Byłem na Wielkiej Sowie

   

       Dzisiaj po obiedzie wybraliśmy się z żoną w góry na Wielką Sowę. Chociaż było już późnawo, to jednak dla rasowych turystów nawet ciemności nie straszne, zakładając, że po drodze nie spotka się niedźwiedzi albo wilków, o czym zupełnie zapomniałem pomyśleć.

            Zaparkowaliśmy samochód na parkingu w Sokolcu, ale poszliśmy dalej szosą w stronę Przełęczy Sokolej, aby wejść czerwonym szlakiem od strony „Orła”. Zaskakująca była ilość turystów i to w pełnym przekroju. W jesieni swojego życia podziwialiśmy jesień w przyrodzie.

            Na Wielkiej Sowie jak zwykle ciekawie, choć robi się coraz ciaśniej. Szałasy, ławki, miejsca na ogniska no i dochodzi budowana kapliczka przez Świdnicką Kurię Biskupią.

            Nie byliśmy ostatni, którzy weszli na szczyt, a i w drodze powrotnej spotkaliśmy kilkoro turystów zmierzających na Wielką Sowę i mieliśmy przeświadczenie, że jednak będą schodzić już po ciemku.

           

         Od schroniska „Sowa” schodziliśmy zielonym szlakiem, bo na jego końcu mieliśmy samochód. I tu pytanie do pana Henryka, jeśli natrafi na ten tekst. Może Pan wie, co to za murki na ostatnim zdjęciu i co za ruiny spotkaliśmy po drodze po prawej stronie schodząc na dół?