26 lutego 2015 r., czwartek

Mt 7, 7-12 Kto prosi, otrzymuje

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów: 
«Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. 
Gdy którego z was syn prosi o chleb, czy jest taki, który poda mu kamień? Albo gdy prosi o rybę, czy poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to co dobre tym, którzy Go proszą. 
Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy».

Oto słowo Pańskie.

Kilka słów o Słowie: legan.eu

Komentarz: Rev. D. Joaquim MESEGUER García (Sant Quirze del Vallès, Barcelona, Hiszpania)

«Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje»

Dzisiaj, Jezus mówi nam o potrzebie i sile modlitwy. Nie da się zrozumieć życia chrześcijańskiego bez relacji z Bogiem, a w tej relacji modlitwa zajmuje centralne miejsce. Podczas gdy żyjemy na tym świecie, my, chrześcijanie podążamy pielgrzymim szlakiem, a modlitwa zbliża nas do Boga, otwiera nam bramy Jego ogromnej miłości i daje nam przedsmak niebiańskich rozkoszy. Dlatego też chrześcijańskie życie to ciągła prośba i poszukiwanie: «Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie, pukajcie, a otworzą wam» (Mt 7,7), mówi nam Jezus.

Jednocześnie, modlitwa przemienia, sprawia, że nasze kamienne serce mięknie: «Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą.» (Mt 7,11). Najlepsze podsumowanie tego, o co możemy prosić Boga znajduje się w modlitwie Ojcze Nasz: « Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie. » (cf. Mt 6,10). Podczas modlitwy zatem nie możemy prosić o byle co, ale o to, co jest naprawdę dobre. Nikt nie życzy sobie niczego złego, dlatego nie możemy w modlitwie prosić o nic złego dla innych.

Niektórzy narzekają, że Bóg ich nie wysłuchuje, bo nie widzą natychmiastowych efektów albo sądzą, że Bóg ich nie kocha. W takim przypadku, warto przywołać pewną radę św. Hieronima: «Jeśli ten, który prosi, otrzymuje, jeśli szukający znajduje, a kołaczącemu otworzą, wobec tego, komu nie dano, kto nie znalazł, komu nie otworzono, jasną jest rzeczą, że w sposób niewłaściwy prosił, szukał i pukał"». Prośmy więc w pierwszej kolejności, żeby Bóg uczynił nasze serce dobrym na wzór Jezusa Chrystusa.

Czytelnia

26 lutego

Święta Paula Montal, dziewica

Paula Montal Fornés urodziła się 11 października 1799 r. niedaleko Barcelony w Hiszpanii. Otrzymała staranne i głębokie wychowanie religijne. W wieku 10 lat straciła ojca. Aby pomóc w utrzymaniu rodziny, zaczęła pracować jako hafciarka. Pomagała w swojej parafii w katechizacji dzieci i młodzieży. Przez to doświadczenie zobaczyła, jak ważne jest odpowiednie przygotowanie intelektualne i zawodowe młodych kobiet. W 1829 r., pokonując rozliczne trudności, udała się do Figueras i założyła tam pierwszą szkołę dla dziewcząt. Dbała w niej o formację chrześcijańską i ogólnoludzką. Wkrótce zaczęły powstawać kolejne szkoły. W 1847 r. założyła Zgromadzenie Córek Maryi Sióstr Szkół Pobożnych (pijarki). Od 1859 r. aż do śmierci przebywała w Olesa de Montserrat. Poprzez trud wychowawczy, a także przez ufną modlitwę uczestniczyła w przeżywaniu losów nowego zgromadzenia. W chwili jej śmierci liczyło ono 19 domów, w których mieszkało ponad 300 sióstr. Paula Montal Fornés od św. Józefa Kalasantego zmarła 26 lutego 1889 r. w Olesa de Montserrat. Beatyfikował ją św. Jan Paweł II w kwietniu 1983 r.; w listopadzie 2001 r. włączył ją do grona świętych.