Adwent

No i udało mi się doczekać kolejnego Adwentu w kalendarzu liturgicznym Kościoła Katolickiego. To żaden wyczyn z mojej strony, bo przecież moje życie do  mnie nie należy. Wyraźnie zaznaczone jest to w Piśmie Świętym:

 „Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie; jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc, i w śmierci należymy do Pana. Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi.”     Rz 14,7-9

  Adwent to radosny czas oczekiwania na przyjście Pana Jezusa. Myślę, że wszyscy o tym wiedzą, nawet ci, którzy zgrzytają zębami na wiarę, której nigdy nie mieli, albo na własne życzenie ją utracili. Dla takich nie ma radosnego oczekiwania i  nie ma Świąt Bożego Narodzenia – chyba jest to logiczne. Oczywiście jest jakiś skarłowaciały substytut, jakieś bliżej nie określone święta, czas wolny od pracy, który trzeba jakoś zagospodarować. Może remont mieszkania, pranie, posprzątanie w piwnicy i na strychu? Może nawet będzie u takich Wigilia i dzielenie się opłatkiem. Może ten czas Adwentu, to tylko czas oczekiwania na prezenty i okazja do zrobienia prezentu komuś bliskiemu. Wymownie to ujęła Manuela Gretkowska w swojej książce „Polka”, która, jak się zorientowałem, jest zapisem właśnie niesamowitego oczekiwania na swoje dziecko:

 „Na spacerze myślę o świętach, chociaż plucha i każdy krok w tej wilgoci przypomina przechadzkę po dnie starego basenu, pełnego zbutwiałych liści.

            Myślątka o wigilii, prezentach i spotkaniach kolorowe, świątecznie szeleszczące. Pakuję je w ozdobne pudełka, zawiązuję wstążką i wysyłam w przyszłość.”

          Najczęściej Święta Bożego Narodzenia - już bez „Bożego Narodzenia”. Pani Marta Lempart, przygotowując bezmyślne kobiety do następnej proaborcyjnej manifestacji, może ma w przygotowaniu emocjonalne wystąpienie z bluzgami, a w nim hasło – „Wyp…ć z Bożym Narodzeniem!”.

            Adwent to również czas odpowiedzialnego oczekiwania. To czas refleksji nad życiem, oczekiwaniem przyszłości. To dlatego w dzisiejszą niedzielę czytany jest fragment Ewangelii wg św. Marka:

 „Jezus powiedział do swoich uczniów: „Miejcie oczy szeroko otwarte, czuwajcie, gdyż nie wiecie, kiedy nadejdzie odpowiedni czas. Będzie podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzając sługom staranie o wszystko. Każdemu wyznaczył zajęcie, a stróżowi kazał czuwać. Dlatego czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: wieczorem, czy o północy, w czasie piania kogutów czy o wschodzie słońca, aby przychodząc nagle, nie zastał was śpiących! To, co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!”.”  Mk 13, 33-37

              Warto zwrócić uwagę szczególnie na ostatnie zdanie, wezwanie - … mówię wszystkim.

            Pan Jezus w czas Bożego Narodzenia pragnie przyjść do Wszystkich. Podobnie jest w Święta Wielkanocne, kiedy obchodzimy pamiątkę Odkupienia – Wszystkich grzeszników; mnie i Ciebie, panią Monikę, panią Alicję i panią Dagmarę z Bielawy, i panią Lempart z panią Suchanow, a nawet prezydenta Rafała Trzaskowskiego, nie mówiąc już o Budce czy Kosiniaku.

            W tym roku przez pandemię wszystko jest inaczej. Bardzo trudno jest znaleźć się w tej niezwyczajnej rzeczywistości. Trudno rozpoznać znajomych, a nawet rodzinę na ulicy. Nie można będzie spotkać się całą rodziną przy wigilijnym stole, co jest po prostu nie do wyobrażenia. Ktoś nam zabiera poczucie normalności, stabilizacji, możliwość stanowienia o sobie. I to wszystko dla naszego dobra. Czeka nas trzecia już fala covidowej pandemii, potem czwarta i następna. Zaczynamy żyć w całkiem irracjonalnym świecie, a do tego jeszcze wokół zwyrodniałe: kobiety – matki, kobiety – żony, kobiety – babcie, kobiety - małolaty upominające się o powszechną aborcję, jak o chleb powszedni.

            Adwent. Czas oczekiwania, w którym trudno o radość. Już nam niszczą kościoły i przeszkadzają w liturgii, już zapowiadają spalenie kościołów i wyrugowanie wiary z przestrzeni publicznej, ośmieszają nas i szykanują, wkrótce będą nas zabijać.

            Adwent. Może nie tylko czas oczekiwania, ale i może czas na opamiętanie dla tych przynajmniej, których stać na refleksję, którym jeszcze pozostało coś z człowieczeństwa i kultury – choćby.

 (grafika z Internetu)