Zawsze niech będzie słońce…

W obecnej sytuacji, kiedy to Rosja napadła na Ukrainę rano 24 lutego 2022 roku, trudno jest napisać coś sensownego. Zupełnie nie mam polotu i nic poza ratunkiem Ukrainy i upadkiem elementarnych praw człowieka, i elementarnych praw cywilizacyjnych, nie liczy się. Tu już nie ma miejsca na żadne dywagacje i żadne kalkulacje – jest tragedia.

            Nie wierzyłem, że to może się stać. Nie wierzyłem, że Rosja może zaatakować ze wszystkich stron tak duże, demokratyczne państwo jakim jest Ukraina i w sumie zupełnie nie wiadomo dlaczego. Otumaniony naród rosyjski, oszukani ruscy żołnierze ponoszą koszty fanaberii bandyty Putina. Takie określenie rosyjskiego prezydenta widnieje na ekranie TVP Info (Bandyta Putin morduje Ukraińców).

            Bardzo się martwię zaistniałą sytuacją, tym bardziej, że tam na Ukrainie została moja siostra na misjach. Polacy pracujący tam na misjach postanowili pozostać i dzielić trudny los z mieszkańcami.

            Nie będę pisał o trwającej wojnie. W tych trudnych chwilach przypomniał mi się festiwal w Sopocie z 1963 roku z pierwszym miejscem piosenki Ukrainki, Tamary Miansarowej – „Pust wsiegda budiet sonce” – „Zawsze niech będzie słońce”. To był dopiero trzeci międzynarodowy konkurs piosenki, jeszcze nie było kolorowych telewizorów, a my nawet nie mieliśmy czarno-białego, ale piosenka została doskonale zapamiętana, ze względu na treść, ale i melodię, no i nie bez znaczenia był przedmiot od piątej klasy szkoły podstawowej – język rosyjski. To w radio i w telewizji było puszczane na okrągło i stało się nie tylko przebojem czy hitem, jakby to współcześnie określono, ale nawet swego rodzaju hymnem, swego rodzaju przesłaniem pokoju na cały świat. 

https://www.tvp.info/33218089/nie-zyje-tamara-miansarowa-wykonawczyni-piosenki-zawsze-niech-bedzie-slonce

            Poniżej – historia piosenki. Ciekawe, że w ZSRR czterolatki już umiały pisać sensowne teksty. Radzieccy pionierzy śpiewali:

Pust wsiegda budiet mama,

Pust wsiegda budiet mir.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zawsze_niech_b%C4%99dzie_s%C5%82o%C5%84ce

            W wersji polskiej, a może i w rosyjskiej, teksty zmieniano, a może i dokładano jakieś zwrotki. Ja chciałbym się skupić właśnie na tym „mirze”, czyli na – pokoju.

https://muzykarosyjska.pl/2012/11/05/zawsze-niech-bedzie-slonce-tamara-miansarowa/

http://www.popolsku24.pl/piosenka,tamara-miansarowa-pust-wsiegda-budiet-solnce.html

            Pamiętam dobrze tamte czasy. Pamiętam przyjaźń polsko – radziecką, pisanie listów do ZSRR i przy każdej okazji podkreślanie znaczenia pokoju. Gołąbki pokoju wisiały w oknach klas, gołąbki pokoju towarzyszyły nam nieodłącznie w pochodach pierwszomajowych, a pokój był na ustach wszystkich.

            Pokój i patriotyzm był najbardziej znaczącym tematem w wychowywaniu młodego pokolenia w socjalistycznej ojczyźnie. Urodziwszy się zaledwie niecałe pięć lat po zakończeniu II wojny światowej, wychowywałem się w atmosferze odbudowy i budowy kraju. Na apelu z okazji rozpoczęcia roku szkolnego, każdego roku było wspomnienie 1 września 1939 roku, kiedy to dzieci nie poszły do szkoły i przesłanie do świata – Nigdy więcej wojny! Gwarantem pokoju był Związek Radziecki i wszystkie kraje tak zwanej „demokracji ludowej”, określanej frywolnie – „demoludy”. Byliśmy bezpieczni.

            Miansarowa, jak wspomniałem, była Ukrainką. Podpadła władzom w 1970 roku i z Moskwy udała się do pracy do Donbasu. Wróciła, co prawda, do Moskwy, ale była już tylko nauczycielką muzyki.

            W tekście wspomnianej piosenki jest taka fraza:

            Ciszej żołnierzu, słyszysz żołnierzu?

            Ludzie boją się eksplozji!

            To takie przesłanie do armii, prośba - nie chcemy wojny, boimy się wojny, ale dotyczyło to, oczywiście, żołnierzy wrogich nam armii.

            Nie wychowywano nas w nienawiści czy nawet niechęci do Związku Radzieckiego, bo takie były realia, ale swoje wiedzieliśmy. Choć CCCP (Cep Cepa Cepem Pogania) nie był spadkobiercą carskiej Rosji, to przecież – Ruski to Ruski. Po rozpadzie Związku Radzieckiego w 1991 roku, czego przypadkiem byłem świadkiem, okazało się, że te kraje Demokracji Ludowej to tak w przyjaźni to raczej nie żyły. To historia i może Ukraińcy wybaczyli bratniemu narodowi zagłodzenie na śmierć przez ten dobry Związek Radziecki w latach trzydziestych nawet 10 milionów Ukraińców. Straszne. ZR nigdy do tej zbrodni nie przyznał się.

            Teraz ten nowy, okrojony Związek Radziecki, przybrawszy historyczną nazwę Rosji, faktycznie od carskiej Rosji niczym nie odbiega, a i hymn ZSRR zostawiono.

            Ten gołąbek pokoju w postaci Rosji odrodził w sobie imperialne, mroczne demony. Nie słuchano w Europie ostrzeżeń naszego prezydenta ś.p. Lecha Kaczyńskiego. Zachód, w tym w szczególności Niemcy, wyhodował potwora, gada w postaci prezydenta Rosji Władimira Putina. Już nawet publicznie, oficjalnie o Putinie politycy wypowiadają się jako o bandycie. Putin w politycznej przestrzeni świata istnieje już tylko jako bandyta, gad.

            Kto zastrzeli Putina, bo to już jest tylko kwestią czasu? Jeżeli ma ocaleć Ukraina, Rosja i cały świat, Putin musi zginąć. Nie jakieś tam unijne sądy, jakaś Norymberga czy Haga. Z całą pewnością Putin podzieli los Nicolae Ceauscesku.

            Na Facebooku pojawił się taki napis w postaci memu:

„Miałam bardzo piękny sen – dostałam wiadomość, że Putin został zamordowany. Przecież nie mieszam się do polityki. Nie mieszam.”

            To co z tym Putinem? Putinem bandytą, który zabija swój naród i Europę, a przede wszystkim Ukrainę?

(grafika z Internetu)