Uczcili rocznicę wybuchu II wojny światowej

1 września 1939 roku był bardzo pogodny i ciepły. Wspominał też o tym dzisiaj na spotkaniu przy obelisku starszy pan z naszego grona, który wtedy miał zaledwie 6 lat. Słuchaliśmy tego krótkiego wspomnienia z zainteresowaniem. Warto spotkać się na dłużej i dowiedzieć czegoś więcej od naocznego świadka tamtych tragicznych wydarzeń.

Pisze o tym również Konstanty Ildefons Gałczyński w wierszu „Pieśń o żołnierzach z Westerplatte”.

Kiedy się wypełniły dni 
i przyszło zginąć latem, 
prosto do nieba czwórkami szli 
żołnierze z Westerplatte. 

( A lato było piękne tego roku ). 

I tak śpiewali: Ach, to nic, 
że tak bolały rany, 
bo jakże słodko teraz iść 
na te niebiańskie polany. 

( A na ziemi tego roku było tyle wrzosu na bukiety ). 

W Gdańsku staliśmy tak jak mur, 
gwiżdżąc na szwabską armatę, 
teraz wznosimy się wśród chmur, 
żołnierze z Westerplatte. 

I ci, co dobry mają wzrok 
i słuch, słyszeli pono, 
jak dudni w chmurach równy krok 
Morskiego Batalionu. 

I śpiew słyszano taki: - By 
słoneczny czas wyzyskać, 
będziemy grzać się w ciepłe dni 
na rajskich wrzosowiskach. 

Lecz gdy wiatr zimny będzie dął, 
i smutek krążył światem, 
w środek Warszawy spłyniemy w dół, 
żołnierze z Westerplatte. 

Cała patriotyczna Polska dzisiaj w zadumie przeżyła tę już 79 rocznicę wybuchu II wojny światowej. Bo czyż mogło być inaczej?

Moja mama i mój tata 1 września tamtego pamiętnego roku już do szkoły nie poszli. Ojca wkrótce wywieziono na roboty do Niemiec. Wcześniej wywieziono starszą siostrę i brata. Był tam do końca wojny. Dwóch braci mamy też wywieźli. Po wojnie świat był już inny. Kiedy moje pokolenie chodziło do szkoły, zawsze 1 września, kiedy rozpoczynaliśmy nowy rok szkolny uroczystym apelem, temat wybuchu wojny był wyraźnie akcentowany.

Dzisiaj praktycznie cały dzień padało. W szerszej skali zapewne to dobrze, ale trochę przeszkodziło w pikniku parafialnym, jaki zorganizowała parafia Miłosierdzia Bożego w Bielawie.

Chciałbym zaznaczyć jeszcze jeden akcent dzisiejszego dnia. Otóż prowadząca spotkanie przy obelisku na Placu Kombatantów pani, przekazała informację, że kombatant, pan porucznik Bronisław Wilk, po raz ostatni uczestniczy w publicznej, patriotycznej uroczystości. Pan porucznik po złożeniu wiązanki kwiatów, obszedł cały krąg zebranych, zatrzymując się przed sztandarem i każdą grupą, salutując i kłaniając się. Tak po prostu po żołniersku pożegnał się, wypełniwszy swoją społeczną działalność w służbie Bielawie.

Dziękuję Panie Poruczniku.

Zapamiętam.

(zdjęcia dotyczące II wojny światowej - z Internetu)