Po mojemu... Co z tą wojną domową?

         

 Swego czasu, to znaczy pamiętnego czasu wyborów samorządowych w 2014 r., dane było mi przeżyć niesamowitą przygodę na dziennikarskiej niwie, zupełnie nie będąc dziennikarzem i o dziennikarstwie nie mając zielonego pojęcia. Redaktor Naczelny, najbardziej w tamtym okresie poczytnego lokalnego periodyku – „Dzierżoniowski Tygodnik Powiatowy” - Grzegorz Nowak, zauważył moje pisanie i zaproponował współpracę. To naprawdę było przeżycie, a praca, jaką wykonałem w kontekście zmiany władzy w Bielawie w ocenie Czytelników, Sympatyków i Lokalnych Polityków, daje mi do tej pory niekłamaną satysfakcję.

http://dtp-24.pl/po-mojemu-przedstawienie,68823

http://boleslawstawicki.blogspot.com/2014/09/po-mojemu.html

            Czasy się przez te dwa lata jednak zmieniły i nawet diametralnie. Pan Grzegorz Nowak nie jest już redaktorem naczelnym DTP, ja do DTP nie piszę, a nasze stosunki z Grześkiem po okresie hossy popadły w totalny stan bessy. Ale piszemy dalej, z tym, że ja na Grześka na moim blogu w artykułach, a Grzesiek na mnie anonimowo w komentarzach na moim blogu.

            No i mamy wojnę, niejako domową, bo przecież dobrze się znamy.

            Dlatego, aby w jakiś sposób, jako obywatel, móc ustosunkować się do politycznych, bieżących wydarzeń w kraju i w Bielawie, postanowiłem przeprosić się z zakładką na blogu „Po mojemu…” i próbować coś tam w niej pisać.

            W stanie wojennym (tym mianem potocznie określam okres od 13 grudnia 1981 roku do 4 czerwca 1989 r.), kiedy to władza niby demokratycznie wybrana, choć przecież dobrze wiemy, jaka to władza była i jak demokratycznie była wybrana, podjęła walkę z narodem na śmierć i życie. Śmierć była i to nie jedna, bo ponad sto. I w jakim celu i po co, i dlaczego? Każdy ma na ten temat wyrobione zdanie, pułkownik Mazguła również. Choć dziś jest to okres świeżo jeszcze po dramatycznych rocznicach 1970 i 1981 roku, to jednak te rocznice przyćmiły zadymy w sejmie, pod sejmem i wojna domowa na ustach polityków. Do retoryki wojny domowej kreowanej przez byłego prezydenta i wątpliwej reputacji, jak się okazuje, bohatera narodowego w osobie Lecha Wałęsy, dołącza rockmenowy polityk Paweł Kukiz.

http://fakty.interia.pl/polska/news-pawel-kukiz-kryzys-moze-skonczyc-sie-wojna-domowa,nId,2323934

                Czy to jest ostrzeżenie, czy może już radykalizowanie się poglądów na nieuchronną przyszłość, jaka nas czeka?

            Otóż po mojemu, to, czego dopuszcza się tzw. opozycja, to jest po prostu draństwo. To, czego dopuszcza się czasami legalna władza, to jest po prostu nierozsądek. A więc wojna domowa nieunikniona. Ja, jako oficer Ludowego Wojska Polskiego w randze podporucznika, poszukuję żołnierzy na wojnę domową. Już na starcie wojny dostanę szlify porucznika, a po wojnie, za zasługi, na pewno będę już majorem, a nawet może pułkownikiem. Pośmiertnie, mam nadzieję, że awansują mnie do stopnia generała.

            Kto będzie walczył?

            Nie trzeba daleko szukać. Nie trzeba jechać do Warszawy, żeby sobie powalczyć. Skoro jest tak, jak jest, to cała zjednoczona opozycja, jak to wielce nieszanowany jakiś tam samozwaniec Kijowski określa, to w Bielawie: Rafał Kuśmierek, Stanisław Jurcewicz i Sebastian Runowicz z PO wraz z Mariuszem Grysiem z Nowoczesnej oraz Adamem Pajdą z Edkiem Pochybełką z SLD, moim sąsiadem na działkach i z garaży, będą walczyć z Małgorzatą Grejner, Ireną Skibniewską-Kozak, Dariuszem Gortychem i Włodzimierzem Paluchem z PiS. O PSL-u i Kukiz15, nie mówiąc już o partii Razem czy Korwin, bo chyba takowych jeszcze nie ma w Bielawie, albo już nie ma, albo to partie niszowe (w Bielawie), nie wspomnę. To tak dla przykładu. No, a jak wojna domowa i wszyscy walczą ze wszystkimi, to ja będę walczył, ze swoim licznym bezpartyjnym wojskiem, z wyżej wymienionymi.

            W stanie wojennym jeden z moich synów przyniósł ze szkoły podstawowej takie pytanie:

            - Mamusia, co to jest wojna domowa?

            Konsternacja, autentyczny strach, realizm. Jak dziecku odpowiedzieć, żeby go nie przestraszyć, a odpowiedzieć trzeba natychmiast, aby odrzucić wszystkie domniemania i być jednocześnie wiarygodnym.

            - Wojna domowa jest wtedy, gdy tata z mamą kłócą się w domu – padła odpowiedź.

            To bardzo dobra odpowiedź.

            I to jest również odpowiedź na nasze czasy, czasy, w których totalna, zdziczała opozycja dla swoich interesów, nie interesów narodu, chce wywołać wojnę domową. Niech to będzie już ta wojna domowa, której chce Wałęsa, Kijowski, Schetyna, Petru i Kosiniak-Kamysz, ale niech ona polega na kłótni w domu – ojczyźnie, a nie perfidnym wypruwaniu wnętrzności. Tych wymienionych obrońców demokracji wysłać do Syrii albo do Donbasu, niech zobaczą, jak wygląda wojna domowa z bliska. Potem będą mieli okazję powiedzieć – znamy to z autopsji.

            W mojej książeczce do nabożeństwa, a jest to całkiem poważna książeczka do nabożeństwa dla dorosłych, w rachunku sumienia są pytania:

Czy prawowitym władzom okazywałem posłuszeństwo i należny szacunek?

Jeśli piastuję urząd lub jeśli sprawuję władzę, czy wykorzystuję to dla własnej wygody, czy też dla dobra innych w duchu posługi?

Czy pod wpływem pychy i hardości nie wynosiłem się wobec Boga, a gardziłem innymi, uważając siebie za lepszego? Czy nie narzucałem innym swojej woli lekceważąc ich wolność i prawa?

Czy miłuję prawdziwie swojego bliźniego? Czy nie nadużywam swoich braci, wykorzystując ich do osobistych celów lub czyniąc im to, czego nie chciałbym doznać od innych? Czy przez złe słowa i uczynki byłem dla nich zgorszeniem?

Pan mówi: „Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem” (J15,12).

            Polecam gorąco gorącym czubom słowa wypowiedziane ostatnio przez naszego prezydenta Andrzeja Dudę i premier Beatę Szydło. Kto jeszcze nie słyszał, niech sobie znajdzie w Internecie.

To, co nas łączy, to ojczyzna i wiara, i warto o tym sobie przypomnieć choćby w kontekście historii, jeżeli już postradaliśmy rozumy i serca.