Pierwsza prośba do Straży Miejskiej

     Teoretycznie doszedłem do wniosku, że może lepiej jest po prostu poprosić, niż wymawiać od razu Straży Miejskiej, że nic w Bielawie nie robi i najlepiej ją zlikwidować, bo i tak strażnicy miejscy pieniądze z wypłaty biorą za darmo. Są pewne grupy, instytucje, które nie powinno się krytykować z różnych względów, o których przecież teraz nie będę się rozpisywał. A w moim mniemaniu do takiej grupy należy Policja, Straż Pożarna i właśnie Straż Miejska. Oczywiście, że nie będzie niczego złego w tym, że w jakiś delikatny sposób, w pewnych uzasadnionych okolicznościach należy zwrócić uwagę, naprowadzić, po ojcowsku przestrzec, ale nie potępiać, jak to niektórzy chcieliby robić i widzieć.

            Może ktoś powiedzieć – czyżby zmiana retoryki?

            Ocena zawsze pozostaje do Czytelnika.

            Niedawno będąc w Świdnicy, wspominaliśmy stacjonujące tam wojsko radzieckie. Dla tego wojska i ich rodzin na mieście były podobno specjalnie sklepy, przed którymi stali wartownicy – tak dla porządku. Przed tymi sklepami kolejek nie było, a w środku było wszystko, co niezbędne, aby Rosjanom żyło się u nas swobodnie. Ale zaskoczono mnie ciekawostką. Wartownik wpuszczał też Polaków, ale tylko mundurowych. Mógł to być nawet listonosz, czy kolejarz, ale koniecznie w mundurze. I sam mundur wystarczył, nie trzeba było żadnego potwierdzenia. I tu można wysnuć wnioski, jakim szacunkiem cieszyły się wtedy służby mundurowe, a u nas trwa to do dziś. Można oczywiście przytaczać przykłady o tzw. „splamieniu munduru”, jednak kwestia nawet panien, co to sznurem za mundurem…, daje podstawy, aby jednak służby mundurowe generalnie szanować.

            Wracając do prośby do naszej, bielawskiej Straży Miejskiej, ktoś zapyta, i całkiem słusznie, dlaczego nie zwracam się z prośbą bezpośrednio, tylko temat upubliczniam na blogu, co może skutkować niekorzystnymi dla Straży Miejskiej komentarzami pod postem. Ano powody są dwa:

            Po pierwsze, nie zajmuję się pierdołami, tylko sprawami poważnymi, które dotyczą szerokiego kręgu społeczeństwa, które może globalnie coś z tekstu skorzystać.

            Po drugie, zwracając się w przeszłości bezpośrednio do Straży Miejskiej, nie skutkowało to z jej strony żadnymi działaniami, aby nad sprawą „pochylić się z troską” i zareagować, a po interwencji ewentualnie bić się w piersi i powiedzieć – nie udało się, w tej sprawie jesteśmy bezradni, niech pan szuka pomocy gdzie indziej, albo niech pan zrezygnuje, bo i tak pan nie wygra.

            To tyle gwoli wstępu. Przystępuję do meritum sprawy, a raczej w tym przypadku – prośby.

            Otóż w pierwszej prośbie proszę bielawską Straż Miejską o skuteczne zadziałanie w sprawie niepalenia ognisk w Rodzinnym Ogrodzie Działkowym „Radość” w Bielawie przy ul. Sikorskiego.

            Na działkach nie wolno spalać śmieci, ale robi się to nagminnie i to w terenie zabudowanym i na tych ludzi nie ma mocnych. Nauczeni w starym systemie, że palić wolno, korzystają ze swojej niewiedzy jako analfabeci (bo chyba czytać nie umieją, skoro w regulaminie ROD, jaki każdy otrzymał, stoi jak byk, że spalać śmieci nie wolno) i smrodzą, i robią zadymę na potęgę. Nie będę kolejny już rok biegał z aparatem i robił zdjęcia, żeby potem pokazywać je w Internecie. Te załączone, są już z tego roku. Zarząd ogrodów działkowych w tej kwestii jest bezradny. Prośby, upominanie – są psu na budę. Na tych ludzi nie ma silnych. Dlatego potrzebny jest mundur, potrzebny jest autorytet stróża porządku w mundurze. Według mojej oceny, wystarczy przyjść tylko kilka razy i uprzedzić palaczy, że spalać śmieci na działkach nie można. Poleci to po sąsiadach bardzo szybko i skutecznie zahamuje proceder podtruwania sąsiadów dymem z ogniska.

            Mam nadzieję, że moja prośba jest zrozumiała, a okaże się to już w najbliższym czasie, kiedy znów wybiorę się na działkę.

            Serdeczne pozdrowienia dla Pana Komendanta Straży Miejskiej w Bielawie.