Zagadka

Mam problem, który, oczywiście, sam sobie stworzyłem. Otóż lubię jasne sytuacje i czuję się niespokojny, gdy sytuacja jasna nie jest. To jest silniejsze ode mnie i może nawet nasila się z wiekiem.

            Otóż całkiem przypadkiem, bo nie wśród moich Znajomych, na Facebooku wpadło mi w oko załączone poniżej zdjęcie. Tak na wszelki wypadek to ja zasłoniłem paniom oczy. Zdjęcie jest podpisane: „To jest Bogumiła i Antonina” – (tak na wszelki wypadek imiona pań też zmieniłem).

Problem jest tego rodzaju, że nie wiem, która z pań jest Bogumiłą, a która Antoniną? Zasadniczo tekst czyta się od lewej strony, ale są przecież i tacy, co czytają od strony prawej. Ja zaznaczam, że tych pań nie znam. Z tego, co się zorientowałem, jedna z pań odeszła, a konkretniej nie chodzi o jakiś rozwód, tylko prawdopodobnie umarła albo zdechła.

Swego czasu pisałem artykuł, sprowokowany podobną sytuacją – „Czy pies jest rodziną?”. Otóż uważam, że takie personifikowanie psów i wszelkich innych zwierząt, jest niegodne. Świat po prostu oszalał. Świat zatraca poczucie ludzkiej godności, przymierzając gatunek ludzki do psa. To nie jest godne człowieka, aby psy nazywać ludzkimi imionami. Czy obchodzi się imieniny takich psów na wzór ludzi? Czy one mają swoich świętych patronów?

Naprawdę rozumiem sytuacje, gdy psa niejako podciąga się pod przyjaciela. To jest takie skrótowe porównanie zachowań, aby możliwie adekwatnie określić pewne relacje, ale zupełnie nie na miejscu jest traktowanie psa jak człowieka – również emocjonalnie.

Pisałem już o tym, ale powtórzę.

Będąc na działce słyszę, jak ktoś głośno nawołuje: „Bolek! Bolek!”. Po głosie poznaję sąsiadkę, ale przecież na „ty” nie jesteśmy. Po chwili biegnie do niej duży, biały kocur. Poczułem się nieswojo.

Czy takie nazywanie psów, kotów, szczurów, myszy, królików i wszelkiej innej gadziny ludzkimi imionami, nie jest nadużyciem w naszych dziwnych, głupawych czasach?