Rondo Władysława Stolarczyka

To było dwa lata temu, latem. Łowiłem ryby na zbiorniku „Sudety” na drugich schodach od plaży. Podszedł do mnie może jedenastoletni chłopiec z wędką i śmiało zapytał: „- Czy mogę przy panu łowić ryby, bo muszę mieć opiekuna, bo nie mam jeszcze czternastu lat?” Zaskoczył mnie, ale zgodziłem się. Znam regulamin wędkarski. Wyciągnąłem gruntówkę, bo w takiej sytuacji mogę łowić tylko na jedną wędkę. Łowiliśmy razem, choć krótko, bo gdzieś mu się śpieszyło. Krótko po tym znów się spotkaliśmy nad wodą w tym samym miejscu. Podjechał na rowerze. Zapytał, czy nie mógłbym mu dać wędkę, aby sobie połowił. Dałem, bo miałem dwie odległościówki. Radził sobie, ale wkrótce odjechał. Następnym razem, kiedy podjechał, zapytał czy może jechać po wędkę i czy będę jego opiekunem. Szybko obrócił. Rozmawialiśmy na różne „poważne” tematy, szczególnie wędkarskie. Spytałem, jak ma na imię, bo przecież już byliśmy niejako znajomymi. Przedstawił się jako Piotrek – tak jak mój wnuczek, który też próbuje wędkować z dziadkiem.

Od tamtej pory widywaliśmy się często. Właściwie, będąc na rybach, wiedziałem, że z Piotrkiem się spotkam. Podjeżdżał na rowerze i nieraz tylko spytał, czy biorą i jechał dalej. Zapytałem kiedyś, gdzie tak się czasami śpieszy. Powiedział, że na trening. Co trenuje? – zapasy.   

Poważna sprawa.

            Z Piotrkiem widuję się do tej pory. Łowi ryby ze swoim dziadkiem, czasami przysiada się do mnie, a czasami do innego wędkarza. Wszystkich na zbiorniku zna i ze wszystkimi rozmawia.

            Nie spodziewałem się, że z zapasami w jakiś sposób będzie mi dane się spotkać. W Bielawie o zapasach jest głośno, zapasy są widoczne. Choć na zawodach nigdy nie byłem, to miałem okazję widzieć ćwiczenia zapaśników w Dniu Działkowca. Ostatnio widziałem zajęcia z dziećmi na matach pod kościołem Bożego Ciała przy Placu Kościelnym. Rozpoznałem na zdjęciach znajomą, panią Katarzynę Kaźmierczak w roli trenerki i… Piotrka - na macie podczas pokazów.

            Niedawno zmarł najsłynniejszy, bielawski trener zapasów, pan Władysław Stolarczyk. Zaskoczyło mnie jego odejście i poruszyło, choć znałem pana Władysława tylko z widzenia. Wiedziałem jednak, kim jest i kim jest dla społeczności sportowej Bielawy. Spontanicznie powstał pomysł, aby nazwać nowe rondo na Placu Kościelnym imieniem trenera Władysława Stolarczyka.

            Właściwie bardziej uczciwie będzie, jak wyrażając się o panu Stolarczyku – trener, Trener będzie pisane z dużej litery, bo osoba pana Władysława to również wychowawca i przyjaciel dla wielu pokoleń bielawskich sportowców.

            Po ostatniej sesji Rady Miejskiej, gdzie zgłoszony został projekt nazwy ronda im Trenera Władysława Stolarczyka, postanowiłem bliżej zainteresować się tematem. Zostałem zaproszony do klubu na dzisiaj. Rozmawiałem z trenerami, z chłopcami i dziewczętami, którzy zaczynają swoją sportową przygodę na macie. Siłą rzeczy widziałem warunki lokalowe, w jakich wykuwane są od siedemdziesięciu już lat wspaniali zawodnicy, reprezentujący Bielawę na zawodach krajowych i zagranicznych. Widziałem puchary i dyplomy, widziałem duże zdjęcia portretowe pana Stolarczyka. Widziałem przez chwilę, co te dzieciaki już potrafią.

            Dopiero dzisiaj zrozumiałem, dlaczego powstał pomysł na taką, a nie inną nazwę ronda. To właśnie przez to, że klub jest tuż przy Placu Kościelnym – Waryńskiego 1. Ten klub od lat przy Placu Kościelnym funkcjonuje. Trenerzy, członkowie klubu, zawodnicy, są w naturalny sposób z Placem Kościelnym związani.

            Kiedy powstawało rondo, powstał w klubie pomysł, aby zawalczyć o uhonorowanie sekcji zapasów w Bielawie i związać je z zapaśnikami. Nie było jednak takiego lobby, aby ten pomysł przeforsować. „Miasto” bardziej stawiało na rotmistrza Witolda Pileckiego.

            Po ostatnim pożegnaniu Trenera Władysława Stolarczyka, jeszcze na cmentarzu, zapadła decyzja o podjęciu działań, aby rondo na Placu Kościelnym przypisać panu Stolarczykowi, sportowcowi, Trenerowi, wychowawcy, dobremu Człowiekowi – Bielawianinowi. Jak trafny jest ten pomysł, może zaświadczyć jednogłośne odrzucenie przez radnych nazwy ronda – Rotmistrza Pileckiego, dając tym samym zielone światło dla projektu zgłoszonego przez zapaśnika, nauczyciela i wychowawcę, radnego Norberta Warchoła – Rondo Władysława Stolarczyka. Myślę, że każdy, kto czuje się bielawianinem, a który ma decydujący wpływ na to, co się w Bielawie dzieje, nie odważy się umniejszyć pracy, jaką wykonał dla naszego miasta pan Władysław Stolarczyk, który jeszcze tak niedawno, w wieku 72. lat pokazywał swoim podopiecznym, jak stanąć na głowie, i na najbliższej sesji Rady Miejskiej, w grudniu, radni staną na wysokości zadania i staną murem za wnioskiem radnego Warchoła. Innej opcji nie ma. No, chyba, że w Bielawie wszystko postawione jest do góry nogami.

            Kiedy wychodziłem dzisiaj z klubu, odprowadzany przez panią Kasię, natknąłem się na Piotrka:

            - Piotrek, wpuścili na zbiornik 200 kg szczupaków!

            - Wiem, jednego już złowiłem.

            Cały Piotrek – młody, ambitny wędkarz i młody, ambitny zapaśnik. Może też kiedyś będzie trenerem, jak Trener Władysław Stolarczyk?

            Pamiętajmy!

(zdjęcie z Internetu)