bielawy. Wtedy, po ogłoszeniu wyników, nie myśleli oni o tym, co będzie, nie myśleli o stanowiskach, ale cieszyli się z tego, że osiągnięty został sukces. I mieli prawo z tego się cieszyć. I nic nie stoi na przeszkodzie, aby cała Bielawa się cieszyła.

             Szkoda nerwów, cieszyć się trzeba!