Pisać, nie pisać - oto jest pytanie

      Właśnie dzisiaj chodziłem zamyślony po swoim mieszkaniu, zadając sobie bez przerwy to najsłynniejsze w świecie pytanie, choć trochę przeinaczone.

Pisać, nie pisać…?

Ostatnio faktycznie „dobrej prasy” nie mam.

            Kiedy zaczynałem w październiku 2013 roku, choć przecież łatwo nie było, to po tylu miesiącach ciężkiej pracy, która zaowocowała ponad 900 linkami, byłem przekonany, że pisać już potrafię. A tymczasem okazuje się, że Komentatorzy wysyłają mnie już na ryby, choć do początku sezonu jeszcze ze dwa miesiące, stwierdzają, że już rozmieniam się na drobne i z bloga powiało nudą.

            Kiedy zacząłem pisać do prawdziwej gazety – Dzierżoniowskiego Tygodnika Powiatowego, pod artykułem, w którym zaledwie zdążyłem się przedstawić, już w pierwszym komentarzu przeczytałem:

Co za denny tekst… A podobno ten Pan miał Bóg wie, co pokazywać, a pieprzy trzy po trzy. To jest ten wasz super felietonista??? Hahahah

             

            Niby nic, a tak to się zaczęło – śpiewała kiedyś Halina Kunicka.

            Ale byli i komentatorzy, którzy od razu rozpoznali mój pisarski talent i odwagę, co zachęciło mnie do dalszego pisania i tak już zostało. Między nimi był „V”, którego, można powiedzieć – po latach, mam radość gościć w przestrzeni swojego bloga. Napisał wtedy 30 sierpnia 2014 roku:

            Brawo Panie Bolesławie za odwagę w mówieniu i pisaniu o największym problemie Bielawy, czyli o burmistrzu, co 16 lat udaje gospodarza, a tak naprawdę ze swoją świtą nabijają sobie kabzy kosztem naszego miasta.

            Może faktycznie z całego tego pisania pozostała już tylko resztka odwagi, przy całkowicie zatraconym pisarskim warsztacie.

            Pisać, nie pisać…?

            W Gościu Niedzielnym z 23 listopada 2014 roku jest ciekawy wywiad z dziennikarką i autorką książek Reginą Brett. Wypowiada się w nim m.in. na temat swojego pisania:

Nieraz słyszałam, że moje teksty są słabe, że miną lata, zanim osiągnę odpowiedni poziom. O ile w ogóle to nastąpi. Trzymałam się zasady mówiącej, że pisarzem jest ten, kto pisze. Zatem jeśli chcesz być pisarzem, to pisz! Michał Anioł zostawił swojemu uczniowi notatkę, w której napisał: Rysuj, Antonio, rysuj i nie trać czasu! Myślę, że tak bardzo boimy się porażki, że nie mamy odwagi spróbować. Siedzimy i narzekamy. Ja też się boję, ale mówię sobie: „OK., przeraża mnie to, ale i tak to zrobię. Może nie wyjdzie mi, ale przynajmniej spróbuję”. Czasem, gdy piszę, pojawiają się myśli: „A co, jeśli to nie będzie wystarczająco dobre?”. A potem stwierdzam: „Po prostu pisz!”. Pozwalam sobie na potencjalną porażkę.

            Regina Brett była dwukrotnie nominowana do nagrody Pulitzera w dziedzinie reportażu. Ma 58 lat. Mieszka w Ohio w Stanach Zjednoczonych.

            Nigdy nie będę Reginą Brett, ale przynajmniej w kwestii pisania można przymierzyć się, aby choć trochę zbliżyć się do jej poziomu.

            Pisać, nie pisać? – oto jest pytanie!