(12 października 2014 r.)
Umiłowani
w Chrystusie Panu Bracia i Siostry!
Pismo
św. często przywołuje obraz winnicy. Liturgia Słowa dzisiejszej niedzieli rozpoczyna
się od przypomnienia tekstu z Księgi proroka Izajasza: „Chcę zaśpiewać mojemu
przyjacielowi pieśń o jego miłości do swojej winnicy…” (Iz 5, 1). Również
Chrystus odwołuje się do tego motywu (por. Mk 12, 1-9). Opowiedziana przez
Niego przypowieść dotyczy narodu wybranego, ale nie tylko. Umiłowaną winnicą
jest człowiek, który, dzięki pracy nad sobą, przynosi dobre owoce lub też
zaprzepaszcza otrzymane od Boga dary. A Bogu zależy na tym, by człowiek
stworzony na jego obraz i podobieństwo (Rdz 1, 27), nieustannie ten obraz i
podobieństwo dopełniał swym własnym wysiłkiem, żyjąc w prawdzie, w wolności, a
nade wszystko w klimacie miłości Boga i braci.
1. Potrzeba świętości
Już
za tydzień będziemy przeżywać XIV Dzień Papieski pod hasłem „Jan Paweł II –
Świętymi bądźcie!” Słowa te zostały zaczerpnięte z Księgi Kapłańskiej, gdzie
Pan Bóg nawołuje: „Bądźcie więc świętymi, bo Ja jestem święty!” (Kpł 11, 45).
Wezwanie do świętości jest jedną z przewodnich myśli Starego i Nowego
Testamentu oraz fundamentalną troską Kościoła o każdego z nas.
Świat
różnie podchodzi do świętości. Jest ona tematem z jednej strony obcym
współczesnej mentalności, a z drugiej niezwykle pożądanym. Niektórzy zdają się
nie interesować świętością w ogóle, czasem odrzucają ją jako niemożliwą do
osiągnięcia lub nawet niepotrzebną. Tymczasem Jan Paweł II przekonywał, że
świętość jest głębokim, choć czasem nieuświadomionym pragnieniem człowieka oraz
odpowiedzią na wiele nurtujących nas problemów.
Niewątpliwie
dążąc do świętości powinniśmy unikać wszystkiego co ją wypacza. Nie można
ograniczać świętości jedynie do praktyk pobożnych. Trudno ją odnaleźć także w
postawie ucieczki przed życiem, odpowiedzialnością czy światem. Świętość to nie
tylko troska o piękno własnego człowieczeństwa, ale to więź z Bogiem oraz
bohaterskie niekiedy otwarcie się na człowieka. Zamieńmy tę teoretyczną
refleksję na przykład świętości Jana Pawła II.
2.
Jan
Paweł II o świętości
Jak
zatem rozumiał świętość Jan Paweł II? Do jakiej świętości wzywa nas dzisiaj?
„Świętość stanowi kres drogi nawrócenia” – mówił Papież – „jest
pielgrzymowaniem do Boga. Dlatego naśladowanie Jego świętości, nie jest niczym
innym niż przedłużaniem historii miłości, szczególnie względem ubogich, chorych
i potrzebujących” (por. Ecclesia in
America, nr 30). Fundamentem naszej świętości jest Bóg – jedyny prawdziwie
Święty! On kształtuje nasze serca według Serca swego Syna. Jest to droga
pokory, prostoty i ubóstwa, która sprawia, że jesteśmy wolni i szczęśliwi.
Święci zawsze zadziwiali swoją zwykłością, normalnością i pokorą. Potrafili
łączyć to z heroicznością cnót uznanych przez Kościół.
Papież
Polak zaznaczał, że: „świętość jest darem i zadaniem (…) dla świeckich, tak
samo jak dla zakonników i kapłanów, w sferze prywatnej tak jak w działalności
publicznej, w życiu zarówno jednostek, jak rodzin i wspólnot” (Orędzie Ojca Świętego Jana Pawła II do
młodzieży całego świata z okazji XIII Światowego Dnia Młodzieży, nr 7).
Znamienne
słowa, nietracące niczego ze swej aktualności, wypowiedział Ojciec Święty w
1991 roku w Lubaczowie: „Wiara i szukanie świętości jest sprawą prywatną tylko
w tym sensie, że nikt nie zastąpi człowieka w jego osobistym spotkaniu z
Bogiem. (…) Postulat neutralności światopoglądowej jest słuszny głównie w tym
zakresie, że państwo powinno chronić wolność sumienia i wyznania wszystkich
swoich obywateli, niezależnie od tego, jaką religię lub światopogląd oni
wyznają. Ale postulat, ażeby do życia społecznego i państwowego w żaden sposób
nie dopuszczać wymiaru świętości, jest postulatem ateizowania państwa i życia
społecznego i niewiele ma wspólnego ze światopoglądową neutralnością”. Zdaniem
Jana Pawła II świętość nigdy nie osłabia życia publicznego, ale je dynamizuje wznosząc
na wyższy poziom. Dojrzała świętość obywateli zawsze służyła wielkości
Rzeczypospolitej. Ogołacanie człowieka z tych wartości prowadzi do jego
degradacji i jest przyczyną wielu życiowych tragedii. Ich brak powodował w
historii niezwykle bolesne, często trwające przez wieki dramaty w skali narodu.
Świętość nie rodzi się w próżni. Rozwój i wzrastanie do świętości domagają się
przyjaznego środowiska, wspólnoty żyjącej ewangelicznymi zasadami,
gwarantującej wzajemne wsparcie.
3. Kanonizacja Jana XXIII i Jana Pawła II
Niedawne
uroczystości kanonizacyjne dwóch papieży były głębokim doświadczeniem duchowym.
Wierząc w świętych obcowanie, zwracamy się do nich z prośbami i ufamy, że
pomogą nam jako nasi orędownicy przed Bogiem. Świadectwa świętych Jana XXIII i
Jana Pawła II są tym silniejsze, że zostały złożone w niełatwych czasach. Ich
życie było naznaczone przez systemy totalitarne i najokrutniejsze w historii
świata wojny.
W
homilii kanonizacyjnej Ojciec Święty Franciszek podkreślił, że papieże Jan
XXIII i Jan Paweł II: „Byli kapłanami, biskupami i papieżami dwudziestego
wieku. Poznali jego tragedie, ale nie byli nimi przytłoczeni. Silniejszy był w
nich Bóg”. Papież podkreślił, że nadzieja i radość, które obydwaj Jego
poprzednicy obficie przekazywali Ludowi Bożemu, miała swe źródło w kontemplacji
paschalnej drogi Jezusa Chrystusa. Bliskość Pana ukrzyżowanego i zmartwychwstałego
dawała im siłę do czytelnego, pociągającego i radosnego świadectwa wiary.
Papież
Franciszek przypomniał również, że „to właśnie święci prowadzą Kościół naprzód
i sprawiają, że się rozwija”. Jan Paweł II czynił to szczególnie poprzez obronę
rodziny i świadectwo Bożego miłosierdzia. Przekonywał nieustannie, że, aby
czynić Kościół wspólnotą żywą, trzeba pozwolić prowadzić się Duchowi Świętemu,
który wzbudza w nas autentyczne pragnienie świętości.
W życiu Jana
XXIII i Jana Pawła II troska o więź z Bogiem była zawsze na pierwszym miejscu.
Święci Papieże wiedzieli, że Bóg i tylko Bóg jest mocą swojego ludu oraz mocą
ich pasterskiego posługiwania. To między innymi dlatego widzieliśmy Jana Pawła
II jako wielkiego świadka modlitwy, kontemplacji i adoracji. Świadka więzi z
Bogiem widocznej zawsze, a szczególnie podczas sprawowania Eucharystii.
Ileż razy podczas pielgrzymek patrzyliśmy na Naszego Papieża tak zatopionego w
modlitwie, jakby był już nieobecny duszą na tym świecie. To nieustanne
zjednoczenie z Chrystusem tłumaczy Jego całkowite oddanie Bogu, Maryi i
Kościołowi. Ta więź z Bogiem stanowiła fundament Jego świętości.
Drodzy Bracia i Siostry!
Tegoroczny Dzień Papieski będziemy obchodzili w przyszłą niedzielę
pod hasłem: „Jan Paweł II – Świętymi bądźcie!”. Nasze serca wypełnia radość i
wdzięczność Bogu za święte życie Papieża Polaka i jego kanonizację. Swoje
podziękowanie wyraźmy jeszcze raz modlitwą dziękczynną, świętością życia oraz
wrażliwością na potrzeby bliźnich. Za tydzień będziemy mieli okazję wspomóc
dzieło, które od lat nazywane jest „żywym pomnikiem” Jana Pawła II. Fundacja
„Dzieło Nowego Tysiąclecia” poprzez stypendia wspiera materialnie i duchowo
ponad dwa i pół tysiąca młodych ludzi z całej Polski. Dzięki ofiarności rodaków
w kraju i poza jego granicami mogą oni realizować swoje edukacyjne aspiracje. W
duchu wartości, którym służył kanonizowany Papież, stypendyści pragną dobrze
przygotować się do zadań czekających ich w dorosłym życiu. Tę inicjatywę
Kościoła w Polsce Jan Paweł II już za życia określił mianem pomnika
„najbliższego jego sercu”. Tym bardziej zachęcamy do wspierania jej modlitwą, i dobrym słowem. Podczas kwesty przy kościołach,
na ulicach i w innych miejscach publicznych będziemy mogli przekazać także
środki materialne na to wyjątkowe dzieło solidaryzując się ze zdolną młodzieżą
z mniejszych miejscowości w Polsce.
Udzielamy wszystkim pasterskiego błogosławieństwa na czas
przeżywania XIV Dnia Papieskiego, podejmowania trudu dążenia do świętości oraz
pomagania bliźnim.
Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 365. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski w Warszawie
w dniu 10 czerwca 2014 r.
List należy odczytać
w niedzielę, 5 października 2014 r.
Za zgodność:
+ Artur G.
Miziński
Sekretarz Generalny KEP
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Proszę o tematyczne, nie obraźliwe i kulturalne komentarze.