PZPR odc. 22

Pod koniec 1984 roku odbyły się w naszych największych zakładach „Bielbaw” i Bieltex”, których już nie ma, Konferencje Sprawozdawczo-Wyborcze ZSMP (Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej). W „Bielbawie” miało to miejsce 23 października.

            Było bardzo uroczyście i z udziałem zaproszonych gości z Zarządu Wojewódzkiego, Zarządu Miejskiego i oczywiście przy udziale I Sekretarza KZ PZPR „Bielbaw” towarzysza Ryszarda Dźwiniela. Uroczyście wręczono legitymacje nowym członkom oraz brązową odznakę im. Janka Krasickiego. Na zebraniu pogadano o problemach związku, o spadku pracy w kołach, i zmniejszeniu się ideowo - wychowawczego wpływu na młodzież niezorganizowaną, co zapewne było nie do przyjęcia.

            I I sekretarz Ryszard Dźwiniel miał coś do powiedzenia, a co we fragmencie przytoczyła autorka reportażu pani redaktor Barbara Lesiewicz, obecnie redaktor naczelny „Wiadomości Bielawskich”:

           

Sytuacją polityczną, gospodarczą i ekonomiczną kraju nie można tłumaczyć własnej niechęci i braku aktywności.

            Tak więc, chociaż łatwo nie było, ZSMP działało i kształtowało dalej nowe kadry PZPR.

            Na drugim zdjęciu na pierwszym planie, rozpoznaję jakby towarzysza Jerzego Jankowskiego, ale może się mylę?

            Kim był Janek Krasicki – idol komunistycznej młodzieży i narzucony wzór do naśladowania dla reszty młodego pokolenia? Najbardziej chyba syntetycznie jego postać przedstawiona jest na stronie IPN:

http://ipn.gov.pl/najwazniejsze-wiadomosci/informacja-historyczna/jan-krasicki-19191943

            Ja, wychowywany w warunkach socjalistycznej rzeczywistości i socjalistycznej indoktrynacji, spotkałem się w swoim rodzinnym mieście Włocławku z Jankiem Krasickim. Kojarzyłem go z jakimś młodym człowiekiem, skoro Janek a nie Jan. Były o nim na pewno jakieś wzmianki w szkole, ale bardziej widoczny był ze względu na ulicę swojego imienia, która nieodłącznie towarzyszyła mi od samego dzieciństwa w mojej dzielnicy „Kokoszka”. Krasicki wyparł ulicę Długą. Ale co było ewenementem – nikt inaczej na ul. Janka Krasickiego nie mówił jak Długa. To była zawsze ulica Długa, a nie jakiegoś tam komunisty Krasickiego. I tak było ze wszystkimi ulicami we Włocławku.

            Ulica Długa wróciła po 1989 roku. Wróciła też ulica Kapitulna, za komuny ulica Jana Polewki, na której się urodziłem w rodzinnym domu.

            Tamto proste, ale dumne robotnicze społeczeństwo potrafiło odrzucić to, co komunistyczne, to, co kojarzyło się ze Związkiem Radzieckim, ateistycznym zniewoleniem i totalitarnym komunistycznym systemem.

            A my, Bielawianie, stojąc przed kolejnymi wyborami – jak się zachowamy? Czy dalej będziemy faworyzować przedstawicieli minionej epoki? Czy dalej będziemy głosować na byłych członków PZPR: Ryszarda Dźwiniela, Kazimierza Florczaka, Henryka Lichnowskiego, Zbigniewa Skowrońskiego, Leszka Białka, Adama Pajdę, Jerzego Jankowskiego – sygnatariuszy upadłej PZPR – przewodniej swego czasu siły narodu w drodze do socjalizmu? A może wreszcie otrząśniemy się z tego marazmu minionej, tragicznej rzeczywistości i postawimy na ludzi innych, niesplamionych przynależnością do upadłej partii?

            Najbliższy czas pokaże, jakim jesteśmy społeczeństwem.

http://niezalezna.pl/60430-gazeta-polska-ujawnia-rosyjski-konsul-informatyzuje-rzad-i-zabezpiecza-uczciwosc-wyborow