Patrzcie wszyscy, jak ładnie już chodzi!

Temat stary jak świat, odkąd nieodpowiedzialni rodzice popisują się w kościele podczas mszy świętej swoimi pociechami, pozwalając im praktycznie na wszystko, a najczęściej biegając z nimi czy za nimi po kościele. Tak było i w jedną z ostatnich niedziel na mszy świętej o godzinie 11:00 w naszym kościele. Zaraz ktoś zapewne powie, że to msza dla dzieci, a Pan Jezus powiedział - „Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie”. I ja się z tym zgadzam, choć w wakacje ta msza nie jest ukierunkowana na dzieci, a Pan Jezus nie powiedział, aby dzieci wraz z rodzicami biegały po kościele, wchodziły na balaski, przechodziły przez ławki, jeździły samochodzikami po kościele i ławkach, darły się wniebogłosy i zwracały baczną uwagę na siebie, przeszkadzając tym samym wszystkim dookoła w modlitewnym skupieniu i właściwym uczestnictwie we mszy świętej czy nabożeństwie. Czy rodzice takich dzieci nie rozumieją tego, że świątynia to nie jest ulica czy plac zabaw?

            Ja nie kwestionuję tego, że mamusia półtorarocznego dziecka, zaliczając bezwiednie kilka razy w ciągu mszy świętej drogę krzyżową, nie była w niedzielę w kościele. Była. Tylko co z tego skorzystała, skoro w świętych obrzędach nie uczestniczyła? Czy słyszała lekcje, ewangelię, kazanie? Nie. Ona musiała chodzić za dzieciakiem, a nawet czasem podbiec, gdy mały koniecznie chciał do ołtarza.

            Księża nie reagują na takie cyrki w kościele. Niektórzy nawet twierdzą, że odprawiając mszę świętą, im to nie przeszkadza. Nie powiem, że kłamią, bo może potrafią  zupełnie wyłączyć się z otoczenia i być tylko w jedności z Panem Bogiem. Może nie wypada reagować, bo ktoś odpowie, żeby przyjść w niedzielę na mszę o 6:30, bo wtedy jeszcze maluchy śpią, ale myślę, że w ogłoszeniach parafialnych w delikatny sposób tę kwestię można by poruszyć, a nawet temat wyłożyć dokładnie.