Bloger pod sąd - odcinek 1

   

   Staram się logicznie myśleć, choć nie ukrywam, postraszenie mnie sądem na moim blogu, chyba dało zamierzony skutek, bo zaczynam się bać i kto wie, czy w krótkim czasie nie popadnę w depresję, za co konsekwencje, przynajmniej moralne, poniesie Anonim, który w moje życie skutecznie wprowadził element niepokoju. Było by całkiem normalne i uczciwe, aby Człowiek zwrócił się do mnie i powiedział, o co chodzi, a nie upubliczniał sprawę, która w sądzie publiczną może nie będzie.

            Zdecydowałem się napisać o tym przypadku, ponieważ zauważyłem brak jakiejś logiki w przekazywaniu informacji na mojego bloga. Jeżeli Anonim w poście pisze 27 września o godz. 15:22:

Tym sie roznimy z b.stawickim, ze ja nie pisze tresci nie majac potwierdzenia na papierze. W piatek po konsultacji z prawnikiem bylem u notariusza aby potwierdzic notarialnie obecnosc tresci na tej stronie, poniewaz jest to wymagane przez sad cywilny. W tym tygodniu przygotujemy pozew i wtedy przekonamy sie kto ma racje. To sprawa miedzy mna a autorem, ktory kilkukrotnie wycieral sobie buty moim nazwiskiem. Warto bylo czekac cierpliwie...

że „to sprawa między mną, a autorem” (poprawiłem dwa błędy), to dlaczego pisze o tym publicznie? Chyba lepiej, byłoby spotkać się ze mną i sprawę przedstawić, i omówić, a nie upubliczniać. Przecież i tak będzie wiadomo, kto mnie do sądu podał i choćbym nie wiem jak się starał, to i tak będzie o tym wiedziała cała Bielawa i nawet pójdzie to dalej. Czy Anonimowi chodzi o to, żeby mnie zniszczyć rękoma sądu i mieć jeszcze z tego satysfakcję, bo na to czekał? I warto bylo czekac cierpliwie, jak to określa Anonim.

            Co sądzić o takim człowieku ukrywającym się za Anonimem? Jaka to gra i dlaczego nie fair? A może ktoś się po prostu pod kogoś podszywa?

            Nie będę dochodził, kto to jest, ani nie skorzystam z podpowiedzi Komentatorów. Nie będzie „szoł”. Po wpisach straszących mnie sądem, chyba jednoznacznie wypowiedziałem się w przedmiotowej sprawie i myślę, że Anonimowi, który też przecież myśli i czuje, a nawet pisze, powinno to wystarczyć, a nie czekać z radością na rozprawę, żeby patrzeć, jak … no właśnie na co patrzeć? A może nawet nie przyjdzie do sądu, bo przecież będzie miał prawnika. Notariusz, konsultacje z prawnikiem – to dla mnie całkiem obce terminy. Nie znam się na tym i mam nadzieję, że jednak nie będę musiał się tego uczyć.

            A może powiedzieć za poetą:

Niechaj powszechnie zapanuje zgoda.

Ona wzbogaca ubogich i tuzy,

Przy niej wnet zgaśnie zawiści „uroda”

A dobroć zakwitnie, niczym kwiat róży...

            Dla mnie skończył się tydzień sobotą, która właśnie odeszła. Dla mojego Oskarżyciela może pozostał jeszcze jeden dzień tygodnia, czyli niedziela, aby, jak to napisał: w tym tygodniu przygotujemy pozew.

           

            Szanowny Oskarżycielu, to nie jest już sprawa między mną, a Tobą. Poprzez Twoje wpisy na forum, upubliczniłeś ją. To, jest sprawa miedzy nami, a Wami, a mam tu na myśli na razie Ciebie, Twojego Notariusza i Twojego Prawnika.

            Mimo wszystko – spokojnej nocy!