Czy aby na pewno formalność?

        Wygrana, formalność – to dość często szafowane zwroty zwolenników Dźwiniela. Tak chyba również powinni się czuć zwolennicy swoich pupilów w całej Polsce, którzy na stołki nie dostali się po raz kolejny z rzędu, a jednak w telewizorze, jak to pisze pan redaktor Janusz Maniecki, miny mieli nietęgie. Łagodnie i z pokorą mówiąc – nic nie jest przesądzone. Ale dla analitycznie myślących zwolenników Ryszarda Dźwiniela, a myślę, że i tacy też są w jego obozie, przedstawię oczywiste dane z wyborów i niech wtedy ładnie napiszą poniżej i ładnie podpiszą się, że z moimi wywodami się nie zgadzają. Jeśli tak, to odbiorę to jako, że nie zgadzają się – bo nie, dołączając tym samym do pozostałego, nieświadomego elektoratu swojego szesnastoletniego idola.

              Otóż za Dźwinielem, czyli za status quo i status quo ante, głosowało 4271 osób, co stanowi 43, 68% wszystkich oddanych głosów. Jeśli ktoś nie wie, a ma prawo nie wiedzieć, co to znaczy to „status” i „status ante”, to wyjaśniam, że oznacza to skrótowo stagnację i zacofanie.

            Biorąc na widelec pozostałych głosujących, którzy opowiedzieli się przeciwko Dźwinielowi, głosując na Łyżwę i Hałaczkiewicza, a było ich 5507 osób, co stanowiło resztę do 100%, a więc 56,32%, ci ludzie, wśród których i ja miałem zaszczyt być, głosowali przeciwko status quo i status quo ante, a więc przeciwko stagnacji i zacofaniu. Jeżeli ci sami mieszkańcy Bielawy pójdą jeszcze raz na wybory 30 listopada, jak im się zechce i na przykład nie będzie padał deszcz, a zagłosują za zmianami w Bielawie, w tym za zmianą zasiedziałego na urzędzie burmistrza, to Bielawa wreszcie wygra. Bo właśnie o to chodzi, żeby wygrała Bielawa, a nie Dźwiniel, Łyżwa czy Hałaczkiewicz. A co to znaczy, żeby wygrała Bielawa – to czytajcie Państwo dalej.

            Kiedy rozmawiam ze „swoimi”, dobrze się rozumiemy i wszystko pasuje. Kiedy rozmawiam z „obcymi”, też wszystko pasuje, bo udaję „swojego” – po co robić sobie wrogów. I wtedy można dowiedzieć się więcej odnośnie argumentacji za „sprawdzoną trójką”. Zrozumiałe jest rozumowanie, że lepiej byłoby, aby Dźwiniel jeszcze pociągnął, aby jak najbardziej wykorzystać fundusze unijne, które podobno pchają się do Bielawy drzwiami i oknami. Rozumiem to rozumowanie i jeżeli ktoś planuje umrzeć w 2018 roku, to nawet go popieram. Koniec unijnych pieniędzy – koniec Bielawy – komornik – wyprzedaż miejskiego majątku – cmentarz – mogiła.

            Przy następnej kadencji Dźwiniela przejemy, jak za Gierka dolary, następne unijne fundusze, fundusze, które nie przyniosą takich inwestycji w mieście, które będą dawały dochód. Co narobił do tej pory Dźwiniel i co zamierza, to przecież od nowa nie będę tłumaczył.

            No i przy takim typie gospodarowania, jaki prezentuje Dźwiniel, długi znów będą rosły, ale on tym się nie będzie przejmował, bo to dla wyborcy widoczne nie jest. Widoczne są drogi, chodniki, ronda, inkubatory, place zabaw, siłownie…

            Ja zwracam się do tych 4271 wyborców Dźwiniela. Spłaćcie długi, jakie on zrobił przez czas swojego urzędowania, a jest to około 43 mln zł. Na każdego z Was przypadnie tylko po 10068 zł. Możecie spłacić przez kolejne cztery lata urzędowania Waszego Dźwiniela do 2018 roku, abyście zostawili Bielawę na zero. W przeciwnym wypadku, jeśli zostawicie Bielawę z 50 milionami długu, co jest bardzo prawdopodobne, będą podstawy, aby nazwać was po imieniu, czyli nieprzyjaciółmi miasta Bielawa.

            Żeby Bielawa wygrała, Dźwiniel i jego nieodpowiedzialna świta, muszą przegrać. Taka jest logika rozumowania tych, którzy pragną zachować Bielawę dla siebie, swoich dzieci i wnuków.

Zdziwiłem się, kiedy dowiedziałem się, że burmistrz Dzierżoniowa nie będzie startował na następną kadencję, choć wygraną miał w kieszeni. Chyba się czegoś wystraszył. Jednak pan Piorun zachował się jak dżentelmen, człowiek odpowiedzialny, jak ojciec dzierżoniowskiej społeczności, pozostawiając rządzenie innym, tym, którzy poprzez odpowiedzialne zarządzanie funduszami unijnymi, jakie w dużej kwocie będzie można jeszcze otrzymać w tzw. ostatniej dużej transzy, stworzą podstawy do samoutrzymania się gminy Dzierżoniów w następnych latach.

            Nam, po odejściu Dźwiniela, w najlepszym wypadku pozostanie zgrzytać zębami na podwyższone podatki, aby zbilansować budżet miasta. Jednak to może nie wystarczyć, bo niby skąd ludzie mają mieć pieniądze na wysokie podatki, jak tu prawie sami emeryci? Wtedy komisarz Bielawy będzie wyprzedawał majątek Bielawy. Pod młotek, po zaniżonych cenach, pójdą miejskie inwestycje: basen, park miejski, TBSy, inkubatory. Szkoły Leśnej chyba nawet nikt nie będzie chciał.

            A więc zapraszam na wybory 30 listopada, a ci, co będą głosować na Dźwiniela, niech do urn idą ze świadomością, że Bielawie życzą źle w imię partykularnych interesów Dźwiniela i jego popleczników.