Proboszcz posłuchał blogera

Jednak warto chodzić na mszę świętą na godzinę 9:30, kiedy to liturgię prowadzi sam ksiądz proboszcz dr Stanisław Chomiak, a intencja jest ogólna, a więc i za mnie, niepokornego parafianina księdza prałata. Ktoś zaraz pomyśli, albo znów nawet napisze, że ja właśnie po to do kościoła chodzę, żeby się czepiać i przez to deprymuję celebransa, który może ma świadomość, że Stawicki tam gdzieś siedzi i czeka. Czeka na potknięcie, czeka na to jedno słowo, na podstawie którego można będzie na blogu napisać artykuł.

            Nic bardziej mylnego. Nie po to chodzę do kościoła i przypinanie mi tego rodzaju łatek jest nietrafione. Dlaczego, ostatecznie, chodzę na tę mszę? – o tym już pisałem - bo próbowałem na różne godziny i w różnych parafiach, ale napiszę o tym jeszcze raz – może już niedługo, jak temat dojrzeje i pojawi się vena.

            Ta msza św. celebrowana przez proboszcza, ma jeszcze to do siebie, że ks. proboszcz czasami coś od siebie doda w ogłoszeniach parafialnych lub po zakończeniu celebry. Tak było i dzisiaj, ku mojemu zdziwieniu, zaskoczeniu, co z pewną satysfakcją i z pewną ulgą przyjąłem.

            Otóż ksiądz proboszcz zaapelował do wiernych, aby w kościele nie pozostawiali różnego asortymentu i autoramentu ściereczek na klęcznikach, na co podobno zwrócił uwagę konserwator. Jak to ksiądz proboszcz powiedział – Konserwator łapał się za głowę, jak te szmaty w kościele zobaczył. No, nie powiedział szmaty, tylko inaczej, ale dla mnie to szmaty. Poinformował również, że te szmaty, kto jest zainteresowany, może odebrać przed kościołem.

            Jakaś ulga – następny poruszany przeze mnie temat – odfajkowany.

            http://boleslawstawicki.blogspot.com/2016/04/moje-miejsce-w-kosciele.html

            Jak widać, zwracałem uwagę na tę sprawę, w trosce o wygląd świątyni, już w 2016 roku i nie był to jedyny artykuł, dotyczący tych szmat. Ksiądz proboszcz, pracuje już w naszej parafii ze trzydzieści lat, ale dopiero teraz, oczami jakiegoś konserwatora, to zauważył.

            A propos konserwatora, to nie bardzo kojarzę, o jakiego konserwatora chodzi. Czy to jest konserwator zabytków, czy konserwator zabytków sakralnych, jaki jest na „etacie” diecezji (słyszałem, że to ks. Robert Begierski – jeśli nie, to proszę o sprostowanie), czy wreszcie konserwator powierzchni płaskich.

            Co do definicji „konserwatora powierzchni płaskich”, to czytałem w Internecie takie wytłumaczenie. Otóż, ukazało się w gazecie ogłoszenie – „Przyjmę do pracy sprzątaczkę”. Chętnych nie było, a przyczyną tego była niezbyt atrakcyjna nazwa zawodu – sprzątaczka. Żeby podejść do tego inaczej, zaproponowano stanowisko – „Konserwator powierzchni płaskich”. Okazało się to dobrym wyjściem, bo zaczęły napływać podania o pracę.

            Ja, jako Bielawianin, parafianin, autentycznie cieszę się, gdy poruszane przeze mnie sprawy okazują się słuszne, że mam rację, że nie tak powinno być, jak jest. Co do parafii, to pisałem o tym wielokrotnie, powołując się nawet na wypowiedzi mądrzejszych ode mnie, ale często to tak – groch o ścianę, albo trzeba bardzo długo czekać. Sprawę rozwiązałoby powołanie mnie do Rady Parafialnej, a w przypadku miasta – wybór na Radnego, ale widocznie ja, robak, na to nie zasługuję. Może tam potrzeba ludzi do posiedzenia, wysłuchania i przyklepania, a nie ludzi niepokornych, którzy mają inne zdanie niż proboszcz czy burmistrz. Samo życie.

            Wracając jeszcze do tego artykułu z 2016 roku, zacytuję komentarze, zwracając się jednocześnie do komentatorów:

            - Nie łyso Wam!

Oj strasznie się Pan dziś ożywił ale moja prośba jak nie ma juz Pan pomysłu na interesujący tekst to niech się Pan całkiem od pisania wstrzyma bo ten jest kiepski z serii "czego by tu się jeszcze czepić". Spokojnych snów.

 P.Bolesławie o zgrozo Waść daj spokój wstydu oszczędź tak i tego się czepiasz co dla ludzi ulgę przynosi na starcze lata!!!

 Wydaje mi się że Pan Bolesław, nie jest jeszcze aż tak stary i nie rozumie pewnych kwestii. Czepia się Pan strszych i schorowanych ludzi- oczywiście i nie tylko, bo w moim pryzmacie naprawdę czepia się Pan wszystkiego. Jest Pan człowiekiem bezwstydnym i niemającym w sobie ani krzty pokory- którą oczywiście chrześcijanin powinien posiadać. Jak dla mnie jest Pan człowiek od którego należy się trzymać z daleka, bo co by człowiek nie powiedział, zrobił to zaraz zostanie obsmarowany na Pana stronie. Szkoda czasu i chęci na czytanie tego bloga, naprawdę. Co człowiek wchodzi to się wkurza, bo siedzi Pan w ławce w kościele, modli się Pan i wypisuje takie rzeczy na kościół, wiernych czy naszych kapłanów. Szczerze jest mi Pana żal, naprawdę i będę się za Pana modlić....

Pozdrawiam czytelników, których chce się czytać takie rzeczy. :)

        I jeszcze na zakończenie cytat z mojego felietonu:

Proponuję, aby w ogłoszeniach parafialnych wystosować prośbę do parafian, aby takich rzeczy nie pozostawiali w kościele, a najwyżej nosili ze sobą. Ale nie wierzę, że to zostanie odczytane. Ot, taki ze mnie człowiek małej wiary.

         Proszę Państwa! To się właśnie dzisiaj stało! O tym właśnie tak samo powiedział ks. proboszcz – jeśli już ktoś potrzebuje, niech przyniesie ze sobą tę szmatkę, ale potem zabierze ze sobą. Ja tak też to widziałem.

            Tak na dodatek. Myślę, że likwidując te „podkolanówki”, jedną panią to może bardzo zasmucić. Otóż, jak się nieoficjalnie dowiedziałem, jest taka pani, która z własnej inicjatywy te podkolanówki robiła na drutach i przynosiła do kościoła dla wygody wiernych z wiarą, że jest to pożyteczne, że kościołowi, niczym prorokini Anna, robi przysługę. Jak to wytłumaczyć teraz tej pani?

Czy dalej te szmaty będą w kościele?

Pytanie retoryczne.