Po wyborach przed wyborami

        Że też ja już jakoś nie mogę przestać wyborami żyć. Ale z drugiej strony, jak zauważam, to gdy piszę o wyborach, od razu skaczą słupki na blogu. I nie chodzi mi absolutnie o to, żeby sobie robić popularność, ale chodzi o to, żeby nie zawieść czytelników, którzy na takie tematy szczególnie lubią sobie poczytać. I tak sobie myślę i marzę… – gdyby tak wybory były częściej, zwłaszcza te samorządowe – to byłoby, co popisać i co poczytać. I choć wyborów w życiu każdego dnia mamy mnóstwo, ale zawsze to jest ciekawie podywagować sobie, komu pośliźnie się tym razem noga.

            Sprawa jednak jest dalej poważna, bo już wkrótce czekają nas wybory prezydenckie i parlamentarne, a wielu ludzi nie wie, na kogo głosować. Zacytowałem część wypowiedzi jednego z Komentatorów z 1 grudnia (link „Ojcze nasz…”).

            Być może wypowiedź Komentatora była związana z wypowiedzią naszego ks. proboszcza, którą wysłuchaliśmy w dniu 31 grudnia na zakończenie starego roku. Jeśli tak, to z Komentatorem byliśmy razem na tym liturgicznym zgromadzeniu i zgadzam się z nim, że homilia i wystąpienie ks. proboszcza było ciekawe, budujące, merytoryczne i jak zwykle z klasą. Swoboda wypowiedzi wobec najbardziej gorliwych parafian, oddanych Kościołowi i parafii, i akceptacja przedstawionych podsumowań, i zamierzeń, zaowocowało, i słusznie, oklaskami po prawie czterdziestu minutach przemówienia.

            Całe to wystąpienie warte jest dogłębnej analizy i udostępnienia wszystkim parafianom, i myślę, że w zależności od okoliczności, do niego będę wracał. Na dzisiaj tylko właśnie o wyborach, bo o nie ks. proboszcz również zahaczył, choć w kontekście tylko zbliżających się wyborów parlamentarnych. Oczywiście dla katolika, zwłaszcza tego ortodoksyjnego, jest bardzo ważną sprawą, na kogo mają ci katolicy głosować. Nie spodziewajmy się jednak, że ktokolwiek publicznie z kościelnej hierarchii powie wprost, na kogo głosować czy na jakie partie. Ja bym tak chciał, żeby ksiądz proboszcz powiedział jednoznacznie, na kogo głosować, albo na kogo nie głosować, żebym potem nie miał problemów ze swoim sumieniem.

            Ksiądz proboszcz powiedział:

           

A na pewno nie możecie głosować (…) na partie, które są przeciwne nauce Kościoła. To tego już w ogóle nie rozumiem. (…) to jest poważna sprawa sumienia, żebyście wiedzieli. To nie jest bez znaczenia. I myślę, że z tego trzeba się spowiadać (…).

Poważna sprawa. Jako katolik, zgadzam się, że nie powinni katolicy głosować na te partie, które są przeciwne nauce Kościoła. Sęk w tym, że w Polsce takich partii nie ma. Jeśli byłyby, zapewne ks. proboszcz w trosce o swoich parafian te partie by wskazał, jak to zrobił wspomniany Anonimowy Komentator, który walił wprost”

(…) nie przyznaję tutaj Panu racji. Bo jak ten, który uważa się za katolika, parafrazuje Millera, czy też SLD, które walczy z kościołem? (…) bo jak to wygląda, że człowiek katolik wierzący głosuje na partie czy polityków, które walczą z kościołem.

Przewodniczącego SLD Leszka Millera parafrazowałem w dobrej wierze i całkiem logicznie. Kto nie zna tematu, może do niego wrócić. Chociaż pana Leszka Millera nie popieram, to za jego patriotyzm, inteligencję i niesamowite wyczucie sytuacji – bardzo cenię. Nie pragnę z nim spotkania, ale gdyby do niego doszło, nie miałbym oporów, żeby się z nim szczerze przywitać. Zapewne, jak byłaby okazja, nawet podziękował bym mu za odważny gest z początku lat 70-tych, gdy jeszcze jako Młodzieżówka PZPR odważył się dopuścić do publicznej dyskusji młodzież inną niż komunistyczną. Podziękowałbym mu też za przyznanie się w imieniu partii, że wyrzucenie religii ze szkół w 1960 roku było błędem. W związku z tą decyzją społeczeństwo polskie, jako takie, poniosło ogromne koszty związane z budową tzw. Domów Parafialnych, w których przygotowano sale do pozaszkolnej nauki religii. Z innej strony była też okazja, aby wybudować ogromne i funkcjonalne plebanie. Tak dla zobrazowania tego tematu – jeden przykład. W mojej rodzinnej parafii we Włocławku, też taki budynek postawiono specjalnie dla dzieci do nauki religii. Księża pozostali na plebanii z 1925 roku. Dzieci z podstawówki nr 1 uczyły się w nowym budynku religii, a po ponownym wprowadzeniu religii do szkół, ksiądz proboszcz udostępnił ten budynek dla szkoły - za darmo.

SLD z Kościołem nie walczyło, bo z Kościołem nikt nie wygra. Konsensus, jaki miał miejsce z Kościołem za czasów rządów SLD może być przykładem na obecne czasy. Dość wspomnieć, że nasz ksiądz proboszcz dr Stanisław Chomiak, zaraz po przybyciu do Bielawy najpierw poszedł do Urzędu Miasta „zameldować się” SLD-owskiemu burmistrzowi Ryszardowi Dźwinielowi, a przyjaźń między nimi trwa po dzień dzisiejszy, już szesnaście lat. Wielu członków SLD jest bardzo religijnymi katolikami i zupełnie nie wyobrażam sobie, aby oni musieli iść do spowiedzi dlatego, że głosowali na swoich.

No to jaka jeszcze partia jest przeciwna nauce Kościoła? „Twój Ruch” Palikota? Już nie, bo Palitot kajał się, że popełnił błąd krytykując Kościół.

No to może PO? Też nie, bo jako rząd daje na Świątynię Opatrzności Bożej, wstrzymane są wszystkie kontrowersyjne ustawy, które naszym biskupom się nie podobały, a parlamentarzyści PO jeżdżą na rekolekcje do benedyktynów do Tyńca. PSL – toż tam sami katolicy, no może za wyjątkiem niektórych spadochroniarzy, ale ich się do wyborów nawróci. JKM – to raczej marginalna sprawa, choć w sytuacji, kiedy może coś zaważyć, rękę na Kościół i jego naukę nie odważy się podnieść.

Pozostaje PIS, które biskupi, w tym również nasz (nawet nasz ks. proboszcz był wymieniony), opuścili przed marszem 13 grudnia 2014 roku, ale pozostaje uznanie ojca Rydzyka z Radia Maryja i TV Trwam, i pielgrzymki do Częstochowy na Jasną Górę.

Tak więc, nie ma partii Polsce, które walczą z Kościołem i można sobie na każdą swobodnie głosować bez obciążenia sumienia.

Ksiądz proboszcz również wypowiedział się odnośnie kandydatów na posłów:

I teraz trzeba patrzeć, czy ci kandydaci, w swoich programach mówią na temat rodziny. To nie jest bez znaczenia, nie, że ktokolwiek, bo mi się podoba. Tylko patrzeć na program …

Wszystkie partie teraz prześcigają się, aby dogodzić rodzinie. Wydawałoby się, że właśnie program jest najważniejszy, tylko co potem z tego programu zostaje?

Ksiądz Adam Boniecki w swoim felietonie w „TP” „Biskup listy pisze”, tak to przedstawia, cytując najpierw List Biskupów:

„Obowiązkiem katolika jest wybieranie ludzi i środowisk, którzy gwarantują obronę godności człowieka i życia od poczęcia do naturalnej śmierci”.

Co z tego wynika? Czy to, że mamy głosować na partię, która do sejmu wniosła projekt całkowitego zakazu aborcji, doskonale wiedząc, że nigdy nie zostanie przyjęty? Co z nieodparcie nasuwającym się przypuszczeniem, że chodziło o to, by się znaleźć wśród tych, na których poleca głosować Episkopat?

I jeszcze bliżej, jeśli chodzi o programy.

Pan Dźwiniel w ostatniej kampanii wyborczej miał bardzo religijny program. W programie były remonty bielawskich kościołów na ogromną skalę, budowa Centrum Kultury Chrześcijańskiej, promowanie na całą Europę wieży mojego parafialnego kościoła, jako markowego produktu miasta poprzez bieganie po jej schodach. Chodził do kościoła na uroczystości, chwalony przy każdej okazji za dobrą współpracę. Święcenie sztandaru na trzy tygodnie przed wyborami i nawet na wyjazdowym posiedzeniu Rady Miejskiej wręczanie Honorowego Obywatelstwa przed ołtarzem. No i co ważne i nie bez znaczenia – popierany wraz z programem przez naszego proboszcza. Do Sejmiku Wojewódzkiego startował z listy SLD, automatycznie uznając jej program. Czy można zarzucić SLD walkę z Kościołem, skoro tak wysokiej rangi przedstawiciel kościoła, popierał zwolennika tej partii?

I przeciw niemu skromny nauczyciel, długoletni samorządowiec, nie religijny na pokaz, ale rzeczywiście, bez tak ambitnego, religijnego programu jak konkurent, niepopierany przez proboszcza.

Ja głęboko wierzę, że to, co się stało 30 listopada 2014 roku było cudem. Tak chciał Pan Bóg, dając tym samym niektórym co nieco do przemyślenia.

Pozostaje pytanie: na jakie partie katolicy, i ci, którzy za katolików wg księdza proboszcza tylko się uważają, nie powinni głosować?

Myślę, że w Kościele jest to pytanie całkowicie retoryczne.