Ojciec chrzestny bloga

Artykuł pod tym tytułem miał być już napisany co najmniej rok temu, a może i więcej zważywszy, jak czas szybko leci, ale napisany nie został. Teraz zebrałem się na odwagę, bo widzę, że dzieją się rzeczy dziwne, a właściwie nienormalne. Gdybym miał taką odwagę, jak były felietonista DDZ24, pan Piotr Koniec, napisałbym, że nadeszły czasy podchodów, zdrady, okrętowych szczurów i ogólnie pajacowania, ale nie napiszę.

            Pisząc o rzeczach nienormalnych, może popełniłem błąd, dlatego, że właściwie to, co w moim mniemaniu jest nienormalne, może jest jak najbardziej normalne. Wydawałoby się, że popełniam nietakt pisząc na przykład, że w Bielawie trwa już od dłuższego czasu kampania wyborcza do samorządu. Nie rozdzielam – na burmistrzów czy radnych, ale tak ogólnie.  Jednak to nie jest nietakt, choć kampanii jeszcze nie ogłoszono i nie dopuszczono do głosu wszystkich kandydatów. Nikt nie zaprzeczy, że obecni radni szukają już dogodnych pozycji, aby ustawić się do startu w wyborach i osiągnąć założone cele. Terminy „start”, „pozycja”, są raczej w obecnej Radzie zrozumiałe, choćby przez znaczący w niej udział wuefistów, co nawet według niektórych jest porażką. „Porażka” też jest znanym w sporcie terminem i mam nadzieję, że będzie miała zastosowanie już na jesieni w odniesieniu do bielawskich radnych wuefistów i nie tylko.

Cytat z komentarzy i źródło:

„Niestety, porażka z tymi nauczycielami w radzie. Ponad połowa radnych to nauczyciele, z czego większość – wuefiści… Sorry, ale poziom wiedzy nie pozwala im na podejmowanie dobrych decyzji gospodarczo – ekonomicznych. Mimo nawet dobrych chęci, nie mogą być oni dobrymi radnymi, brak odpowiedniego wykształcenia, brak podstawowych wiadomości, które pozwalałyby im zarządzać miastem. Opieram te opinie niestety na osobistych kontaktach z tymi panami, jako matka dzieci, które są przez nich uczone. Chodzi mi o wuefistów oczywiście. Nie można niestety przeprowadzić rozmowy ponad poziom piłken kopen.”

http://www.ddz24.eu/2017/03/31/czy-bielawa-potrzebuje-swojego-trumpa/

            Bloga zacząłem prowadzić, jak wiadomo tym, którzy choć trochę się nim interesują, 1 października 2013 roku i od razu otwarcie pisałem o tym, co mi w Bielawie się nie podobało. Było o czym pisać, bo zawsze jest o czym. Szukałem kontaktów, aby coś zrobić, coś zadziałać, żeby przeciwstawić się tym układom w Bielawie, jakie obowiązywały przez ostatnie 15 lat. Było pisanie w Dzierżoniowskim Tygodniku Powiatowym, zawędrowałem do Bielawy Plus z panią prezes Anną Nowak i zabiegałem o różne kontakty. Był problem, bo ja nikogo nie znałem i nikt nie znał mnie – tak mówiąc kolokwialnie.

            Nie pamiętam już dokładnie, kiedy zacząłem kontaktować się z panem Rafałem Kuśmierkiem w jego wędkarskim sklepie na ulicy Hotelowej. Nie znaliśmy się, choć trochę znałem jego ojca, Józefa, który rządził Bielawą w pierwszej kadencji samorządu. To było chyba wtedy, kiedy na ladzie w jego sklepie wyłożony był egzemplarz DTP z moim artykułem „Postkomunistyczna Rada Miasta w Bielawie” z moim zdjęciem przy artykule, Pan Rafał rozpoznał we mnie autora. Chodziłem do sklepu jako wędkarz.

            Jak to w takich sytuacjach bywa, zaczęliśmy rozmawiać. Tak to się zaczęło.

            Zaproponowałem panu Kuśmierkowi, jako zainteresowanemu wyborami samorządowymi, czy może nie zdecydowałby się wraz z jakimś komitetem, czy grupą ludzi dobrej woli, założyć strony internetowej, aby przygotowywać grunt pod wybory. Nie skorzystał z mojej oferty, a ja zacząłem intensywniej wgłębiać się w sytuację w mieście, punktując wszystko to, co mogłoby uwrażliwić potencjalnego wyborcę do głosowania przeciwko istniejącym rządom w Bielawie.

            Z satysfakcją przyjmowałem pochwały od pana Rafała Kuśmierka za odważne teksty i nie tylko od niego. Powoli zjednywałem sobie czytelników. Miło było odbierać telefony z gratulacjami. Przyszedł taki dzień, kiedy pan Rafał przyznał, że jednak pisanie w Internecie też przynosi jakieś efekty. To wtedy, przypominając mi propozycję, jaką złożyłem, a która nie spotkała się ze zrozumieniem z jego strony, co zmobilizowało mnie do pisania, wyraził się, że właściwie jest ojcem chrzestnym mojego bloga. Można potwierdzić, że poniekąd - tak.

            Teraz, gdy tak analizuję karierę polityczną radnego Rafała Kuśmierka, konstatuję z żalem, że to już nie jest ten sam pan Rafał. Lokalny polityk, który wydawałoby się na wzór Napoleona mógłby coś osiągnąć, przynajmniej jakiś szacunek wyborców, tak naprawdę zmienił się, zawiódł. Będzie jeszcze wiele okazji, aby panu radnemu to wypomnieć, ale teraz tylko to nadmieniam. Może też znajdą się jakieś choć symptomy usprawiedliwienia dla jego zdradzieckiej postawy, po opuszczeniu wczoraj na sesji RM Klubu Radnych Porozumienie dla Bielawy Piotra Łyżwy wraz z radnym Tomaszem Tkaczem. A może to nieprawda! Może to tylko zły sen!

            Może też nieprawdą jest, że radny Rafał Kuśmierek buduje pod wybory samorządowe szeroki front z BRO i OBSem. Ja nie bronię, ale szkoda było by cytować Jarosława Kaczyńskiego w tekście o „zdradzieckich …..”.

            Pan radny Rafał Kuśmierek przez te trzy lata przeszedł niesamowitą metamorfozę. Może do tego była też potrzeba zmiany wizerunku. Może ma nadzieję, że po zapuszczeniu brody nikt go nie rozpozna.

Rozpozna, „Ojcze Chrzestny” mojego bloga! Rozpozna!

http://boleslawstawicki.blogspot.com/2014/11/kandydat-do-rady-miasta-rafa-kusmierek.html