Dzień Ojca

    Jakby nie patrzeć, nawet na katolickie kalendarze, dzisiaj mamy Dzień Ojca. W moim mniemaniu jakby trochę dziwne to święto i w sumie bardzo naciągane. Oczywiście, jak prawie wszystko co złe, przyszło z Ameryki. No, może samo święto, w sytuacji zapotrzebowania na święta, nie jest w samej rzeczy złe, ale patrząc trochę krytycznie, zupełnie tego święta nie rozumiem. W związku z tym, że nie rozumiem, to i nie obchodzę. To znaczy rozumiem po swojemu.

            Co na ten temat mówi Wikipedia?:

Dzień Ojca – święto będące wyrazem szacunku i wdzięczności ojcom (tatusiom) w Polsce obchodzone corocznie 23 czerwca od roku 1965.

Geneza

Obchody zapoczątkowane zostały w Stanach Zjednoczonych, gdzie po sukcesie Dnia Matki pojawiły się głosy, by ustanowić święta również dla pozostałych członków rodziny. Dzień Ojca wydawał się naturalnym dopełnieniem. Pierwsze obchody święta odbyły się 19 czerwca 1910 roku w miasteczku Spokane w stanie Waszyngton za sprawą niejakiej Sonory Smart Dodd — córki weterana wojny secesyjnej Williama Smarta. Sonora Dodd, dowiedziawszy się o ustanowieniu Dnia Matki (3 lata wcześniej w 1907 r.) wpadła na pomysł, by analogiczne święto wprowadzić dla uczczenia pamięci, trudu opieki nad rodziną i zasług wszystkich ojców — w szczególności, jej własnego, który po śmierci matki samotnie wychowywał ją oraz pięcioro młodszego rodzeństwa. Wydarzenie miało charakter lokalny, a starania o wprowadzenie go na skalę krajową nie przyjęły się przez kolejnych kilka dekad. Dopiero prezydent Nixon w 1972 roku oficjalnie ustanowił Dzień Ojca. Choć w Polsce święto ma już kilkudziesięcioletnią tradycję, do tej pory nie dorównało popularnością Dniowi Matki. Niemniej z roku na rok coraz więcej ojców może liczyć nie tylko na życzenia czy gesty, ale i drobne upominki. Wraz z przemianami społecznymi XXI wieku rola ojca w Polsce ulega stopniowemu przekształceniu. Stereotyp jedynego żywiciela rodziny przechodzi powoli do przeszłości a dziś coraz więcej ojców, aktywnie włącza się do obowiązków domowych i wychowania nieletnich dzieci.

W innych krajach

We Włoszech, Hiszpanii i Portugalii) 19 marca w dzień św. Józefa, na Litwie w pierwszą niedzielę czerwca, w Austrii – w drugą niedzielę czerwca.

W Niemczech – w dniu uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego (Christi Himmelfahrt), który przypada na 39. dzień po Niedzieli Wielkanocnej (40. dnia licząc wraz z tą niedzielą). W Niemczech Dzień Ojca z czasem przerodził się w Dzień Mężczyzn^[1].

W krajach skandynawskich Dzień Ojca obchodzony jest w drugą niedzielę listopada.

W Danii Dzień Ojca obchodzony jest co roku 5 czerwca.

Jak widzimy, mimo, że święto powstało w Ameryce, we wprowadzeniu tego święta w naszym komunistycznym kraju byliśmy szybsi o całe siedem lat. Mając również na uwadze to, że w Ameryce święto oficjalnie przyklepał prezydent, u nas zapewne było to za zgodą partii na czele z Gomułką Wiesławem i Cyrankiewiczem Józefem. Niech naród ma jeszcze jedno święto. Choć trochę to dziwne, bo Gomułka z Cyrankiewiczem Jankesów sympatią nie darzyli, choćby wspomnieć ziemniaczaną stonkę.

Jak się okazuje, również święta przekształcają się, podobnie jak nasza rowerowa pielgrzymka do Częstochowy na Jasną Górę. Na ten przykład w „postępowych” Niemczech, święto Ojca przekształciło się w święto Mężczyzn. U Niemców jakoś „ojciec” zaczyna nie pasować do przyjmowanego modelu rodziny. W Hiszpanii, Włoszech i Portugalii, jak widzimy, na Dzień Ojca wybrano święto św. Józefa, który jest dla nas wzorem ojca. Tylko, że… No właśnie. Tylko, że św. Józef zawsze przedstawiany jest i kojarzony ze Świętą Rodziną, której jest nieodłączną Osobą. Nawet w Kaliszu, gdzie znajduje się znany obraz św. Józefa w kolegiacie jego imienia, przedstawiony jest w Rodzinie z Jezusem i Maryją.

Stawianie ojca poza rodziną i dawanie mu święta poza rodziną, jest kolejnym bohomazem w kalendarzu. Może już niedługo będziemy obchodzić święto konkubenta i osobno święto konkubiny. Może będzie też święto par żyjących „na kocią łapę” i innych dziwnych par, wyrosłych na dziwnie pojętym pojęciu tolerancji i prawa człowieka.

Według mnie nie powinno się rozdzielać Dnia Matki od Dnia Ojca, bo oni razem dają podstawy jedności – Rodzinie. Podobnie strasznie głupio jest obchodzić Dzień Dziadka zaraz po Dniu Babci, zakładając jakby z góry możliwość ich życia po rozwodzie czy w separacji.

Dziwny jest ten świat, jakby kolejny raz zaśpiewał Czesław Niemen i … śmieszny.