Walczymy dalej!

         Walka niby się skończyła i można spocząć na laurach. Dzisiejszy dzień to właściwie dla mnie już czas odpoczynku, refleksji, radości z odniesionego przez Bielawian sukcesu i pytań, co ja mam dalej robić?

            Może to była już ostatnia zarwana noc? Może dać już sobie spokój i w oczekiwaniu na wiosnę marzyć o kolejnych wyprawach na ryby?

            Mam nadzieję, że moja aktywność w miejskie sprawy będzie mniejsza w tej nowej kadencji. Przez rok czasu nadrobiłem ze dwadzieścia lat w lokalnej polityce, aby móc w różnym co prawda stopniu poprawności, ale oceniać naszą bielawską rzeczywistość. Tak naprawdę to zaangażowałem się w relacjonowanie sytuacji w Bielawie, po bezprecedensowym wyrzuceniu z pracy, ze stanowiska dyrektora Miejskiej Biblioteki Publicznej pana dra Rafała Brzezińskiego. Nie mogłem pogodzić się z tym faktem i stąd cały cykl artykułów pod tytułem „Czystki w Bielawie”.  I z satysfakcją, choć nie jest to po chrześcijańsku, przyjmuję fakt, że wiceburmistrz Pach i jego pryncypał burmistrz Ryszard Dźwiniel odchodzą z zajmowanych stanowisk. Ten fakt rozpatruję również w kategorii krzywdy i kary. I byłoby tak po ludzku, gdyby ci panowie pana Brzezińskiego odnaleźli i przeprosili.

            Pach i Dźwiniel wyrządzonej krzywdy już nie naprawią. Ale są nowe władze. I chciałbym usłyszeć od nich, że po wstępnym ogarnięciu bielawskiego bałaganu, w najbliższych dniach wrócą do sprawy pana Rafała, aby on z kolei mógł wrócić do Bielawy poświęcając dla niej swoje umiejętności i zapał młodego, ambitnego człowieka.

            Moje pisanie, trudne pisanie, przyniosło nadspodziewane zainteresowanie. Otrzymywane wczoraj i dzisiaj podziękowania, zaświadczają o tym dobitnie i jednoznacznie. Zdałem sobie sprawę podczas publikowania tekstów, że one prowokują, denerwują, wkurzają, choć tak naprawdę niczego nadzwyczajnego przecież nie pisałem. Zauważyłem, że właśnie pisanie prawdy, może być powodem do zainteresowania i co również może być niewygodne dla adwersarzy. Reagowałem zdecydowanie, gdy próbowano nam, Bielawianom, odbierać nadzieję na zmiany w Bielawie.

Tu nawiązuję do słynnego tekstu z 1 maja 2014 roku w internetowym wydaniu Dzierżoniowskiego Tygodnika Powiatowego pana redaktora Piotra Laskowskiego z cyklu „Okiem redaktora” -  „Dźwiniel jest the best”.

http://dtp-24.pl/okiem-redaktora-dzwiniel-jest-the-best,58162

Zareagowałem spontanicznie i aż zdziwiłem się, że stać mnie było na taką odpowiedź.  Odpowiedziałem tekstem „Klasa Dźwiniela”, który miał bardzo dużo komentarzy. Komentował też sam autor pisząc:

http://dtp-24.pl/klasa-dzwiniela,58893

Dziękuję za komentarze do mojego tekstu, cieszę się, że wywołały jakąś reakcję. Drogi JR, przeczytaj dokładnie tekst. Poddańczo zachowywali się mieszkańcy Bielawy przez 16 lat. Trudno w takiej sytuacji nie uznać obiektywnej przewagi Dźwiniela nad konkurentami. Co do klasy, trudno jej odmówić człowiekowi, który w przeciwieństwie do swoich oponentów zachowuje olimpijski spokój i nie chowa się po kątach. Doszedłem do wniosku, że chcąc to zmienić, tkwiących w letargu bielawian, należy kopnąć w dupę. I trochę się do tego kopa przyłożyłem. Cieszę się, że to zaczyna przynosić efekty w postaci dyskusji.

            Pan Laskowski nie doczekał zmiany w Bielawie, odchodząc od nas na zawsze po tym artykule. W postaci „kopa” pozostawił nam propozycję działania, jeśli chcemy cokolwiek zmienić. I to się udało. Nie oceni już obecnej sytuacji i nie będzie się już czepiał nowych władz samorządowych w powiecie.

            Jednak co do klasy Dźwiniela, do której z szacunkiem odnosił się pan redaktor, to po przegranej w wyborach, jak również podczas kampanii wyborczej, pan Dźwiniel jej zupełnie nie pokazał.

            Nie mam wiedzy, jak potoczy się „sprawa Bielawy”. Nie powiem, że mnie to nie interesuje i jako mieszkaniec chcę uczestniczyć w budowaniu relacji między samorządem i mieszkańcami, jak również, jako mieszkaniec, chcę mieć wpływ na jej kształt i wizerunek.

            Bo jak nie, to…!!!