Refleksja

      Zbyt dużo jest komentarzy krytykujących mnie, że umieszczam religijne teksty na blogu „obok” innych tekstów, które, zdaniem komentatorów nie przystają do tych „świętych”. Dlatego rezygnuję z codziennego wklejania tekstów Ewangelii, rozważań i sylwetki świętego na dany dzień. 

     Nie chcę dawać satysfakcji oceny tego szlachetnego przedsięwzięcia w negatywnej postaci takim pieniaczom, którzy potrafią nazwać to nawet „wstrętną prowokacją”. Nie zrezygnuję z dalszych rozważań na temat wiary i zachowań ludzi wierzących w imię zasad i prawd, które wyznaję. Nie mam zamiaru nikogo obrażać swoimi artykułami, choć mam świadomość, że w wielu kwestiach mam do czynienia z dyletantami. Odważne pisanie nie musi od razu kojarzyć się z wywyższaniem, jedynie słuszną prawdą i moralizatorstwem. Szanuję wszystkich Komentatorów, a w szczególności tych, którzy mają odwagę przeciwstawić się myślom zawartym w moich tekstach licząc się z tym, że przecież mogę dalej trwać przy swoim zdaniu ripostując w odpowiedzi. To daje namiastkę dyskusji, a nawet sporu i to naprawdę działa. Rzeczowa „dyskusja” nawet potrafi „otworzyć oczy”. Wiele w ten sposób dowiaduję się i próbuję ustawić się do problemu, co, jako człowiekowi, a więc tworowi (nie mylić z potworem) niedoskonałemu, choć stworzonemu „na obraz i podobieństwo Boga”, nie zawsze dobrze wychodzi. I tak w ostateczności dochodzi się do wniosku, że; można było inaczej, że inny zrobiłby to zapewne lepiej, że na pewno się nie uda i pozostanie smród. Trzeba jednak próbować, nawet, jak nie ma się talentu. Inaczej pozostanie bezmyślne gapienie się przez okno na ulicę i nieustannie zadawanie sobie pytania – po co ci ludzie tak ciągle chodzą? Czy nie lepiej posiedzieć sobie w oknie?