Wiersze Stanisława Wojnara

Zamyślenie

U wrót cmentarza staję zamyślony,

Siły zbierając, by pójść w jego głębię,

W alejki, które jak na skalnym zrębie,

Po stoku, kaskadami są tu ułożone.

Sił na to trzeba, by się w nie zagłębić

I nie dać całkiem pogrześć się żałości,

Bo tyle mogił, skrywających kości,

Ze szczętem może człowieka pognębić…

Po cóż, więc na to miejsce wciąż przychodzę?

Czy tylko ognie pamięci zapalić?

Tutaj, jak w piachu w ciężkich myślach brodzę,

I tylko tu je mogę z sensem scalić

W konterfekt wiary, z którą mi po drodze,

I którą w sercu swoim chcę ocalić…

                                                                                              Bielawa, 6 listopada 2012 r.