Wdzięczny poecie

Po spotkaniu 11 września 2014 r. w MBP w Bielawie z poetą Stanisławem Wojnarem, a prywatnie również moim kolegą, na którym to może w zbyt bezpośredni sposób poprosiłem go o wiersz dedykowany dla mnie, właśnie dzisiaj otrzymałem e-maila z ciepłym jeszcze wierszem.

Czołem Bolesław!
Nie mogłem się oprzeć inspirującej sile Twojego wywodu i jak tylko opadła ze mnie trema i "po inauguracyjne" drgawki, siadłem do pisania. Mam cichą nadzieję, że równie życzliwie przyjmiesz ten wiersz....

Łączę serdeczne pozdrowienia i ukłony
             dla całej Rodzinki

               Staszek Wojnar

 Wiersz przeczytałem jednym tchem, by po ochłonięciu z wrażenia przeczytać jeszcze raz dokładnie, delektując się rymowanym tekstem. Kto nie lubi, jeśli mówią o nim tak ładnie i to jeszcze poetyckim językiem?

            Przedstawiam ten unikatowy wiersz, który publicznie jest prezentowany po raz pierwszy.

                                                        Bolesławowi Stawickiemu, sympatycznemu druhowi z pracy i „po piórze”…

Dwa pióra

 

Ciętemu pióru, gibkiemu słowu

Czystemu sercu i prawej duszy,

Pokłonić pięknie się dzisiaj muszę,

Długu tym płacąc, chociaż połowę…

Ono, nie znało działań mojego,

Moje, Tamtego swadą ujęte,

Ceniąc styl jego, riposty cięte,

Z pełnią podziwu pisze do niego!

Bo mój, z lat pracy dawniej, kolega,

Rzeczonym piórem mistrzowsko włada!

Ponad zacisza, forum przedkłada,

Gdzie spraw publicznych pilnować trzeba!

Znając szlachetne duszy przymioty,

Które przez lata pracy poznałem,

I które zawsze w Nim podziwiałem,

- Spokojnym o „plon owej roboty”…

Bielawa 16 września 2014 r.                                  Stanisław Wojnar

Wiersz, choć dedykowany mnie, tak naprawdę dotyczy również czytelników moich tekstów, szczególnie tych, którzy udzielają się na forum. I gdy Stanisław pisze:

Ponad zacisza, forum przedkłada,

Gdzie spraw publicznych pilnować trzeba!

ma zapewne na myśli nie tylko mnie. I trafnie to ujął – trzeba pilnować publicznych spraw i powinni to robić wszyscy, którzy poczuwają się odpowiedzialni za nasze rodziny, nasze miasto, naszą ojczyznę.

            Z zaciekawieniem niepokornego pismaka będę obserwował fenomen Stanisława Wojnara – naszego bielawskiego poety.