Radny skurczybyk

   

   Oddychamy z ulgą pełną piersią po odzyskaniu przez miasto zbiornika. Celowo napisałem „odzyskaniu”, a nie odkupieniu, dlatego, że myślę, że nie znajdzie się w Bielawie osoba, która powiedziałaby, że ten zbiornik kiedykolwiek nasz nie był, nawet wtedy, gdy był pod „okupacją”. Skończyła się gra i skończyły się gierki. Potrzeba było aż dziewięciu lat, aby znalazł się odważny człowiek w osobie obecnego burmistrza Piotra Łyżwy i ten niecny proceder zbiornikowy i okołozbiornikowy zakończył.

         Miło jest popatrzeć, jak ten nasz zbiornik „Sudety” żyje obecnością tak wielu ludzi, którzy nawet jeszcze wieczorem przychodzą, aby pospacerować przy zachodzącym za góry słońcu. Wędkując ze schodów, mam okazję zaobserwować, co się wokół dzieje. Ruch jest faktycznie bardzo duży: rowerowy, biegowy i spacerowy. Zdarzy się również jakiś motorower czy skuter. Na wodzie; żaglówki i windsurfingi. Przybywa wędkarzy.

            Kiedy tak po koronie zbiornika przemieszczają się Bielawianie i turyści, mimochodem docierają do mnie strzępy rozmów. Gdy grupa idzie wolniej, można dowiedzieć się nawet sporo w różnych dziedzinach. Ciekawe są rozmowy parek, które jeszcze są przed etapem trzymania się za ręce, a które powoli idą przed siebie w swoim niewinnym jeszcze świecie. Starsi z troską komentują swoje doraźne przeżycia, wchodząc czasami w politykę. Młodzież w grupach najczęściej klnie i nie ma nic ciekawego do powiedzenia. Małe dzieci z rodzicami jak od zawsze mają najwięcej do powiedzenia.

            Czasami i ktoś ze znajomych zejdzie do mnie nad wodę, a i nieznajomi też podchodzą. Czasami bardzo się staram, aby mnie nie zauważono. Przecież łowię ryby i na tym mam się koncentrować.

            Ci na rowerach też potrafią rozprawiać głośno. Tak było ostatnio, gdy moją uwagę zwróciło dwóch na sportowo ubranych gości na wypasionych rowerach. Ostro rozprawiali, nawzajem się napędzając. Kiedy mnie mijali, usłyszałem fragment wypowiedzi, który na tyle mnie zaintrygował, że aż zapisałem go od razu na kartoniku z przyponami wędkarskimi.

Skurczybyki, muszą mieć świadomość, że jestem radnym i coś ode mnie w tej Radzie zależy.

            Radny na byka to mi nie wyglądał, ale na skurczybyka jak najbardziej.

            Jakieś wyrwane z kontekstu rozmowy zdanie. Jednak poświadcza ono o ważności funkcji radnego. No i niech wszyscy skurczybyki wiedzą, że coś od radnego jednak zależy. No, bo przecież może nawet zrobić burmistrzowi na złość i go nie poprzeć nawet w słusznej sprawie. Choć sam nie potrafi nic wymyśleć, to jednak liczyć się z nim trzeba, bo może zwymyślać od skurczybyków.

            Znać swoją wartość, to chyba dobra cecha, ale upominać się o dowartościowanie, to już chyba dobra niekoniecznie.  
         Jutro znów idę na ryby. Na zbiornik oczywiście. Może znów spotkam jakiegoś skurczybyka radnego!