Mk 16,
15-20 Jezus
został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga
Słowa Ewangelii według świętego Marka
Jezus
ukazawszy się Jedenastu powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.
Oto
słowo Pańskie.
Źródło Internet: http://liturgia.niedziela.pl/index.php?data=2015-05-17
Kilka słów o Słowie: legan.eu
Wspomnienie
Uroczystość
Wniebowstąpienia Pańskiego.
Kazanie
Czy
nosisz w sobie pragnienie nieba?
O. Stanisław Jarosz OSPPE
Wiele razy spotkałem się z sytuacją, kiedy matka mówi: „Proszę księdza mam dobre, wykształcone dzieci, pracują, odwiedzają nas, dbają o nas, ale jest mi tak przykro, bo przestały chodzić do kościoła”. Chciałoby się zapytać: A czy mówiłaś swoim dzieciom, że w życiu najważniejsze jest to, żeby poszły do nieba, że najważniejsze jest życie wieczne? Może one słyszały od was, że najważniejsze jest coś zupełnie innego: praca, wykształcenie, zdrowie, mądry tryb życia, uczciwość…
Wszyscy nosimy w sobie pokusę raju na ziemi i wielu za tym idzie. Głoszono nam raj socjalistyczny, raj komunistyczny, raj ekonomiczny – raj na ziemi. Nawet nieświadomie chcielibyśmy królestwa Bożego na ziemi według naszych recept. Bardzo wielu ludzi chce chrześcijaństwo zamknąć w rzeczywistości doczesnej, ziemskiej. Życie wiarą, modlitwa, praktyka przyjmowania sakramentów ma nam pomagać w rozwiązywaniu problemów, które niesie codzienne życie: ze zdrowiem, w pracy, zapewnić powodzenie w realizacji naszych planów i dążeń. Jakby nasza egzystencja ograniczała się tyko do życia ziemskiego, nie do wieczności, nie do nieba.
Ta pokusa raju na ziemi niesie pułapkę „drzewa poznania dobra i zła” (por. Rdz 2, 17). To ja wiem, co jest dobre, a co złe dla mojego życia, dla mojego szczęścia. Bóg, kochając mnie, nie pozwala mi na wszystko, On mnie ogranicza”. Z drugiej strony – chcemy posłużyć się Bogiem w dążeniu do naszych celów.
Sam siebie pytam: Stanisław, nosisz w sobie pragnienie nieba, pragnienie życia wiecznego?... Czy na pewno wśród moich trosk i starań jest pragnienie nieba? Czy to, co robię, jest warte wieczności? Czy czekam na powtórne przyjście naszego Pana? Czy chcę przyspieszyć Jego powrót? „Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.
Nosimy w sobie pragnienie szczęścia, i to szczęście widzimy często tylko w rzeczywistości materialnej, a przecież być szczęśliwym to być kochanym. Kochany przez Miłość Absolutną, kochany przez Boga – uszczęśliwiony na wieczność. Lektura drugiego czytania zaprasza nas do takiego myślenia, do odkrycia naszego powołania, do takiego stylu życia, aby moc Zmartwychwstałego mogła w nas tego dokonać przez Ducha Świętego. Przecież przez sakrament chrztu św. zostaliśmy zanurzeni w Ducha Świętego!
Może wsłuchując się w Ewangelię należałoby stwierdzić: Nie mam wiary, jeszcze nie uwierzyłem tak, jak chce Pan, moja wiara, moje zaufanie do Boga jest mizerne, szczątkowe, ponieważ nie generuje znaków, o których mówi Jezus. Chyba że Jezus nie ma racji, mówiąc: „Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą…”.
Wiele razy spotkałem się z sytuacją, kiedy matka mówi: „Proszę księdza mam dobre, wykształcone dzieci, pracują, odwiedzają nas, dbają o nas, ale jest mi tak przykro, bo przestały chodzić do kościoła”. Chciałoby się zapytać: A czy mówiłaś swoim dzieciom, że w życiu najważniejsze jest to, żeby poszły do nieba, że najważniejsze jest życie wieczne? Może one słyszały od was, że najważniejsze jest coś zupełnie innego: praca, wykształcenie, zdrowie, mądry tryb życia, uczciwość…
Wszyscy nosimy w sobie pokusę raju na ziemi i wielu za tym idzie. Głoszono nam raj socjalistyczny, raj komunistyczny, raj ekonomiczny – raj na ziemi. Nawet nieświadomie chcielibyśmy królestwa Bożego na ziemi według naszych recept. Bardzo wielu ludzi chce chrześcijaństwo zamknąć w rzeczywistości doczesnej, ziemskiej. Życie wiarą, modlitwa, praktyka przyjmowania sakramentów ma nam pomagać w rozwiązywaniu problemów, które niesie codzienne życie: ze zdrowiem, w pracy, zapewnić powodzenie w realizacji naszych planów i dążeń. Jakby nasza egzystencja ograniczała się tyko do życia ziemskiego, nie do wieczności, nie do nieba.
Ta pokusa raju na ziemi niesie pułapkę „drzewa poznania dobra i zła” (por. Rdz 2, 17). To ja wiem, co jest dobre, a co złe dla mojego życia, dla mojego szczęścia. Bóg, kochając mnie, nie pozwala mi na wszystko, On mnie ogranicza”. Z drugiej strony – chcemy posłużyć się Bogiem w dążeniu do naszych celów.
Sam siebie pytam: Stanisław, nosisz w sobie pragnienie nieba, pragnienie życia wiecznego?... Czy na pewno wśród moich trosk i starań jest pragnienie nieba? Czy to, co robię, jest warte wieczności? Czy czekam na powtórne przyjście naszego Pana? Czy chcę przyspieszyć Jego powrót? „Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba”.
Nosimy w sobie pragnienie szczęścia, i to szczęście widzimy często tylko w rzeczywistości materialnej, a przecież być szczęśliwym to być kochanym. Kochany przez Miłość Absolutną, kochany przez Boga – uszczęśliwiony na wieczność. Lektura drugiego czytania zaprasza nas do takiego myślenia, do odkrycia naszego powołania, do takiego stylu życia, aby moc Zmartwychwstałego mogła w nas tego dokonać przez Ducha Świętego. Przecież przez sakrament chrztu św. zostaliśmy zanurzeni w Ducha Świętego!
Może wsłuchując się w Ewangelię należałoby stwierdzić: Nie mam wiary, jeszcze nie uwierzyłem tak, jak chce Pan, moja wiara, moje zaufanie do Boga jest mizerne, szczątkowe, ponieważ nie generuje znaków, o których mówi Jezus. Chyba że Jezus nie ma racji, mówiąc: „Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą…”.
Źródło Internet: http://liturgia.niedziela.pl/index.php?data=2015-05-17
Czytelnia
17 maja
Błogosławiona Antonia Mesina, męczennica
Antonia przyszła na świat 21 czerwca 1919 roku w Orgosolo, w pobliżu
Nuoro, na Sardynii. Była drugim z dziesięciorga dzieci skromnego pracownika
lokalnej administracji. Jej dzieciństwo wypełnione było pokorną służbą,
ubóstwem i modlitwą. Bóg już w pierwszych latach jej życia przygotowywał
dziewczynkę na przyjęcie łaski męczeństwa. Swym dziecięcym sercem gorąco
służyła rodzicom i Bogu.
Nie znamy zbyt wielu faktów z jej życia. W latach szkolnych zaangażowała się w działalność Akcji Katolickiej. Już wtedy bezgranicznie chciała służyć potrzebującym i ubogim. Jej życie rozpoczęło się zaraz po wielkiej burzy I wojny światowej. Pozostało po nim świadectwo dziewiczej miłości do Boga i Matki Przenajświętszej. W ciszy radości, na uboczu, przyszła na świat. W ciszy cierpienia, na uboczu, odeszła do nieba. Był dzień 17 maja 1935 roku w Orgosolo. Zakończyła życie ziemskie w wieku 16 lat, gdy podczas zbierania chrustu, w lesie, została zamordowana przez chcącego ją zgwałcić młodzieńca. Umarła, wybaczając swemu prześladowcy. Uroczysty pogrzeb Antonii stał się pierwszym aktem czci, oddanej jej przez wszystkich mieszkańców parafii. Do grona błogosławionych wprowadził ją papież św. Jan Paweł II w dniu 4 października 1987 roku. |
Źródło Internet:
www.youtube.com/watch?v=hj3GR4lmcpg
OdpowiedzUsuń***************************************************
Jak banki manipulują kredytobiorcami!!
www.wykop.pl/ramka/2548487/bylam-bankowym-trolem/
To są zdrajcy! Bo kto działa przeciw interesowi Polski/Polaków jest po prostu zdrajcą,niezależnie do kogo się modli,czy też w ogóle się nie modli bo jest ateistą.
Henryk