Barbarzyństwo obywatelskie

       

     Chciałoby się powiedzieć – obywatel to brzmi dumnie. I słowo „obywatel” tak właśnie mi się kojarzy, tym bardziej, że przecież obywatel to członek społeczeństwa danego państwa, mający określone uprawnienia i obowiązki zagwarantowane przez prawo i konstytucję. Chciałem podkreślić też to stwierdzenie – „członek społeczeństwa”. Obywatel, człowiek, a nie zwierzę, jako członek społeczeństwa, czyli członek określonej społeczności, powinien się liczyć z innym członkiem tej społeczności w cywilizowanym społeczeństwie w zgodzie z obowiązującym prawem.          Jednak prawo, chociażby byłoby najlepsze w rozumieniu prawodawców, nie zawsze jest dobrym prawem, a już często stoi w kolizji z prawem naturalnym. Dla jednych społeczności to, co jest prawem, dla innych jest bezprawiem. Nie podaję przykładów. W jakiś sposób jakąś gwarancję praw daje demokracja, na którą przecież się zgadzamy i w przypadku demokracji rządzi z mandatu społeczeństwa większość, która właśnie tworzy prawo.

            Jak różnie postrzegamy prawo i jak je interpretujemy, pokazały wypadki wczorajszego dnia w Warszawie. Po raz pierwszy w sposób ewidentny i zorganizowany przeszkadzano, a nawet uniemożliwiano pod Pałacem Prezydenckim złożenie hołdu i pomodlenie się za ofiary katastrofy z dnia 10 kwietnia 2010 roku przez społeczność, która co miesiąc od katastrofy w tym dniu pod pałac przychodziła. Organizatorzy pikiety, czy nawet demonstracji, jako stowarzyszenie „Obywatele RP”, zapowiedzieli otwarcie, że żadnej osiemdziesiątnicy 10 grudnia nie będzie. Prawo pierwszeństwa zgłoszenia manifestacji zagwarantowało tym protestującym, okupowanie terenu przy Pałacu Prezydenckim już od godzin wieczornych dnia poprzedniego. A wszystko to tylko dlatego, aby być przeciwnym tym, którzy mieli również prawo na to miejsce przyjść, jak przychodzili dotąd. Wiemy, jak to było.

            Zdziczenie obyczajów, brak kultury i szacunku, nienawiść – emanuje w społecznościach nie akceptujących demokracji i nie szanujących legalnie wybranych władz. To czuwanie Obywateli RP na Krakowskim Przedmieściu, miało przecież tylko jeden cel – przeszkodzić, nie dopuścić, prowokować, zohydzić, zniesławić. Nic dziwnego, że w materiałach telewizyjnych przewijających się podczas tej konfrontacji pokazywano protestującego Palikota, którego społeczność polska z polityki wyrzuciła, podobnie jak i Komorowskiego, Platformę Obywatelską i Polskie Stronnictwo Ludowe.  Rządzący jeszcze do niedawna, dostali od Polaków zbawienny czas rekolekcji na otrzeźwienie, na zadumę, co spieprzyli, że musieli odejść. Jak na razie, to z tych rekolekcji nie korzystają, przez co najprawdopodobniej wkrótce podzielą los partii Palikota i jemu podobnych.

            Przecież już teraz mówi się głośno, że czerwoną zarazę zastępuje zaraza lewacka i ta zaraza lewacka wcale się z tym nie kryje, że chce nami rządzić.

            Popieram rządy PiS w dążeniu do przywrócenia państwu i obywatelom godności. Popieram prezesa Jarosława Kaczyńskiego, gdy mówi, że mamy szansę być wolnym krajem, w którym godnie żyć będą jego obywatele. To długa droga, gdyż w tej drodze przeszkadzają zwolennicy, jak to określił wczoraj Prezes, prymitywnego darwinizmu społecznego.

            To, co wczoraj stało się w Warszawie, a co określano mianem barbarzyństwa, przecież może przenieść się do Dzierżoniowa w jakiś 10. dzień miesiąca, w który to dzień pod pomnikiem Losów Ojczyzny spotykają się  lokalni patrioci, aby również w tym mieście wspomnieć ofiary katastrofy i pomodlić się za nie. Każdy może dołączyć do tej grupy, kto z szacunkiem myśli o tych, którzy zginęli. I nie ma w tym żadnej polityki.

            Dlatego dalej musimy walczyć o wolność i godność, jak zaczęliśmy w 1980 roku. Trzeba ciągle wracać do tego zrywu, aby iść właściwą drogą do stworzenia państwa prawdziwie wolnego, a na pewno wolnego od zdziczałego liberalizmu i libertynizmu.

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/1,150634,21101783,kaczynski-dzisiaj-mamy-po-raz-pierwszy-probe-zaklocenia-naszych.html

(zdjecie z profilu FB pani Ireny Bukalskiej)