Pierwsze wolne wybory

            Mam na myśli pierwsze wybory samorządowe, które odbyły się w wolnej Polsce 27 maja 1990 roku, a były to wybory do Rad Gmin. Frekwencja w tamtych wyborach wyniosła w kraju 42,27%, co chyba nie odbiega liczbowo od tegorocznej. Na pewno była wtedy inna atmosfera, bo to rok po wyborach parlamentarnych kontraktowych, ale entuzjazmu wielkiego nie było. W tamtych wyborach pierwszym właśnie burmistrzem Bielawy w wolnej Polsce został pan Emilian Kupiec, związany z Duszpasterstwem Ludzi Pracy przy parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny z opiekunem, niezapomnianym księdzem Marianem Kopko, również Honorowym Obywatelem Bielawy podobnie jak nasz ks. proboszcz dr Stanisław Chomiak.

       Wspominając tamten okres, właśnie chciałbym zacytować fragment ze wspomnianej już wcześniej książki Piotra Gołdyna – „Samorządna Rzeczpospolita”.

            Na stronie 86 jest tam napisane odnośnie kampanii wyborczej:

            Najwięcej uwagi poświęcono najsłabiej obsadzonym gminom tym, w których zabrakło jednostek obdarzonych zaufaniem miejscowej ludności, a jednocześnie umiejących wyzwolić inicjatywę swego środowiska. To nie było łatwe zadanie. Długie, trudne rozmowy, przekonywanie ludzi zaabsorbowanych swoją pracą do działalności społecznej, wyszukiwanie tych, którzy mogliby stać się kandydatami do władz samorządu. I znowu zorientowano się, że pomimo ogromnego wysiłku włożonego w tę pracę, efekty są wręcz mizerne. Wtedy postanowiono odwołać się do autorytetów – przede wszystkim niezawodnych przyjaciół, pomagających od początku kampanii wyborczej – księży z poszczególnych parafii. To oni pomogli wskazać właściwych ludzi, zdolnych pokierować pracą środowisk lokalnych, to oni potrafili w swoich patriotycznych kazaniach pobudzać i przekonać ludzi o potrzebie działania.

        Również biskupi angażowali się w kampanię wyborczą. Ordynariusz diecezji włocławskiej ks. bp Henryk Muszyński (późniejszy prymas Polski B.S.) był na spotkaniu wyborczym w Koninie i zwrócił się do zebranych w następujących słowach:

    Jako przedstawiciel Kościoła jestem z Państwem w tych chwilach historycznych i ważnych, w tych chwilach, które są pewną aplikacją, konsekwencją tych przemian, które dokonały się w naszej Ojczyźnie - chętnie udzielę błogosławieństwa, bo widzę w osobach tu zgromadzonych, ludzi ideowych, zaangażowanych w Dobro Ojczyzny, którzy mieli odwagę być sobą. Gdy chodzi o zadania Kościoła, osobiście widzę je w ten sposób, że Kościół musi się włączyć jak najskuteczniej w tę akcję odnowy przez odnowę człowieka, bo reforma będzie na tyle trwała, na ile nowym i zreformowanym będzie człowiek.

           
      Po 24. latach od tamtych wydarzeń, zmieniło się niewiele w relacjach księży do wyborów. W niedzielę 9 listopada, na tydzień przed samorządowymi wyborami, księża jednak nie mieli możliwości głosić patriotycznych kazań, ponieważ Episkopat Polski zaserwował nam na ten dzień List Pasterski na temat Światowych Dni Młodzieży, które odbędą się w Polsce w Krakowie w… 2016 roku. Przypuszczam, że niektórzy księża w trosce o samorządy lokalne, aby wskazać na „właściwych ludzi” i tak zapewne sobie poradzili sprawdzonymi sposobami i bez rozgłosu.

Ale to ci, którym na tym zależało.

Czy bielawscy księża włączą się skutecznie w tę akcję odnowy i kogo pobłogosławią na następne cztery lata rządzenia w naszym mieście: pana Ryszarda Dźwiniela czy pana Piotra Łyżwę?