Ostatnie słowo proboszcza

     

      Nasz ksiądz proboszcz to lubi sobie tak publicznie pożartować, nawet w kościele i poza kościołem też. Mówię o zgromadzeniach religijnych, publicznych. Mam nadzieję, że na pogrzebach nie żartuje, no bo już jakoś nie wypada, chyba że… Takie żarty, takie podgadywania, zwłaszcza jeśli zgromadzenie zrozumie, o co chodzi, dodaje naszemu gospodarzowi parafii takiej specyficznej, miłej aury – patrzcie, jaki to nasz proboszcz fajny. Jeśli czasem przesadzi, albo coś wyjdzie nie na miejscu, albo ktoś nie zrozumie, to ma zarezerwowane jedno zdanie na koniec roku podczas składania sprawozdania, kiedy to swoim frywolnym językiem powie, uśmiechając się – mam nadzieję, że mi państwo wybaczycie?
        No i parafianie to wybaczenie potwierdzają miłym uśmiechem – nasz proboszcz. Ja, z góry zaznaczam, że też wybaczam, choć mam przekonanie, że ks. proboszcz tak bliżej to nie wie, co mu parafianie wybaczają. Mam też przekonanie, że parafianie ks. proboszczowi nie powiedzą, co ewentualnie mają mu do wybaczenia.

            W piątki przed Wielkim Tygodniem już od wielu lat wychodzimy na miasto celebrując Drogę Krzyżową, a więc Mękę, Śmierć i Pogrzeb Pana Jezusa. Wczoraj też byliśmy. Jak poprzednio, szliśmy ul. Berlinga do Ronda Pochyłego i dalej ulicą Norwida i Prusa do obwodnicy, gdzie było zakończenie Drogi Krzyżowej.  Po drodze zatrzymywaliśmy się na stacjach Drogi Krzyżowej, słuchając rozważań prowadzącego ks. Łukasza, modląc się i śpiewając wielkopostne pieśni. Wszystko to późnym wieczorem przy zapewnieniu bezpieczeństwa na drodze przez policję i Straż Miejską.

...

Stacja XI   – Pan Jezus przybity do krzyża

Stacja XII  – Pan Jezus umiera na krzyżu

Stacja XIII – Pan Jezus zdjęty z krzyża

Stacja XIV – pogrzeb Pana Jezusa

           

I tym razem, czego zupełnie nie rozumiem, ks. proboszcz miał również ostatnie słowo na zakończenie Drogi Krzyżowej. Może zgodnie z wyznawaną przez siebie zasadą, że ostatnie słowo należy do proboszcza. Tylko w tym przypadku zupełnie nie rozumiem tego, że ks. Łukasz nawet poprosił ks. proboszcza o „Słowo Boże” i błogosławieństwo. Przecież, jako celebrans mógł to zrobić sam. To „Słowo Boże” to długie ogłoszenia parafialne i instruowanie pobożnych chrześcijan, co to w najbliższym czasie będzie w naszym Kościele się działo, jakby pobożni chrześcijanie o tym nie wiedzieli. No i dalej w ramach „Słowa Bożego” były podziękowania dla policji, Straży Miejskiej, księży wikariuszy i nas wszystkich, którzy wychodząc na ulice zaświadczyliśmy o swoim chrześcijaństwie. Nie mam przekonania, że do mnie też te słowa były, no chyba, że ks. proboszcz zmienił o mnie zdanie, o czym jeszcze nie wiem. Oczywiście, „dziękuję” jest potrzebne, jak i „proszę” i „przepraszam”, ale czy naprawdę trzeba dziękować publicznie, za wykonywanie swoich obowiązków i swojej służby?

No i na koniec błogosławieństwo ks. proboszcza po symbolicznym pogrzebie Pana Jezusa i w smutku, pamiętając o rozważaniach, jakie przez czas Drogi Krzyżowej rozpamiętywaliśmy, rozejdziemy się w poważnym nastroju do domów, oczekując Niedzieli Palmowej i Wielkiego Tygodnia z Porankiem Niedzieli Zmartwychwstania.

Tylko, że poważnie nie było, czego za każdym razem się obawiam. I tym razem, mając na uwadze zimno, proboszcz napomknął o Antygrypinie, niby, że to nam się należy, ale ponieważ to Wielki Post, to może dopiero po Wielkanocy. Nie mam zupełnie pojęcia, co to jest Antygrypina. Zrozumiałem tylko tyle, że bierze się do herbaty i przysługuje po zmarznięciu. Musi być to też coś śmiesznego, bo wielu śmiało się podobnie jak inni w czasie ostatniego wystąpienia Macieja Stuhra.

No i tak w radosnym nastroju rozchodziliśmy się do domów po Drodze Krzyżowej i pogrzebie (symbolicznym) Pana Jezusa. Ależ ten nasz proboszcz jest fajny!

W Wielki Piątek jest w zwyczaju, że ostatnią Drogę Krzyżową w kościele prowadzi ks. proboszcz. W tym roku chyba też tak będzie. Może i tym razem zaskoczy, jak kiedyś, kiedy czytał rozważania ułożone przez katolickiego pisarza Jana Dobraczyńskiego, do którego kardynał Wyszyński zwracał się – „Drogi Janie”, a który w stanie wojennym stanął na czele PRON (Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego), mając przy sobie generała Kiszczaka, jako swojego zastępcę. Ale pisał ładnie. Mamy w domu przynajmniej dziesięć pozycji książkowych jego autorstwa.

A czy w Wielki Piątek będzie w kościele zimno i czy będzie Antygrypina, to się zobaczy.