PZPR odc. 30

   

 Majowe posiedzenie KZ PZPR w „Bielbawie” w 1986 roku, którego I sekretarzem był towarzysz Ryszard Dźwiniel, koncentrowało się na przyjęciu zasad polityki kadrowej. Na kadrę partia twardo położyła swoją „czerwoną łapę”, bo kadra miała możliwość wpływania na świadomość i zachowania ludzi – pracowników. Dlatego PZPR opracowała kryteria doboru kadry i jej oceny. Cofnięcie partyjnej rekomendacji wiązało się automatycznie ze zdjęciem ze stanowiska kierowniczego, do którego zaliczano nawet brygadzistów.

            Do oceny brano dwa zasadnicze kryteria: Na pierwszym miejscu postawa społeczno -  polityczna, a na drugim dopiero umiejętności zawodowe.

            Ranga postawy społeczno – politycznej była bardzo wysoka, o czym osobiście mogłem się przekonać.

            Na wzorową ocenę kierownika składało się aktywne uczestniczenie w pracach społecznych i politycznych, popularyzowanie socjalistycznego internacjonalizmu i zwalczanie wszelkich form nacjonalizmu i oportunizmu, oraz inicjowanie prac społecznych.

            Kierownikom więc łatwo nie było.

            Pamiętam sytuację w swoim zakładzie, kiedy w kierowniczej kadrze rezerwowej był sekretarz po średniej szkole z zawodu rytownik, a nie było na liście kadry rezerwowej mnie z wykształceniem wyższym technicznym i z praktyką na kierowniczym stanowisku. Tak było i było to naturalne, choć nie normalne.