Czepiam się

         

      Dzisiaj, w sobotę, na godzinę 10.00 nikt nie zgłosił się na rowerową wycieczkę po okolicy. W oczekiwaniu na chętnych, siedząc na ławeczce, przyglądałem się pomnikowi papieża św. Jana Pawła II. Pomnik ładny i dobrze harmonizujący z widokiem kościoła.

Może niewielu już pamięta, a jeszcze mniej do tego wraca, że pomnik Papieża miał stanąć na os. XXV-Lecia PRL, a osiedle miało nazywać się osiedlem Jana Pawła II. Tak miało być, ale nasze kochane władze nie zgodziły się na takie zamiary. Naszym bielawskim, postkomunistycznym władykom to nie podpasowało. W ostateczności Papież wylądował pod kościołem, a w rekompensacie za zniewagę dostał kawałek obwodnicy. Nie takie były deklaracje po jego śmierci – Panowie Bielawscy Włodarze! Nasz Papież zasługuje na więcej, niż łaskawie żeście mu podarowali.

Kontemplując monument pomnika, nie da się nie zwrócić uwagi na te przeróżniste znicze i kwiaty w przeróżnistych „wazonach” pod cokołem. Ta radosna twórczość, świadcząca o przywiązaniu do papieża Jana Pawła II, jakoś mi nie pasuje. Nie można, oczywiście, odmawiać ludziom wyrażania swojego hołdu wielkiemu Polakowi, ale w taki sposób – nie popieram. Pomnik sam w sobie stanowi piękno i upięknianie go zniczami i kwiatami raczej jest nie na miejscu. No, ale cóż poradzić. Rozumiem.

Patrząc centralnie na pomnik, który stoi w centrum wyłożonego kostką brukową koła, nie można nie zauważyć, że na jego obrzeżach posadzone są symetrycznie jakieś krzaczki. Po lewej stronie naliczyłem tych krzaczków pięć, a po prawej… trzy. Coś mi tu nie grało i zacząłem tę sytuację analizować, aby to zjawisko wyjaśnić.

Po wnikliwej analizie interesującego mnie terenu, znalazłem jeszcze jeden krzaczek z pięciu tych z prawej strony. Po prostu zeżarło go ogromne krzaczysko w zawrotnym tempie rozrastające się we wszystkie strony. Widać to na zdjęciu. Niedługo pochłonie i sam pomnik.

 Ostatniego, brakującego krzaczka nie znalazłem, ale znalazłem wyraźną dziurę po nim, co świadczy, że był i coś mu się przytrafiło. A więc rachunki się teoretycznie zgadzają, choć brakuje na pewno jednego krzaka.

I tu się czepiam i zastanawiam. Ktoś za ten teren jest odpowiedzialny i za jego utrzymanie bierze pieniądze z miejskiej kasy. Czy wypada, aby tak wyeksponowane i znaczące miejsce w Bielawie tak lekceważyć, wykazując brak nim odpowiedzialnego zainteresowania? Ja nie wiem, jakie służby dbają o ten teren, ale jacyś brygadziści czy, jak to się teraz często określa – może liderzy, chyba mogliby zadbać o estetyczny wygląd tego dla nas bardzo ważnego terenu, którym się w Bielawie chlubimy, skoro nie potrafią zrobić tego szeregowi pracownicy.

A propos osoby św. Jana Pawła II, to może w Bielawie znaleźliby się odważni ludzie, którzy zaproponowaliby innym odważnym ludziom, aby Bielawa miała swojego patrona w osobie naszego papieża. Wszak „palikotów” u nas nie ma, a wszystkich postkomunistów z SLD widuję w kościele i nie powinni być przeciwni.

Kto jest przeciwny!?

Nie widzę! Nie słyszę!

A więc 16 października? 

Uzupełnienie:

Krzaki wycięto i obcięto w listopadzie 2014 r.