Odrobiłeś lekcje?

To pytanie towarzyszyło mi przez 7 lat szkoły podstawowej w latach 1957 – 1964. Chociaż nie zawsze, ale tak na wszelki wypadek. Wiadomo, jak to dzieciaki, chociaż ambitne w naszej rodzinie, jednak przypilnować było trzeba. Czasem trzeba było też się przyznać, że nie można poradzić sobie z pracą domową. Pytała i pomagała najczęściej mama, a proszę sobie wyobrazić siedmioro dzieci przy różnicy 17 lat od najstarszego do najmłodszego i od 1959 roku już ośmiolatka w podstawówce!

            Nie umiałem rysować aniołów w zeszycie do religii – mama pomogła. Nie umiałem napisać najprostszej odpowiedzi do zadania z matematyki – mama pomogła. W ogóle, napisanie z polskiego czegokolwiek, to była udręka.

            Nasza mama zakończyła naukę na czwartej klasie szkoły podstawowej. 1 września 1939 roku do szkoły już nie poszła. Szkoła podstawowa nr 1 we Włocławku w tym dniu stanęła w płomieniach. Po wojnie – były już inne czasy i inne obowiązki – do szkoły nie wróciła, ale, co jest ewenementem, pomagała nam od pierwszej klasy - i w siódmej, i w ósmej klasie też. Po prostu przy tylu dzieciach uczyła się razem z nami i całkiem uprawnione jest stwierdzenie, którego nasza mama jest autorem, że jednak podstawówkę skończyła, a nawet pokończyła licea i technika, o uniwersytetach i politechnikach już nie wspominając.

            Coś pękło! Coś odchodzi! Pytanie o zadaną pracę domową staje się pytaniem nie na miejscu, może odruchowym, bo zawsze przecież tak było. Czy takim postanowieniem dzieciom, uczniom, coś się daje, czy coś się zabiera?

            Według mnie, a przecież nie tylko – niewątpliwie się zabiera.

            Dzieci nie są świadome tego, co się zadziało. Cieszą się, że nie będą po południu ślęczeć nad zeszytami i ćwiczeniami. Będą miały więcej czasu na gry na komórkach i na komputerze. Więcej czasu będą miały na nicnierobienie, bo przecież teraz to już jest standard.

            A może chodzi o wychowywanie pokoleń ludzi niewykształconych, którym opiekuńcze państwo zapewni piękne mieszkania, piękne samochody i zagraniczne wycieczki co roku w zamian za wtórne niewolnictwo?

            Trzeba nad tym poważnie zastanowić się i swoje dzieci kształcić, uczyć i wychowywać do odpowiedzialności. Święty papież Jan Paweł II w przemówieniu do młodzieży na Jasnej Górze w 1983 roku mówił:

"Musicie od siebie wymagać, nawet gdyby inni od was nie wymagali".

            Nie umiem powiedzieć, czy prawdziwe jest twierdzenie doświadczonej, emerytowanej nauczycielki, pani Izabeli Brodackiej-Falzmann:

            „Jak to się stało, że w ciągu ostatnich dwudziestu lat przeciętny maturzysta osiągnął poziom niższy od ucznia V klasy w PRL?”

            Co będzie wobec tego dalej, gdy do władzy nad szkołą dorwali się ludzie o poglądach liberalnych i lewicowych? Czy rodzice potrafią obronić swoje dzieci przed szkołą, która ich czeka?

            To nie są pytania retoryczne, bo teraz udział rodziców w wychowywaniu swoich pociech jest zupełnie inny niż kiedyś, kiedy w rodzinie dominowały więzi rodzinne, przynajmniej na etapie wychowania.

            Ja lubiłem się uczyć od pierwszej klasy szkoły podstawowej. Zacząłem chodzić do nowej, świeżo wybudowanej szkoły tysiąclatki. Przez pierwsze trzy lata jedyną naszą nauczycielką od wszystkich przedmiotów była wychowawczyni, pani Teresa Kulińska. W zeszytach stawiała ogromne oceny czerwonym, kopiowym ołówkiem. Taki jeden zeszyt z II klasy z piątkami i jedną czwórką mam do dziś. Ale pamiętam, że kiedyś za pracę domową z matematyki dostałem dwóję. Byłem zaskoczony, bo wszystko było rozwiązane dobrze, ale dwója była za to, że pani „zadała” tylko dwa zadania z książki, a ja zrobiłem wszystkie.             Lubiłem matematykę.

            I jeszcze zadanie domowe z IV klasy szkoły podstawowej, jakie zadał nam nauczyciel matematyki, pan Galas:

            Wykonać z kartonu bryłę geometryczną: graniastosłup o postawie trójkąta o wymiarach 6cm x 3cm x 3cm i wysokości 6cm.

            Może ktoś to zrobi? Co najzdolniejsze uczennice w naszej klasie, takie bryły do klasy przyniosły.  

https://wmeritum.pl/reaguje-ksiadz-wachowiak/408165