List pasterski Biskupa Świdnickiego

Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią

List pasterski Biskupa Świdnickiego na Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia

1. Wchodzimy w Rok Bożego Miłosierdzia

Umiłowani diecezjanie, trwamy w przeżywaniu kolejnego Adwentu w naszym życiu. Bóg poprzez liturgię Kościoła przygotowuje nas do świętowania ziemskich narodzin Syna Bożego. W tym celu daje nam adwentowych przewodników w osobach: proroka Izajasza, św. Jana Chrzciciela i Maryi. Prorok Izajasz zapowiada czasy mesjańskie, w których ludzkość, a w niej i my, jest od dwóch tysięcy lat. Św. Jan Chrzciciel wzywa nas, abyśmy przygotowali drogę dla przychodzącego Pana. W naszym przypadku oznacza to, by na nowo przyjąć Jezusa, zrobić Mu miejsce w naszych sercach, w naszych rodzinach, w naszej Ojczyźnie: w życiu prywatnym i publicznym. Maryja zaś uczy nas miłości do Jezusa w postawie modlitwy, pokory i wypełniania woli Bożej.

W nasz tegoroczny Adwent włącza się w szczególny sposób Ojciec św. Franciszek. Dnia 8 grudnia br., w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP, otworzy w Kościele katolickim Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia. Bardzo się cieszymy, że Ojciec św. Franciszek idzie drogą wytyczoną przez swoich poprzedników: św. Jana Pawła II i papieża Benedykta XVI. Jesteśmy zobowiązani zastanowić się w tegorocznym Adwencie, co oznacza dla nas Jubileusz Miłosierdzia, w jakiej postawie go przeżyjemy, jakie przyniesie owoce dla Kościoła i ludzkości.

Ojciec św. Franciszek w Bulli "Misericordiae Vultus" (Oblicze miłosierdzia), ogłaszającej Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia, napisał: "Potrzebujemy nieustannie kontemplować tę tajemnicę miłosierdzia. Jest ona dla nas źródłem radości, pogody i pokoju"( MV 1). Podejmijmy zatem krótką refleksję nad darem Bożego miłosierdzia i wezwaniem do jego czynienia.

2. Obdarowani Bożym miłosierdziem

Ten piękny świat, w którym żyjemy jest ograniczony i niedoskonały. Nie jest tak piękny i tak doskonały jak Jego Stwórca - Bóg Wszechmogący. W przestrzeni moralnej został on już na początku zeszpecony przez grzech człowieka i do dziś jest skażany przez nasze grzechy. Każdy grzech jest nieposłuszeństwem wobec Boga. Gdy pojawiło się na ziemi zło, Bóg podjął naprawę świata swoim miłosierdziem. Zawsze wtedy, gdy jest źle, potrzeba miłosierdzia w sposób szczególny. Świat i człowiek jest leczony i uzdrawiany przez Boże miłosierdzie, które okazuje się w przebaczeniu. O Bożym miłosierdziu mówili prorocy. Ustami proroka Ozeasza Bóg powiedział o sobie: "I poślubię cię sobie na wieki, poślubię przez sprawiedliwość i prawo, przez miłość i miłosierdzie. Poślubię cię sobie przez wierność" (Oz 2,21); "Miłowałem Izraela, gdy jeszcze był dzieckiem i syna swego wezwałem z Egiptu. Im bardziej ich wzywałem, tym dalej odchodzili ode Mnie, składali ofiary Baalom i bożkom palili kadzidło. A przecież Ja uczyłem chodzić Efraima, na swe ramiona ich brałem. Oni zaś nie zrozumieli, że przywracałem im zdrowie. Pociągnąłem ich ludzkimi więzami, a były to więzy miłości. Byłem dla nich jak ten, co podnosi do swojego policzka niemowlę, schyliłem się ku niemu i nakarmiłem je (...) albowiem Bogiem jestem, nie człowiekiem (Oz 11,1-4.9a). W tych słowach jest także mowa o nas, o mnie, o tobie.

O Bogu miłosiernym opowiada na także Chrystus. Najjaskrawiej przedstawił je w przypowieści o miłosiernym Ojcu i dwóch synach. Sam też okazywał miłosierdzie poprzez czynienie cudów. Najpełniej okazał je jednak na krzyżu. W oczach wielu ówczesnych ludzi śmierć Jezusa była totalną porażką, a zwycięstwem tych, którzy wydali na Niego wyrok. Natomiast w oczach Bożych i ludzi wierzących w Chrystusa ta śmierć była wielkim błyskiem Bożego miłosierdzia. Jej owocem były nawrócenia. Nawrócił się łotr wiszący po prawicy Jezusa. Otrzymał darowanie win i obietnicę nieba. Zaraz po śmierci Jezusa nawrócił się setnik. Przed Wiszącym na krzyżu wyznał: „Prawdziwie, Ten był Synem Bożym!” (Mk 15,39). Jezus po swoim zmartwychwstaniu powiedział do uczniów: „Weźmijcie Ducha Świętego; którym grzechy odpuścicie, są im odpuszczone, a którym, zatrzymacie, są im zatrzymane” (J 20,23). W ten sposób miłosierdzie zostało darowane ludziom. Ileż razy my sami już dostąpiliśmy Bożego miłosierdzia i ileż razy jeszcze go otrzymamy? Czy za to miłosierdzie dziękujemy? A może w ogóle go nie zauważamy lub jesteśmy do niego przyzwyczajeni?

3. Wezwani do czynienia miłosierdzia

Umiłowani w Panu, wśród Ośmiu Błogosławieństw, które Jezus ogłosił i które są dopełnieniem Dziesięciu Przykazań, znajduje się następujące: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5,7). Chrystus wzywa nas tymi słowami do czynienia miłosierdzia. Nasze miłosierdzie bliźnim możemy okazywać w podwójnej formie: przez przebaczenie i niesienie pomocy. Czy wszystko wszystkim przebaczyłem? Jeśli nie, to właśnie teraz wybija godzina, by przebaczyć i pojednać się. Dotyczy to głównie naszych rodzin i wielu innych wymiarów życia społecznego. Jubileuszowy Rok Miłosierdzia jest ku temu bardzo dobrą okazją. Nie można z wiarą i ze czcią spoglądać na krzyż Chrystusa, jeśli się komuś nie przebaczyło. Trzeba drugim przebaczyć, by ocalić siebie, trzeba być miłosiernym wobec innych, by samemu miłosierdzia dostąpić.

Drugą formą czynienia miłosierdzia jest pomaganie. Miłosierni to ci, którzy pomagają i oni sami dostąpią miłosierdzia. Okazując miłosierdzie otrzymają jeszcze więcej. Chrystus kiedyś mówił o ubogiej wdowie, która wrzuciła do skarbony dwa pieniążki – wszystko, co miała na utrzymanie. Jezus wrzucił do skarbony świata wszystko kim był i co posiadał; wrzucił samego siebie, swoją miłość aż po dar ze swojego życia.

Aby jednak być miłosiernym, nie wystarczy mieć dobre serce. Miłości miłosiernej nie można skrywać w sercu, ale winna się ona z niego wylewać. Z miłosierdziem trzeba iść do drugich, nie czekać aż ktoś po nie przyjdzie – mówi ojciec św. Franciszek – trzeba pójść do drugiego, by pomagać, by dawać. Wtedy weryfikują się słowa Pana Jezusa: „Więcej szczęścia jest w dawaniu aniżeli w braniu” (Dz 20,35b). Miłosierdzie potrzebne jest tam, gdzie są rany, które trzeba leczyć. Rany Jezusa, z których sączyła się krew, są dzisiaj w ludziach cierpiących. Jeśli prorok mówi, że w ranach Jezusa jest nasze zdrowie, to oznacza dziś dla nas, że nasze zdrowie jest w ranach Jezusa, które krwawią u naszych bliźnich. Jeśli te rany goimy naszą miłosierną miłością, to sami stajemy się zdrowsi.

4. Nasze gesty miłosierdzia w Roku Jubileuszowym

Drodzy diecezjanie, odpowiadając na prośbę Ojca św. Franciszka, w Trzecią Niedzielę Adwentu, 13 grudnia, rozpoczniemy obchody Roku Miłosierdzia w Katedrze Świdnickiej oraz we wszystkich kościołach parafialnych naszej diecezji. Szczególnym znakiem Roku Miłosierdzia będą Drzwi Święte w wyznaczonych dziewiętnastu kościołach naszej diecezji, które mają się stać „Bramą Miłosierdzia”. Kościoły te będą miejscem, gdzie wierni będą mogli obficiej doświadczać łaski Bożego miłosierdzia. W związku z tym będą one otwarte przez cały dzień, a w każdy piątek od godz. 15,00 do wieczornej Mszy św. będzie w nich trwać adoracja Najświętszego Sakramentu, by wierni mieli okazję do indywidualnej modlitwy i sakramentu pokuty.

We wspomnianej Bulli Ojciec św. Franciszek zachęca nas także do pomnażania gestów miłosierdzia w naszym codziennym życiu, szczególnie do pełnienia uczynków miłosierdzia względem ciała i względem duszy: „Będzie to sposób – pisze Papież – na obudzenie naszego sumienia, często uśpionego w obliczu dramatu ubóstwa, a także na wchodzenie coraz głębiej w serce Ewangelii, gdzie ubodzy są uprzywilejowanymi przez Boże miłosierdzie” (MV15).

Powierzmy te wszystkie sprawy Maryi Matce Miłosierdzia. W Jej życiu wszystko zostało ukształtowane przez obecność Miłosierdzia, które stało się ciałem. Pod krzyżem Maryja wraz z Janem, uczniem miłości, była świadkiem słów przebaczenia, które wyszły z ust Jezusa i potwierdza nam, że miłosierdzie Syna Bożego nie zna granic i dociera do wszystkich, nikogo nie wykluczając. Usłyszawszy słowa Jezusa: "Niewiasto, oto syn Twój", przeniosła z Jezusa całą swoją miłość także na Jana i na nas wszystkich. Niech Ona, Matka Miłosierdzia, prowadzi nas drogami w dal naszego życia drogami miłosierdzia otrzymywanego od Boga i przekazywanego przez nas naszym bliźnim. Wszystkim czyniącym miłosierdzie z serca błogosławię.

+ Ignacy Dec
Biskup Świdnicki

Powyższy List pasterski Biskupa Świdnickiego należy odczytać podczas wszystkich Mszy św. w II Niedzielę Adwentu, 6 grudnia br. we wszystkich kościołach i kaplicach diecezji świdnickiej.

+ Adam Bałabuch
Wikariusz Generalny

Świdnica, 4 grudnia 20