Bo nie ma miejsca dla Ciebie

     

       Nie było łatwo świętować bez smutnych refleksji związanych z obecną sytuacją tak w Polsce, jak i na świecie. Dzieją się rzeczy, które nie powinny mieć miejsca. Przy nieograniczonym dostępie do mediów, w tym najbardziej do Internetu, mamy możliwość śledzić wszystko, co dzieje się w każdym zakątku świata i to od razu z rzeczowymi komentarzami. Nie da się tego wszystkiego ogarnąć i trudno o jednoznaczne stanowisko. A zresztą, kogo obchodzi stanowisko moje czy kogo innego. Kto inny decyduje i kto inny rozdaje karty.

            W kolędzie powstałej w 1932 roku śpiewamy (podaję tylko jej początek i koniec):

Nie było miejsca dla Ciebie 
w Betlejem w żadnej gospodzie 
i narodziłeś się, Jezu, 
w stajni, w ubóstwie i chłodzie. 

A dzisiaj czemu wśród ludzi 
tyle łez, jęków, katuszy? 
Bo nie ma miejsca dla Ciebie 
w niejednej człowieczej duszy!

            Pierwszy raz kolęda ta była zaśpiewana publicznie w lutym 1939 roku. Raczej trudno jeszcze wtedy było ją łączyć ze straszną II wojną światową, ale: łzy, jęki i katusze, też musiały wtedy być. W dalszym okresie kolęda ta stawała się bardziej jeszcze autentyczna i aktualna. Ja ją znam od dawna, ale właściwie, zanim weszła do religijnego repertuaru w naszym kościele, najczęściej słyszałem ją w radio, a potem w telewizji w wykonaniu Ireny Santor, stąd potem uznawałem ją niejako za świecką, choć, jak się teraz dowiaduję, stworzyło ją dwóch jezuitów. Bardzo wymownym jest właśnie stwierdzenie w kolędzie, że dla Pana Jezusa od samego początku, gdy przyszedł na świat, „nie było miejsca” i współcześnie też dla Niego miejsca nie ma, nawet tam, gdzie nie sięga żaden reżim i nikt nie ma dostępu, czyli „w człowieczej duszy”.

            I skąd bierze się całe okrutne to zło?  Odchodzimy od Boga, nie mamy dla Niego miejsca w naszym prywatnym życiu. Nie mamy dla Niego miejsca w naszym życiu wspólnotowym.

            W podobnym tonie wyrażał się nasz ks. proboszcz dr Stanisław Chomiak w homilii podczas tegorocznej pasterki, mówiąc min.:

           

(…) zobaczcie, jak kończy się dzisiejsza Ewangelia. Oto słyszymy tam takie słowa (jako pierwsi, oczywiście, przychodzą pasterze, oddając cześć Jezusowi), ale słyszymy takie słowa: Aniołowie śpiewają: „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. Możemy postawić pytanie, że skoro Jezus historycznie się narodził i pokój został zwiastowany, to dlaczego ciągle nie doświadczamy tego pokoju tak, jak powinniśmy go doświadczać? W przeszłości mnóstwo wojen, a dzisiaj również doświadczamy wielkiego niepokoju, również wojen, i w kraju, i poza granicami tego kraju. Skoro Jezus się narodził, to dlaczego nie doświadczamy pokoju? Bo nie widzimy tego pierwszego zdania albo zgubiliśmy je. „Chwała na wysokości Bogu”. Zgubiliśmy Boga. I doświadczymy Bożego pokoju tylko wtedy, gdy otworzymy nasze serca i gdy na nowo do naszych serc zaprosimy Jezusa. Człowiek, który odrzuca Boga, jest w stanie zdobyć się na każde bestialstwo. I historycznie znowu to widzimy. Nazizm czy hitleryzm, komunizm, wszystkie systemy bez Boga zostawiły po sobie śmierć milionów ludzi. Każdy system, każda ideologia, która wyklucza Boga, ostatecznie prowadzi do unicestwienia człowieka w takiej czy innej formie. I to jest przesłanie na dziś, na dzisiejszy czas, na dzisiejszą noc i najbliższe dni. Jeśli chcecie mieć pokój w sercu, trzeba się otworzyć na Pana Boga. Jeżeli w Polsce ma być pokój, trzeba na nowo otworzyć serca na orędzie Ewangelii. Jeśli w Europie ma być pokój, Europa musi się nawrócić. Na nowo musi wrócić do swoich korzeni, do chrześcijaństwa. Na nowo poznać Jezusa. Ci, którzy z was jeżdżą na zachód, wiedzą, o czym mówię. W imię poprawności politycznej likwiduje się choinki na ulicach i broń Boże żeby wspomnieć o świętach Bożego Narodzenia. Mówmy - w ogóle o świętach. Mamy to, co mamy. Nie jestem złym prorokiem, ale to widzicie sami. Czy możemy zmieniać? To możemy, jeśli każdy z nas na nowo otworzy swoje serce na Pana Jezusa. Nie ma innej drogi. Królestwo, które on przynosi, jest królestwem pokoju i ono jest dla nas, ale nie jest królestwem bez Niego. (…) Trzeba na nowo wkroczyć na drogę Ewangelii i przyjąć Jezusa.

Inną kolędą, którą śpiewaliśmy w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, poświęcony pierwszemu chrześcijańskiemu męczennikowi św. Szczepanowi, była kolęda „Jezus malusieńki”, ale z tekstem innym od drugiej zwrotki, kolęda Caritas – „Kolęda syryjskich i polskich rodzin”. Kolęda odzwierciedlająca cały dramat współczesnej ludzkości:

http://wiadomosci.onet.pl/kraj/koleda-jezus-malusienki-z-tekstem-o-syryjskich-rodzinach/bb5197l

            Czy nieuchronnie czeka nas wojna? Czy dopiero po wojnie, możemy liczyć na pokój? I jaki to będzie pokój? Do następnej wojny? Jak to się często powtarza – sytuacja może wymknąć się z pod kontroli. I kto tym razem będzie winien? Czy historia musi się powtarzać w tak okrutny sposób?

            Nasz ksiądz proboszcz ma rację, jak wielu innych. Trzeba powrócić do pokoju, który daje nam Jezus Chrystus, do Jego pokoju i budować pokój w oparciu o Ewangelię – tak w kraju, jak i w Europie, i na świecie.