Chcę do PiSu!

Skończył się sezon ogórkowy i, coś mam takie przeświadczenie, że może i dla mnie – sezon wędkarski. Wszak pogoda nie sprzyja, aby choć posiedzieć z wędką nad wodą i pomarzyć, że może tym razem coś weźmie. Choć specjalizuję się w wędkarstwie spławikowym i to z nastawieniem na płotki, to ostatnio nawet miałem przygody z większymi rybami. Trzy okonie, prawie półkilowe, udało mi się wyciągnąć, a te, które się urwały, w wyobraźni mogły mieć nawet po kilo.

            I co tu robić? Chyba zajmę się na poważnie polityką. No, może niekoniecznie jak rekin, ale choć jak półkilowy okoń.

            Przychodzi mi na myśl pojęcie niezależności. Niezależność w ocenach, niezależność mediów, niezależny krytyk... Mamy „niezależną” prasę; np. „Gazetę Wyborczą”, „Gazetę Polską” czy „Nasz Dziennik”. Mamy „niezależne” stacje telewizyjne i portale internetowe. To jest fikcja. Jeżeli ktoś ma swoje zdanie, nie uda mu się być niezależnym, gdy obok ma osobę, która ma zdanie inne.

To jednak się nie uda. U nas, w Polsce, zawsze ktoś musi być „za” i ktoś obok - „przeciw”. Tak jest i teraz. Nawet na naszym, małym Bielawskim podwórku, jesteśmy podzieleni i każdy w swoim mniemaniu ma rację i każdy jest ważny. Ważny jest zwolennik PiSu i ważny jest PiSu przeciwnik, bo to jego opcja przecież już wkrótce będzie rządzić. Takie ma przynajmniej nieodparte przekonanie. I ma do tego prawo – jest niezależny.

Pomijam tych, których nic nie obchodzi. Ci są faktycznie niezależni. I też mają do tego prawo i tacy też będą w wyborach (jak zechcą) wypowiadać się za jakąś opcją.

Ja w 2015 roku optowałem za PiSem. To było konsekwencją moich obserwacji tej partii od początku jej istnienia. Znajdując się w określonej sytuacji politycznej i geopolitycznej, nie mam pretensji do PiS, że nie wszystko mi się w tej partii podoba. Nie traktuję jej jednak z sympatią dlatego, że to partia przeciwstawna innym partiom – tak z zasady, jak to wielu wyborców robiło w strachu przed PiSem, bo byli skutecznie zastraszeni.

Nie łudźmy się. Gdyby członków PiSu, czy każdej innej partii w Polsce, ustawić w szyku marszowym, patrząc na to widowisko, wyglądałoby ono żałośnie. Może uzbierało by się raptem ze dwa bataliony. W naszej Bielawie wszystkich czynnych polityków, włączając w to tych z poważnych stowarzyszeń (z wyłączeniem Bielawy Plus), uzbierało by się raptem półtora plutonu piechoty.

A jednak, nie jest bez znaczenia to, kto takie „wojsko” oklaskuje i kto dobrowolnie na defiladę przychodzi. Z czasem obserwatorzy stają się aktywniejsi i zasilają szeregi partii.

Ja nigdy, do żadnej partii nie należałem. Jak by ktoś kiedyś chciał posądzić mnie, że należałem do PZPR, to będzie to nieprawdą, będzie to kłamstwem. Jeśli ktoś chciałby takim kłamstwem zaszkodzić mi, musi liczyć się z tym, że może zaszkodzić sobie.

Czas ucieka i może już czas najwyższy, żeby do partii się zapisać. Jak na razie żadna partia o mnie się nie stara, ale w roku wyborczym do samorządów, może to się zmieni. Jeżeli już miałbym gdzieś wstąpić z przekonaniem słusznego wyboru, to oczywiście do PiSu. Jeżeli do Bielawy, to jest pewien problem, bo, jak zauważam, w Bielawie są dwie opcje PiSu – damska i męska. Damski PiS – to PiS pani Ireny Skibniewskiej, Małgorzaty Greiner z patronatem pani minister, posłem na sejm – Anny Zalewskiej i męski PiS pana Włodzimierza Palucha, Kamila Wojciechowskiego, Kazimierza Rachowieckiego, Krzysztofa Możejko z patronatem pana ministra, posła na sejm – Michała Dworczyka. Wyraźnie zaznaczane są strefy wpływów i to już od czasów kampanii wyborczej. I kogo wybrać? – oto jest pytanie.

To nie tylko mój problem, bo problem również będzie miał pan burmistrz Piotr Łyżwa, który, choć jest politykiem niezależnym od kilku lat - raczej niezależności w razie reelekcji zachować się nie da. PiS nie będzie stawiał na niezależnych sympatyków, tylko na członków. Trzeba będzie zweryfikować swoją niezależność i opowiedzieć się jednoznacznie. To nie jest trudne, jeśli już wcześniej szlak przetarli w drodze na PiSowskie salony, byli członkowie PZPR, byli członkowie PO i byli członkowie SLD. W Bielawie, oczywiście – u boku burmistrza.

Siła jednak w jedności, a nie w podziałach i jestem przekonany, że zobaczymy już wkrótce w Bielawie PiSowski damsko-męski duet w komitywie, z jednym, wspólnym kandydatem na burmistrza.